Hoe literaire fictie te benaderen bij het lezen van een

• Mei 2, 2024

Literatuur is een verrekijker waarmee we helder en levendig kunnen zien wat zo ver weg en onbegrijpelijk lijkt. De bedoeling van een auteur in een literair werk is om onze ogen te openen zodat we waardevol inzicht kunnen krijgen in situaties in hun werken die vergelijkbaar zijn met wat we in het echte leven tegenkomen. Om een ​​literair fictiewerk van andere soorten fictie te identificeren, moeten we eerst en vooral het onderliggende thema van het werk erkennen en begrijpen, door kennis te nemen van de verschillende personages en hun eigenschappen, de setting en de algehele plot in de verhaal. Het thema in kwestie zou kunnen liggen rond een personage (zij het de hoofdrolspeler of antagonist), de omstandigheid rondom het conflict van de plot, of het zou zelfs kunnen liggen in de instellingen of omgeving waar de personages zich bevinden.

Het doel van de auteur in literaire fictie is om tonen ons wat er in het verhaal gebeurt, in plaats van alleen de gebeurtenissen te vertellen. Het is noodzakelijk om aandacht te besteden aan hoe de auteur de gebeurtenissen aan ons laat zien met de woorden die ze gebruiken, hoe de woorden zijn gestructureerd en geordend, en niet alleen de woorden lezen zoals ze op de print verschijnen. We moeten ons afvragen wat de auteur ons probeert te vertellen door wat hij / zij ons laat zien? Door tonen, de auteur is een foto aan het schilderen en laat ons zien wat hij / zij al had gepland en hoopt dat we het zien.

Als het op literatuur aankomt, worden we in de plaats van de personages geplaatst, voelen we wat ze voelen, en hoewel we in de realiteit misschien niet zo dramatisch reageren als zij, begrijpen we wat ze voelen en waarom ze dergelijke drastische acties ondernemen.

Laten we het verhaal van nemen Oedipus The King van Sophocles, als voorbeeld. De hele tijd weten wij, de lezers, iets dat Oedipus, de hoofdpersoon, niet kent, waardoor de spanning wordt opgebouwd en het niveau van het keerpunt wordt verhoogd. Uiteindelijk komt hij erachter wat hij heeft gedaan: dat hij onbedoeld zijn vader heeft vermoord en zijn moeder heeft getrouwd, en hoewel we misschien niet precies reageren zoals hij doet (door zijn ogen uit te rukken), kunnen we het verdriet, de depressie en het zelf begrijpen -liefde die hij voelt bij het realiseren van de wreedheid die hij heeft begaan, zij het onbewust. We voelen zijn pijn, zijn goede hart, zijn liefde voor zijn vrouw en zijn mensen, en we voelen de schaamte die hij voelt. We leven mee met hem, ook al weten we dat hij een moordenaar en een incest-dader is.

Dit is hoe literaire fictie ons zou moeten laten voelen. Het is subliem, zelfs als de situaties rondom sommige literaire thema's lelijk, treurig en nostalgisch kunnen zijn. We voelen dingen die we normaal niet zouden voelen, en kijken naar situaties een beetje of veel anders dan we normaal zouden doen. Het laat ons nadenken, geeft ons de mogelijkheid om onze verbeelding te verkennen, de grenzen van onze geest te verleggen en de grenzen rond ons intellect te doorbreken. Met literaire fictie leren we 'buiten de kaders denken' in een echte zin.

Laten we de volgende keer dat we een fictief werk lezen eens kijken of het de literaire toets doorstaat. Probeer tussen de regels te lezen, kijk verder dan wat de gedrukte woorden vertellen. Is er een onderliggend thema? Is er een karakter (of twee) dat opvalt? Hoe evolueert de plot? Zijn er tekens die evolueren met de verhaallijn? Zijn ze aan het evolueren voor beter of slechter? Als we een van de vragen bevestigend kunnen beantwoorden, is ons werk geslaagd voor de literaire toets!

Video-Instructies: ???? 10 beginnersfouten bij het schrijven van een boek | Fictie schrijven | Robin Rozendal (Mei 2024).