Korte herinneringen en weinig geloof

• Mei 9, 2024

Heb je ooit een van die weken of maanden gehad waarin elke dag een nieuwe strijd brengt? Er is een nieuw obstakel om te overwinnen, een nieuw probleem om op te lossen. Ik ben in de verleiding gekomen om op te geven, omdat ik dacht dat het onmogelijk is om verder te gaan naar de droom - naar de belofte van een betere toekomst of om gewoon te rusten.

De natie Israël was vierhonderddertig jaar tot slaaf gemaakt in Egypte, dus het volk was niet op de hoogte van vrijheid, behalve de verhalen die door de generaties heen werden doorgegeven van ouder op kind. Die verhalen bevatten een belofte van een vruchtbaar land dat ooit hun eigendom zou zijn. In hun dagelijks leven wisten ze alleen lange, harde uren met weinig beloning, behalve het rantsoen dat door hun ontvoerders werd verstrekt.

God beval hun vrijlating en zond Mozes om hen uit Egypte te leiden. Het was tijd voor hen om de reis naar dat land van vreugde en vervulling te beginnen. Ze gingen niet alleen. God was met hen, zichtbaar overdag in een wolk en 's nachts een vuurkolom. Het eerste obstakel op hun tocht was de Rode Zee. Gevangen tussen het water en een oprukkend leger, waren ze ervan overtuigd dat ze zouden worden gedood. God opende een weg voor hen door het water.

In het dessert hadden ze geen eten meer en werden ze er zeker van dat ze zouden verhongeren. God zorgde op wonderbaarlijke wijze voor een constante voorraad hemels brood.
Later raakten ze zonder water en waren ze bang dat ze zouden sterven van de dorst. God voorzag in pools van zoet water.

God was trouw in zijn wonderbaarlijke zorg. Toch gromde het volk tussen elk wonder. Ze waren ongemakkelijk. Ze waren bang en dachten eraan terug te keren naar de slavernij waaraan ze gewend waren. Ze vergaten herhaaldelijk Gods voorziening. Steeds weer beschuldigden ze God ervan hen te verlaten.

Korte herinneringen en weinig vertrouwen.

Lijken we niet erg op die mopperende Israëlieten? God redt ons van een zinloos, hopeloos leven - van slavernij tot angst, eenzaamheid, ongeluk, verslaving. En voor een tijdje gaan we graag vooruit. Maar niet lang daarna struikelen we over een obstakel en vergeten we de vuurkolom die ons vergezelt. We kijken naar het obstakel en denken: Ik ben alleen. Er is geen uitweg. We draaien ons om en kijken verlangend naar dat vorige leven en denken eraan terug te keren. Hopelijk zal iemand als Mozes ons eraan herinneren dat God altijd aanwezig is en omstandigheden gebruikt om het geloof te versterken.

Weet je nog, toen hij je redde van die verslaving, dat trieste leven, die slavernij?

Weet je nog toen hij een weg door die schijnbaar onmogelijke omstandigheid maakte?

Weet je nog toen hij voorzag, ook al dacht je dat het onmogelijk was?

Herinner je de belofte van de eeuwigheid in het Beloofde Land?

Kleine moeilijkheden of grote obstakels, God voorziet. Hoe kort is je geheugen? Hoe weinig is jouw geloof? Jezus zei dat geloof zo klein als een klein zaadje voldoende is om bomen in de zee te gooien en bergen te verzetten. Dat is toch genoeg.

Exodus 1-16
Mattheüs 17: 2
Luke 17: 6

Klik hier

Video-Instructies: 10 Disney Mistakes You Won't Believe You Missed | Find The Flaws (Mei 2024).