TV wordt misschien te gruwelijk
"CSI" en "CSI: Miami" zijn berucht om hun gruwelijke moord- en autopsiescènes. Het is niet ongewoon om een ​​dode persoon open te zien liggen op een tafel onder donkere lichten of lichaamsdelen die in de woestijn zijn rondgestrooid. Beide shows zijn enorm populair en hun aantal heeft andere programma's geïnspireerd om hun voorbeeld te volgen. Maar kan de trend aanhouden bij kijkers van netwerktelevisie? Sommige eerder populaire shows zijn deze route gegaan en zijn achtergebleven in netwerkbeoordelingen. Anderen hebben meer levensechte scènes toegevoegd, zonder toevlucht te nemen tot het sensationalisme van het tonen van elke splatter van bloed en open wond.

"ER" is er een die de gruwelijke weg is afgeslagen. In de voorgaande seizoenen vertoonden de producenten van de show alleen de mildste verwondingen en lieten ze anderen geïmpliceerd achter, maar in de laatste twee seizoenen waren ze grafischer. Omdat hun beoordelingen lager zijn geworden, zijn hun expliciete afbeeldingen van werkelijke ongevallen hoger geworden. Sommige leden van hun officiële prikbord hebben hun afkeer uitgesproken voor deze trend en kijken sindsdien niet meer naar de show. Inderdaad, dit is het laatste seizoen voor ons favoriete ziekenhuisdrama. Zelfs oogbollen die uit de stopcontacten springen, kunnen de meest die-hard fans niet laten kijken naar deze show.

"Law & Order" daarentegen loopt sinds 1991 gestaag en toont slachtoffers zelden in grafische details. Kijkers zijn blij dat die scènes aan hun verbeelding zijn overgelaten en week na week zijn teruggekomen om hun goedkeuring te tonen. De producenten van de show hebben niet de behoefte gevoeld om hun kijkers te shockeren om elke week terug te keren.

Andere drama's die de trend van "CSI" en zijn nakomelingen, "CSI: Miami" lijken te volgen, zijn iets subtieler. Het nieuwe drama "Dexter" is een verhaal over een seriemoordenaar die voor de politie werkt. In de laatste aflevering wordt hem getoond met zijn slachtoffers liggend op tafels, nog in leven. De daadwerkelijke moordscène wordt echter nooit getoond. We zien hem vervolgens zijn slachtoffers overboord gooien in een poging zichzelf van het bewijs te ontdoen. Kijkers moeten zich voorstellen wat de wreedheden van Dexter zijn slachtoffers hebben aangedaan. De vraag wordt nu zal "Dexter" meer griezelig landschap worden als de show worstelt voor een plek na de zeer populaire "Extreme Makeover: Home Edition"?

Met shows als "CSI" en films zoals "Saw" (en al zijn vervolg) wordt het publiek immuun voor de schok van het zien van afschuwelijk verminkte lichaamsdelen en dode ogen die ernaar staren. Het lijkt erop dat er een soort competitie is voor wie het meest gruwelijk kan zijn zonder die grens in primetime-televisie te overschrijden: een lijn die steeds verder lijkt te komen in zinloos geweld en grafische dood. Zelfs laten zien dat ooit een natie zou hebben geschokt en een oproer had veroorzaakt, zoals het getemmerde "Huis" met spatten van obsceen taalgebruik, laat onze collectieve schokradar niet vallen. Televisieprogramma's worden gedwongen die lijn verder te duwen alleen maar om een ​​impact in onze geest te hebben.

De toenemende populariteit van 'reality-televisie' en primetime-spelshows kan echter betekenen dat televisiekijkers alle horror hebben opgevuld die televisiedrama's onze keel opdringen. Met "Survivor" en "American Idol" winnende oorlogen week na week, is het misschien tijd voor de producenten van primetime om hun strategie te heroverwegen. Het is misschien niet de "realiteit" van "reality t.v." dat trekt kijkers, maar de grote afkeer van de onnodige grafische details die ze week na week opdringen.


Video-Instructies: What if We Nuke a City? (April 2024).