Lucien Freud op de Pompidou
Hij had me maandenlang in de metro zitten staren en keek uit zijn zelfportret met huid als marmervlees. Ik had ouders horen waarschuwen tegen het brengen van hun kinderen naar de tentoonstelling in de Pompidou vanwege gevoelig onderwerp, hoewel de naaktheid dierlijker is dan vulgair.

Lucien, de kleinzoon van psychoanalyticus Sigmund Freud, streefde eerder naar rauwheid dan naar het schilderen van glanzende artistieke naakten en zei: "Mijn idee van portretten kwam voort uit ontevredenheid met portretten die op mensen leken." Net als de versleten meubels waar ze op poseren en verwelkte kamerplanten die het canvas delen, dragen zijn onderwerpen de tijd in plooien en rimpels.

Zijn techniek is tegengesteld aan de meeste. Waar ze het schilderij schetsen en neerleggen en vervolgens de details verfijnen, schildert hij een heel gezicht tot in de perfectie en laat de scène zich eromheen ontvouwen, wat resulteert in vreemd gevormde doeken waar hier en daar rechthoeken zijn toegevoegd voor onderwerpen. "Ik voelde dat de manier waarop ik dingen plaatste er ongemakkelijk uitzag zoals het leven er ongemakkelijk uitziet," legde hij uit.

In zijn atelier ligt een zee van weggegooide doeken, die vroeger werden gebruikt om penselen af ​​te vegen, op de achtergrond en de muren, harig en donker, spatten in lagen verf zoals grotmosformaties. Als je hem aan het werk ziet, kun je zien hoe nauwgezet elke slag werd toegepast terwijl hij bestudeerde hoe grijze schaduwen en crèmekleurige zonnestralen over de huid spoelen. Net als het werk van Cezanne zijn zijn schilderijen het best te zien vanaf een afstand. Net zoals kubistische landschappen van vierkanten bergen bouwen, versmelten lange penseelstreken in contouren van vlees.

Een kaartje in het Centre Pompidou voor 11 euro geeft toegang tot de enorme permanente collectie en tijdelijke tentoonstellingen. Het werk van Lucien Freud zal tot 19 juli worden tentoongesteld.

Video-Instructies: The Lucian Freud Studio Series: How Freud Painted (Mei 2024).