Doe anderen en andere momismen

• Mei 2, 2024

Herinner je je de dingen die je moeder steeds weer zei? Ik beschouw ze als een onderdeel van de mantra van elke moeder; een momtra misschien? Sommige van deze momismen waren grappig, sommige begrepen we destijds niet of nooit en sommige werden gewoon genegeerd omdat we wisten dat ze ons dat niet echt zou aandoen. Ik wist zeker dat mijn moeder mijn leven nooit zou villen, het maakte niet uit hoe geïrriteerd en gefrustreerd ze werd door mijn capriolen.

Sommigen die we later leerden, waren diepgaand, mijn moeders "God houd niet van lelijk" was gewoon haar manier en haar moeder was voor haar, was een manier om te zeggen, behandel mensen zoals je wilt worden behandeld.

"Wees voorzichtig met hoe je je vrienden kiest" Ik weet zeker dat mijn moeder vaak luisterde naar het gebabbel dat gaande was toen ik met vrienden op de stoep zat. Het kwam niet in me op dat ze dat deed tot nadat ik getrouwd was en begon te herinneringen over moeders met een groep vrienden. Ik herinner me de tijd dat mijn moeder me vroeg (misschien is dat een beter woord) om naar huis te komen, ze vroeg me toen waarom ik niet met mijn vrienden om een ​​grap had gelachen, ik herinner me dat ik haar de waarheid vertelde, ik dacht niet het was grappig. Mijn antwoord moet haar hebben gepast, want ik mocht terug naar de stoep en weer bij mijn vrienden zitten. Het is grappig hoe dingen bij je blijven. Sommige momismen herinner je je, omdat ze reageerden op iets dat je zei, eens na een serieus gesprek met mijn moeder, legde ik haar uit dat ik nu een volwassene was en dingen zelf zou oplossen, de reactie van mijn moeder? "Je zult altijd mijn baby zijn," je kunt niet argumenteren met die logica en die liefde.

Ik deel het momisme van mijn eigen moeder met jou.

Draag altijd schoon ondergoed voor het geval u een ongeluk krijgt.

God houdt niet van lelijk.

Kun je het niet vinden? Wel, waar had je het voor het laatst?

Je begrijpt het nu niet, maar je zult het doen als je ouder bent.

Jullie kinderen proberen me gek te maken!

Waarom? Omdat ik het zeg!

Jullie kinderen werken op mijn laatste zenuwen.

Je kijkt naar me als ik tegen je praat.

Beantwoord me als ik je een vraag stel.

Soms wou ik dat ik gewoon weg kon lopen, gewoon weglopen.

Ik mis je nu al.

Dit laatste momisme was mijn hartenbreker, mijn moeder zou het zeggen toen ik me klaarmaakte om een ​​reis te maken, of het nu voor plezier of voor zaken was, die woorden waren altijd slechts een adem verwijderd van haar lippen. Het was haar beste momisme, vele jaren later toen een goede vriend stierf, op mijn bloem voor haar stuur was haar naam en het woord "Ik mis je al."