Review - Europa - Bag of Bones

• Mei 19, 2024

Zeer waarschijnlijk --- en heel vreemd - zou het best bewaarde geheim van rock nu moeten zijn Europa. Sinds de hervorming in 2003 heeft de band vier absoluut opmerkelijke platen uitgebracht. Hoewel de band golven heeft gemaakt aan hun kant van de wereld, hebben ze geen platencontract voor Noord-Amerika.

En dat is verdomd jammer, want mensen missen dingen van echte kwaliteit. Hun nieuwste record Zak met botten is een barnstorm-affaire. Als je ze sinds "The Final Countdown" dagen niet meer hebt gehoord, kun je misschien een beetje een cultuurshock krijgen. De band (vocalist Joey Tempest, gitarist John Norum, toetsenist Mic Michaeli, bassist John Leven en drummer Ian Haugland) heeft de synth-lijnen en semi-prog-attributen teruggeschoven voor een meer gitaar-georiënteerde aanval en het heeft zijn vruchten afbetaald in deze oren.

Heerlijke haken maken alsof ze de melodiefabriek bezitten en gratis monsters uitdelen, er is eigenlijk geen clunker in deze hele set. Het is alsof iemand Jersey-jongens (en heersers van het hogere einde van de meeste hitlijsten) Bon Jovi nam en ze wat Oxford of Cambridge afwerking-schoolpoets gaf. Noem het volwassen zonder oud te klinken. Sonisch onberispelijk, werd de plaat geproduceerd door Kevin Shirley die op het punt staat laat te komen met spraakmakende releases van Joe Bonamassa en Black Country Communion.



De plaat wordt geopend met de band die door de deur kapot gaat, niet bereid te wachten tot je ze inluidt, via het nummer "Riches to Rags". Je knapt je nek binnen de eerste paar noten en dan staat de stijgende stem van Tempest centraal. Krachtig, stijlvol en zelfverzekerd, het is een geweldige manier om het record te beginnen. Had ik al gezegd dat er ook een zinderende solo van John Norum is die mijn luidsprekers bijna in vuur en vlam zette?

Wat mij betreft, is de ster van de set de volgende cut en eerste single, "Not Supposed to Sing the Blues". Er is een echte swagger aan deze en Tempest's gepassioneerde vocalen tot op het bot. De band komt samen en wordt een krachtig wapen, vooral tijdens het smakelijke refrein waar toetsen (is dat een beetje "Kashmir" -achtige kleuring daar of ben ik het alleen?) En zessnaren versmelten als een handdruk.

"Firebox" explodeert uit de poort als lichtere vloeistof op een bbq (net als het openingslied) en smoort vakkundig heen en weer qua tempo van couplet tot refrein weven dynamiek die je oren intrigeert.

Voor het titelnummer worden we getrakteerd op een geweldige dia-gitaar met dank aan de eerder genoemde Joe Bonamassa. "Bag of Bones" is een beetje schizofreen omdat het uit een rustig (denk aan kampvuurwaardig) openingsvers stamt voordat het in een spiergebonden rocker belandt die niet misplaatst klinkt op een Goederentrein hart tijdperk Jimmy Barnes record. De band werkt deze overgang heen en weer met groot effect --- een absoluut prachtig nummer.

Een korte instrumentale versie van Michaeli is de opmaat naar het hard rijdende "My Woman, My Friend". Terwijl de solopiano je voor de eerste paar maten laat denken dat dit een rustgevend klein bluesnummer zal zijn, is Norum er om je eraan te herinneren dat hij in de band zit, met een stekende gitaar die elke regel benadrukt.

"Demon Head" is een ongecompliceerde rocker die vaag doet denken aan Deep Purple's "Black Night". Terwijl we op een vergelijkende manier zijn, heeft "Drinken en een glimlach" wat meer Zep-ismen en dat, mijn vrienden, kunnen alleen maar als een goede zaak worden beschouwd. "Doghouse" is een leuk en speels nummer dat, samen met "Mercy You, Mercy Me", het verleden van de band blijft begraven.

Na veel energie te hebben verbruikt via deze energieke set, sluit het record in fijne stijl met het "You’ll Never Walk Alone" -gevoel van het elegante "Bring It All Home". Dit nummer past als een handschoen bij Tempest en sluit de dingen perfect af.

Van pet tot laarzen, Zak met botten is een enorm boeiende schijf. Met lagen van gecontroleerde emotie, passend bij een volwassen rockband, mogen de jongens nog net genoeg rennen om het energieniveau op een hoog niveau te houden. Het resultaat is een plaat die dit jaar tot de beste, zo niet de beste behoort.

* Noot van de redactie: in het belang van volledige openbaarmaking ontving ik deze CD gratis van het betrokken PR-bedrijf.

Video-Instructies: The Europa TakeOver | GHOST X Phoenix Europa (Mei 2024).