Het recht om te staken misbruiken

• April 28, 2024

De straat op gaan. Verhef uw tekens en stemmen in een koor van minachting. Het gewoonlijke pronkende recht om te staken, terwijl metrogrills sluiten en treinen worden geannuleerd, komt alleen na tennis als het Franse nationale tijdverdrijf. Voordat onderhandelingen beginnen, wordt er een machtsvertoning gemaakt. Dagen achtereen moeten degenen die gemotiveerd zijn om te werken doorgang zoeken. Met het publiek overgeleverd, wordt de stad tot op zekere hoogte stilgelegd. De straten worden een vastgelopen puinhoop van toeterende economie-auto's. De luxe en last van het hebben van een stem betekent het trotseren van het verkeer en kan het gezelschap van een collega omvatten om mee te communiceren. Fietsen, rollerblades en trottinette scooters overspoelen de trottoirs. Verdere hinderlijke voetgangers reageren met bijtende blikken.



Deze herfstochtend, sinaasappels en geel van weggegooid gebladerte zijn verborgen onder lagen witte vorst of plassen grijs slib. Ik pak me aan als een winterpop in kop tot teen wol en steek mijn vingers over elkaar zodat de regen die in donkere wolken rondhangt, nog een uur zal volhouden. Op de fiets klokken mijn woon-werkverkeer hetzelfde half uur per trein, het voordeel van kiezen om dicht bij huis te werken is duidelijk. Trappend over de pont, de brug die voorbij het kabbelende water van de Seine naar de stad leidt waar ik werk, adem ik wolken van drakenrook uit terwijl ik overhaaste fietsers ontwijk die voetgangers inhalen. Tegen het einde van de middag, bij het verlaten van de tijd, is de grond ontdooid en kruist mijn pad met dezelfde jassen naar huis in de schemering.

Maar als ik elke dag met mijn fiets naar mijn werk zou rijden, zou ik mezelf de 80 euro per maand besparen die ik aan treinreizen besteed. Voor degenen die niet de luxe hebben van een andere manier van transport, gaan lonen verloren als ze zich niet voor werk melden. Dingen in perspectief plaatsen, alsof ze willen zeggen: "dit is niets", vertelde een vriendin haar verhaal over een grève twaalf jaar eerder. “Er waren een maand lang geen treinen. Toen ik niet naar mijn werk kon, had ik geen salaris. Het was moeilijk." Een extreem geval, hoewel we ver in de tweede week zijn.

Air France plande strategisch een staking tijdens Toussaint, een herfstvakantie wanneer scholen sluiten en gezinnen stelen voor de vakantie. Onze vlucht naar het zuiden werd de dag ervoor geannuleerd via e-mail. Het bericht luidde zoiets als "Uw vlucht is geannuleerd. Bedankt voor uw begrip." Bij het bereiken van de klantenservice was het antwoord dat we "momenteel geen oplossingen kunnen bedenken." Het gerucht gaat dat er een nieuwe staking gepland staat voor Kerstmis.

Studenten stopten met lesgeven en dreigden treinen te blokkeren door hun oppositie te laten zien door de deuren naar privatisering binnen universiteiten te openen, waardoor bedrijven meer inbreng konden krijgen en de dreiging van een stijging van het collegegeld konden presenteren. Vorig jaar was de Sorbonne onder andere universiteiten de plaats van rellen die de campus onleesbaar verliet. De wortel van minachting, een contract dat werkgevers een raam van twee jaar toestond voordat ze voor onbepaalde tijd nieuwe werknemers aannamen, werd illegaal verklaard. Als iemand op de middelbare school me had verteld dat ik politiek kon gebruiken als excuus om spijbelen te spelen, was ik misschien meer geïnteresseerd.

Binnen het raam van deze maand hebben de functionarissen, overheidsmedewerkers zoals leraren op de openbare school, treinbestuurders, het elektrische bedrijf en studenten allemaal hun offensief gelanceerd. Of het nu gaat om uitkeringen, een salarisverhoging of verzet aantonen tegen nieuwe wetgeving, het stakingsrecht wordt in Frankrijk gebruikt en misbruikt. De verwachtingen voor hervormingen die deze jeugdige handelingen voeden, worden voortdurend beloond als de overheid buigt. In de tussentijd hebben we last van het ongemak.

Video-Instructies: Zoveel zin heeft DEMONSTREREN echt | De waarheid over PROTESTEN (April 2024).