Omgaan met verdriet

• April 29, 2024

Verdriet is een emotie die moeilijk te behandelen is bij het nastreven van genezing; het is echter een noodzakelijke emotie om te confronteren. Verdriet is een diep verdriet dat volgens mij van invloed is op alle overlevenden van kindermishandeling, ongeacht hun leeftijd. Persoonlijk geloof ik dat verdriet gepaard gaat met verlies. Het is ook niet slechts een gebied van verlies. Er zijn verschillende verliesgebieden waar de overlevende mee te maken heeft.

Wanneer een overlevende het verdriet probeert te confronteren dat ze voelen, worden ze geconfronteerd met dingen die verloren zijn gegaan. Misschien hebben overlevenden bijvoorbeeld het gevoel dat ze hun jeugd hebben verloren. Dit is een volkomen redelijk gevoel. Als een kind opgroeit in een huis vol met misbruik, worden ze gedwongen snel op te groeien. Ze hebben niet de normaliteit van een jeugd die gevuld is met vreugde, gelach, spelen enz. Ze kunnen ook geen fouten maken, omdat ze vaak worden gestraft voor fouten die ze maken.

Kinderen in misbruikhuizen weten nooit zeker wat hen thuis te wachten staat. Ze weten niet of het een goede of een slechte dag zal zijn, totdat ze zich bewust worden van de stemming van hun ouders voor die dag. Ze worden gedwongen het grootste deel van hun dag op eischalen te lopen, dus laten ze de tijdbom van misbruik niet afgaan. Op school lijken ze misschien teruggetrokken. De gevolgen van misbruik zijn, zoals ik in een ander artikel al zei, langdurig. Het beïnvloedt hen ook op school.

Dus ja, er is een bepaalde hoeveelheid rouw die moet plaatsvinden. De overlevende moet omgaan met rouw om het verlies van hun jeugd. Er zijn andere gebieden waarin verlies wordt gevoeld, zoals het verlies van hun zelfrespect. Een kind dat wordt misbruikt, heeft weinig tot geen zelfrespect. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze niets waard zijn. Ze kunnen ook het gevoel hebben dat ze schuldig zijn aan het misbruik.

De overlevende van kindermishandeling moet niet alleen geconfronteerd worden met het verdriet dat ze voelen, maar zichzelf ook laten voelen. Rouwen over wat ze in hun jeugd hebben verloren, is noodzakelijk voor het genezingsproces. Rouwen is een gezonde emotie, geloof ik. Het is een onderdeel van de reis naar genezing dat de overlevende loopt. Vaak kunnen tranen vloeien wanneer ze omgaan met verdriet. Persoonlijk heb ik het gevoel dat dit een gezond onderdeel is van het genezingsproces. Tranen zijn positief. Elke overlevende van kindermishandeling verdient het recht om hun verdriet te voelen en te genezen.

Video-Instructies: Hoe kun je verdriet loslaten? (April 2024).