Criminaliteit loont! In ieder geval in honkbal
In honkbal kan criminaliteit vaak betalen: word niet gepakt! We hadden deze week nog een geweldig voorbeeld toen Captain Clutch zelf, Derek Jeter, Mr. Yankee, een geweldig optreden gaf om een ​​scheidsrechter voor de gek te houden door te geloven dat hij geraakt was door een worp die de knop van zijn knuppel raakte. De volgende slagman, Curtis Granderson, sloeg toen een thuisrun waarmee de Yankees, zij het kort, bovenop hun rivalen in de American League East de Tampa Bay Rays kwamen te staan.

Nu ben je misschien oud genoeg om de margarinecommercials met de slogan te onthouden: "Het is niet leuk om moeder natuur voor de gek te houden!" Wel, in dit geval was het niet leuk om de honkbalgoden voor de gek te houden, die kleine geesten die lijken uit te meteeren gerechtigheid (of op zijn minst ironie). De onderkant van de inning hernamen the Rays de leiding en wonnen uiteindelijk de wedstrijd.

Terwijl de media controverse rond Jeter's persiflage probeerden op te roepen, kochten de meeste mensen in en uit honkbal het niet. Zelfs Joe Maddon, manager van Rays, citeerde de aanwezigheid van Jeter en zijn overtuigende acteervaardigheden, hoewel hij op het veld door zijn zware bezwaren uit het spel werd geworpen. De meeste fans, spelers en commentatoren waren het daarmee eens; hij is ermee weggekomen. Einde verhaal. Dat uiteindelijk gerechtigheid zegevierde, nam ongetwijfeld veel stoom uit de caboose, om zo te zeggen.

Geen enkele sport is zo afhankelijk van semaforen als honkbal. Vanwege de grote afstand tussen de spelers en het ontbreken van huddles of iets als een echte "time-out" ondanks frequente spelonderbrekingen, knipperen handsignalen aan beide kanten over de diamant. De vanger geeft de werper aan wat voor soort pitch en waar hij het wil gooien. De honkcoaches flitsen naar de slagman: neem deze worp; je mag wegdraaien; haal die stoot neer! Vanaf de dugout geeft de bankcoach de verdediging aan: twee stappen naar links, ga terug, speel in de hoeken, laten we werpen, opzettelijk met deze slagman lopen.

De handsignalen van honkbal vormen een taal op zichzelf. Raak de neus aan, de linker oorlel, de rechter oorlel, veeg over de snavel van de dop, veeg over de letters, handen langs de zijkant, enzovoort enzovoort. Soms worden signalen gegeven die absoluut geen betekenis hebben, gewoon om te proberen de tegenstander te verwarren.

Regelmatig zie je de catcher uitgaan en overleggen met de werper wanneer een loper op het tweede honk staat. Het doel hiervan is om de signalen te veranderen, of beter gezegd, de reeks signalen die de vanger flitst: het is het derde teken dat telt, negeer de anderen. De meest geschikte sign-stealer is natuurlijk die man op het tweede honk, omdat hij een onbelemmerd zicht heeft (je zult vaak vangers naar hitters zien kijken om ervoor te zorgen dat ze niet naar beneden gluren om te zien welke tekens worden gegeven), en omdat hij in het zicht van de slagman staat. Het is niet verrassend dat er slagmensen zijn die niet willen dat de loper op de tweede plaats flitst terwijl ze proberen te slaan: te afleidend. Ze kunnen uit het vak van de slagman stappen om contact op te nemen met een basiscoach (meestal de derde basiscoach) voor directe instructies, maar willen geen teveel aan informatie (vooral als het fout is) of de visuele afleiding in hun gezichtsveld.

We hadden eerder dit seizoen het geval van Philadelphia Phillies 'bullpencoach Mick Billmeyer, die werd betrapt met een verrekijker van zijn zitstok. Er was natuurlijk een grote tint en huil over de Phillies die tekens stelen (met die gegeven als een reden voor hun recente en huidige succes), terwijl de spelers zelf grapten dat Mick meer bekend stond als een scherp spotter van pulchritude in de tribunes eerder dan signaal diefstal. Niemand kon overtuigen hoe Billmeyer mogelijk gestolen borden op een efficiënte manier aan het beslag kon doorgeven, maar honkbal en rabarber zijn een activiteit, geen groente.

Verhalen over het stelen van tekens door heimelijke spionnen met verrekijkers en telescopen in scoreborden in Fenway Park, Wrigley Field en andere locaties zijn legendarisch; en Hall of Famer Leo Durocher die de Dodgers, Giants, Cubs en Astros beheerde, was beroemd om zijn vermogen om tekens te stelen.



Video-Instructies: 4 BIG Baseball Hitting Misconceptions Youth Coaches Teach (that MLB players DON’T DO!) (Mei 2024).