Dat is de juiste mentaliteit!

• Mei 4, 2024

Spirit: Hengst van de Cimarron

door Staci Layne Wilson
Ik heb geen kinderen, en ik ben niet echt dol op geanimeerde functies, vooral als ze veel liedjes en dans bevatten. Ik ben echter een paardensport die van goede films houdt - dus wanneer die twee werelden elkaar kunnen ontmoeten, ben ik in de paardenhemel. Als zodanig ben ik meer dan verheugd te kunnen melden dat Spirit: Stallion of the Cimarron een geweldige reis naar het theater is voor paardenmensen, fans van animatie, mensen met of zonder kinderen, kinderen van alle leeftijden, en ... oké, dit is echt een "film voor iedereen!"

Het kan worden vergeleken met de live-actionfunctie van 1999, Running Free. Ik had hoge verwachtingen van Running Free omdat niet alleen Jean-Jacques Annaud (directeur van The Bear) erachter zat, maar het is ook een lange droogte geweest voor paardenliefhebbers in de bioscoop. Running Free, het verhaal van een voornamelijk wild paard getoond vanuit zijn perspectief, schreeuwde gewoon niet voor mij (of bioscoopbezoekers in het algemeen, afgaande op de sombere kassa keert terug). Net als Running Free staat Spirit ook onder een hoek vanuit het unieke gezichtspunt van de paardenhoofdpersoon. Hoewel het geanimeerd is, wordt het onderwerp zeer serieus genomen; de paarden breken nooit een lied in of doen de oude softschoen niet. (De liedjes, gezongen als in de innerlijke stem van Spirit, worden uitgevoerd door Bryan Adams en werden samen geschreven met de legendarische filmcomponist, Hans Zimmer, die ook de volledige score scoorde.)

Het verhaal van de film Spirit begon enkele jaren geleden, toen Steven Spielberg een video zag over wilde paarden geproduceerd door Rick Littleton van de Kiger Mustang Ranch in de buurt van Bend, Ore., En de vonk voor Spirit: Stallion of the Cimarron werd ontstoken. Co-regisseurs Lorna Cook en Kelly Asbury, samen met scenarist John Fusco en hoofdanimator James Baxter, hebben speciale aandacht besteed aan het creëren van een boeiend en authentiek verhaal. Ze gingen zelfs zo ver dat ze een mustanghengst kochten om te observeren en brachten paleontologen en paardendeskundigen als adviseurs binnen. De extra mijl gaan heeft zeker zijn vruchten afgeworpen, want de film is inderdaad prachtig.

Maar dat gold ook voor Free Free. 'Mooi om naar te kijken' snijdt het alleen in kunstgalerijen. Gelukkig is Spirit geschreven door een ervaren ruiter en een getalenteerde scripter (ik vond Fusco's Thunderheart leuk, die tien jaar geleden Val Kilmer speelde) die de levenservaringen van een paard op een zodanige manier kan interpreteren dat het publiek er zich mee kan identificeren.

Een avontuur in het Oude Westen, Spirit volgt een uitdagende dun-gekleurde Mustang hengst vanaf zijn geboorte op de Westelijke vlaktes tot zijn gevangenneming door de Amerikaanse cavalerie, zijn ontsnapping en zijn vriendelijke uitstapje in het leven van een inheemse Amerikaanse dappere, Little Tree (geuit door Daniel Studi, zoon van Dances With Wolves ster Wes Studi), en Little Tree's gewaardeerde merrie, Rain. Regen en geest vallen voor elkaar over kogelsloten (awwww ... wat is een avontuur zonder een klein liefdesverhaal?), Maar niet te stoppen krachten drijven ze uit elkaar (en wat is een avontuur ook zonder een beetje tegenspoed?).

De praktische of schilderachtige uitstraling van traditionele animatie - in plaats van de populaire CGI (computer gegenereerde beelden) die werd gebruikt in Shrek en Monsters, Inc. - lijkt een belangrijke keuze te zijn geweest. Daarbij brachten de filmmakers op de film hetzelfde gevoel over als in het werk van de grote westerse kunstenaars, zoals Frederic Remington, Charles Russell en Frank Tenney Johnson. Het is tegelijk vertrouwd en verfrissend, maar de echt verbazingwekkende prestatie is die van de paardenhelden. Hun gezichten zijn nogal gestileerd (paarden hebben geen wenkbrauwen, mensen!) En hun ogen zijn gemaakt met mensachtige sclera die helpen om een ​​reeks expressies te vergemakkelijken, maar als iemand die paarden heel goed kent, was ik voortdurend verbaasd en verheugd over de nauwkeurigheid van de bewegingen van het paard in alle gangen, en zelfs zwemmen en rollen. Het is adembenemend.

De emotie van de personages is zo goed getekend door Baxter (zijn vorige werk omvat het Quasimodo-personage in The Hunchback of Notre Dame). Baxter helpt ons de pure vreugde van de paarden te voelen om over de grasvlaktes te galopperen, tot hun angst en verwarring bij het ontmoeten van de mens en het breken met geweld. De hengsten gooien hun manen en stampen met hun hoeven, net als het echte werk.

Hoewel Spirit echt over de paarden gaat, zijn de menselijke karakters ook dynamisch. Er is een scène waarin een gebroken kleine boom het hoofd van zijn gewonde merrie in zijn schoot houdt terwijl ze gevoelig ligt en niet kan opstaan; dat viel me vooral op, omdat ik daar ben geweest en dat heb gedaan, en precies weet hoe het voelt. De pathos van de jongen en zijn geliefde merrie is zo nauwkeurig vastgelegd, dat het iedereen, behalve de meest stoïcijnse, een traan zal bezorgen.

Alles over Spirit wint het blauwe lint: de animatie, de muziek, de geluidseffecten, en vooral het hart.

Video-Instructies: Met de juiste mentaliteit kan jij ook een miljonairsbrein krijgen. (Mei 2024).