Genieten van Maryville in Tennessee, VS.

• April 29, 2024

Maryville en Knoxville zijn zustersteden zoals Hyderabad en Secunderabad in India. Als je landt, land je in Knoxville op de minuscule luchthaven van Tyson McGhee. Wel minuscuul in vergelijking met Bangalore, Heathrow en Chicago waar ik doorheen ging om Knoxville te bereiken. Men moet shuttlebussen nemen in het VK en sky-treinen in Chicago om van terminal te veranderen naar de internationale. Terwijl in Knoxville er één carrousel is waar je bagage naar buiten valt en er maximaal 30 mensen staan ​​te claimen. Niet zoals het vreselijke ontwijken en knijpen om je koffer op de enorme carrousels elders af te trekken, terwijl je je arm bijna uit het stopcontact trekt.

Het voelt als thuis want ik heb minstens 5 keer bezocht en het is heel geruststellend om hetzelfde gebouw binnen te lopen waar mensen recht naar de beveiliging kunnen komen, afscheid kunnen nemen van hun geliefden en ze ook kunnen verzamelen! Kan zo verrassend zijn, omdat familie normaal buiten de toegangspoorten moet staan ​​en naar binnen moet kijken om te controleren of hun rellies eraf komen. Een ander mooi positief punt van Tyson is dat je je schoenen niet uit hoeft te doen en de laptop uit de achterkant moet halen en ‘oudere’ mensen zoals ik krijgen een gele kaart die me helpt in de rij te springen.

De kinderen komen me ophalen en meestal zijn ze klaar met werk omdat mijn vlucht om 22.00 uur aankomt, wat gemakkelijk voor hen is. Ik kijk uit naar de auto en zodra ik ze zie, rol ik de koffers uit en spring ik in. Geen grote parkeeroefening nodig en wacht zoals het in Engeland is gebeurd. Knoxville staat vol met bomen en de luchthaven heeft een bijzondere variëteit aan cipressen, waardoor ik er zelfs tijdens mijn bezoek aan bekend ben.

Binnen de kortste keren ben ik thuis en in de vertrouwde kamer met een opgewonden Alaina die me al haar nieuwe speelgoed en haar gloednieuwe boekenplank wil laten zien. Ze is pas drie, maar houdt van haar boeken en lezen. Grappig genoeg wordt ze geleerd om te lezen door fonetiek en niet zoals we zeiden c-a-t cat en b-a-t-bat enz. Amper drie en lezen, mijn gedachten beven bij de gedachte.

Maryville in mei is zwoele en net als Bangalore dat ik heb achtergelaten. Helaas is de perzikboom verstoken van hun perziken, allemaal opgeslokt door de vogels, maar ik vind de zwarte bessenstruik geladen met fruit. Snel ga ik de volgende dag naar de garage en haal de rol plastic gaas eruit en maak een soort kooi rond het fruit. Hopelijk houdt dat de plunderende vogels buiten en kan Alaina genieten van het fruit dat groot, roze en sappig is toen ik wegging.

De twee jonge perzikbomen zijn omhooggeschoten en zien er prachtig uit met hun slanke groene nieuwe bladeren die dansen in het zonlicht. Ik ga ze controleren terwijl de kinderen zeggen dat de vogels de twaalf perziken hebben opgegeten die dit jaar opkwamen. Ze zullen uiteraard wat netting moeten kopen om ze volgend jaar te redden! De bomen groeien snel en terwijl ik daar ben laad ik de wortels met een rijke natte afvalcompost die is ontstaan ​​sinds ik het laatste bezoek veel begraven onder een stapel grasresten. De zoet geurende compost wordt in emmers gedragen en ik graaf rond de wortels van de bomen en laad hem op om de groei te bevorderen.

Wanneer we de kippenpoten villen en het vet van de dijen halen, graaf ik een diep gat in de buurt van de fruitbomen en laat de huiden en het vet erin zakken om de bomen te ontbinden en te voeden. Zelfs de garnalenhuiden worden begraven in plaats van het afval op te stinken. De laatste keer dat ik een groot pond knoflookbrood begroef, hadden de kinderen het in de koelkast vergeten en het ging groen en uit. Het was deze keer een prachtige compost geworden, die werd gebruikt om de veggie-pleister te leggen waar de vinger van de dame (okra) en brinjal (aubergine) zijn geplant. De tomaten zijn in potten gezet omdat ze een mooie standaard hebben waarop ze kruipen. De kleine pot Cilantro is ook groen en sappig en geeft smaak aan al mijn gerechten die ik kook.

Ik neem graag een groot glas vogelzaad en giet het buiten op het stenen pad bij het keukenraam. Ik kijk hoe de vogels komen eten terwijl ik afwas of kook. Een opvallende rode kardinaal trekt elke dag mijn aandacht. Tufted Titmouse's, Carolina Chickadees, Mourning Doves, Carolina Wrens, Finches en natuurlijk de mannelijke en vrouwelijke kardinaal en de grote Amerikaanse Robin zijn gemakkelijk te identificeren door mij. Ze komen en voeden zich elke dag tot mijn vreugde. Ik probeer de grote grijze eekhoorn weg te jagen die ook komt en het voer opslokt zodat de vogels geen zaadjes krijgen. Het vogelvoer bestaat uit een verscheidenheid aan zaden die verschillende vogels aantrekken, waarvan sommige zich op de steen laten plonsen en de zaden ontdoen voordat ze worden gegeten. Eerder had Andrew een voerbak op zijn gazon, wat een slecht idee was, omdat de zaden vielen en ontspruiten en zijn gazon in de war brachten.

Ik trek de tuinslangen eruit die aan beide kanten van het huis zijn bevestigd. Een voor de achtertuin en een voor de voorkant. Ik vind het moeilijk om aan de pijpen te trekken, hoewel ze goed op een standaard zijn gewikkeld en worden geleverd met een prachtig mondstuk om de spray aan te passen. Ik gebruik het mondstuk om het gazon en de groenten te besproeien, maar ik draag emmers naar de fruitbomen op de helling omdat ik voel dat ze zwaarder water nodig hebben.

Deze keer heeft een vriend Andrew drie vijgenbomen gegeven. Ik ben dol op vijgenbomen, hoewel mijn vriend Florence in Knoxville zegt dat ze enorm worden en veel ruimte innemen. Andrew vindt het niet erg, want hij heeft een zeer grote achtertuin en deze liggen op de helling.Ook zij kregen een dosis kippenvel en vet en hopelijk worden ze veel groter zodra ik binnen zes maanden terugkom! Ik kan niet begrijpen hoe bomen precies die zes maanden krijgen om zich te vestigen voordat de sneeuw en de vrieskou het overnemen. Hier in India is het altijd zwoele.

Deze keer leerde ik in het Verenigd Koninkrijk dat men een thermische deken kan gebruiken, vooral op Azaleas en Camelia's die de vorst niet kunnen weerstaan. De Azalea's die we vorig jaar in de zijtuin van Andrew hebben geplant, zien er weelderig en mooi uit en hij zei goed gebloeid voordat ik aankwam. Knoxville en Maryville hebben mildere winters dan het VK en toch spruit de tuin van Davids de meest prachtige bloemen in de lente en zomer.

Ik droeg een gember van het zegel van de Salomo om in de tuin van Andrew te planten en een gele Iris. Maar de Irissen in Knoxville en Maryville zijn prachtig en zijn de staatsbloem. Dus de variëteiten die er groeien zijn verbijsterend en gewoonweg verbluffend.

Video-Instructies: BMW Z3 Roadster Hardtop 1.9 (April 2024).