Mijn week met Marilyn Review

• April 29, 2024

"My Week With Marilyn" (2011) is gebaseerd op het memoires, "The Prince, The Showgirl and Me" van Colin Clark. Het vertelt het verhaal van Colin, begin twintig, die graag deel uitmaakt van de magie van het maken van films. Na zijn eigenzinnige volharding om een ​​baan in een studio te krijgen, wordt Colin aangenomen als de "gofer" op Sir Laurence Olivier's "The Prince and The Showgirl" (1957). Het is echter met de komst van Marilyn Monroe dat Colin meer tijd met Marilyn doorbrengt dan wie dan ook op de set en als gevolg daarvan begint ze haar te begrijpen en verliefd op haar te worden.

Natuurlijk is er veel aandacht besteed aan Michelle Williams en haar weergave van Marilyn Monroe. Toen de film voor het eerst in productie was, was er een lijst met kandidaten uit de hedendaagse jeugd van Hollywood om Marilyn te portretteren. Scarlett Johansson, Amy Adams en Kate Hudson behoorden tot de opmerkelijke namen, maar toen Michelle Williams werd uitgebracht, was zij de onconventionele keuze. Echter, net als Marilyn, Williams, kunnen de nee-zeggers bewijzen die dachten dat ze het pictogram niet op een van haar meest kwetsbare punten in haar leven kon portretteren. Omdat als er een definitieve mening moet worden gegeven, het is dat Michelle Williams ongelooflijk is als Marilyn Monroe. Ze belichaamde haar met subtiele bewegingen die, als het publiek bekend is met foto's die zijn genomen van Marilyn Monroe in haar meer natuurlijke staat, Williams 'portretplek op zal vinden. Ze vangt de stem van Marilyn, die in het echt een beetje raspier en lager was dan toen ze op camera was. En het is in deze bewegingen die plaats maakte voor Williams 'emotionele weergave van de actrice. In het verleden hebben bio-foto's de gebeurtenissen in het leven van Marilyn in beeld gebracht, maar niet de vrouw. Hier hebben we de kans om de vrouw te zien met al haar kwetsbaarheid, al haar nieuwsgierigheid naar het leven, haar zoektocht naar levenslang geluk en vooral haar worsteling. Sprekend als een trouwe fan van Marilyn, was de enige nitpick die ik kon zien, de lach. Marilyn had meer dan alleen een giechel, ze lachte grappig. Maar dat is natuurlijk een nitpick. Daarnaast geloof ik dat Williams tot nu toe de beste weergave van Marilyn is. En als de Oscar-buzz waar is over Williams voor haar rol, is het Oscar-winnende waardig.

Wat betreft het verhaal van de film, het is niet aanspreekbaar zoals het had kunnen zijn. De film slaagt er niet in een echte emotionele aantrekkingskracht op de andere personages te creëren. Zelfs met de buitengewone inspanningen van Michelle Williams, voelt de film nog steeds los. Elke scène voelt alsof het op het punt staat om dieper in te gaan op het verhaal en de echte mensen, maar deze momenten waarop de film zich vasthoudt, zijn er maar weinig tussen. Een van de meest interessante scènes, buiten het kijken naar Michelle Williams, is wanneer acteur Kenneth Branagh, die 'Sir Laurence Olivier' portretteert, in zijn kleedkamer zijn make-up voorbereidt. Door de dialoog is er een duidelijk standpunt over wat werken met Marilyn voor Olivier mogelijk heeft betekend. Hoewel het geen eye-opening is, is het aangrijpend over hoe de meeste mensen zoveel van haar eisten. Zoals Williams in de film klaagde als Marilyn: 'Ze zien alleen Marilyn Monroe.' Ik geloof in dat stuk dialoog, er was een groter verhaal verloren dat moest worden verteld.

Je hoeft trouwens geen Marilyn Monroe-fan of een klassieke filmfan te zijn om te weten dat deze mooie vrouw die het eeuwige sekssymbool werd, een minder dan ideaal leven had. Het is bekend dat ze een pleegkind was, ze worstelde om serieus genomen te worden als een actrice, niet als een filmster. Dat ze twee beroemde mannen huwde - Arthur Miller en Jo Di Maggio en hoewel ze ernaar verlangde moeder te worden, verhinderde haar tragische en ongelukkige dood op 36-jarige leeftijd dat ze ooit werd wat ze altijd al wilde zijn - een goede vrouw en moeder. Ze was een vrouw, een fragiele, nieuwsgierige vrouw die, zoals we soms vergeten, alleen een mens was. Als er maar meer aandacht was voor de vrouw achter de legende, zou "My Week With Marilyn" een sterkere film zijn geweest.

* Deze beoordeling is op geen enkele manier goedgekeurd. Ik heb de film bijgewoond in mijn plaatselijke bioscoop. *

Video-Instructies: HUNKEMÖLLER HOSIERY SHOOT || VLOG #66 | Lieke Biemans (April 2024).