Interveniëren met Abusive Mothers in Public

• Mei 19, 2024

Het kost tijd om te beslissen wat we willen bereiken als we een moeder in het openbaar misbruik maken van een klein kind. Zeker, onze eerste prioriteit is om kinderen te beschermen en te troosten, maar soms is de impuls tot schaamte en het uiten van woede jegens een gewelddadige volwassene sterker dan ons medeleven met een gezin in crisis. Veel hangt af van persoonlijke ervaring met ouderlijke stress, of gewoon bewust zijn van situaties die moeders in het algemeen kunnen overweldigen. Moeders van kinderen met een handicap ervaren vaak meer stress, grotere verantwoordelijkheid, en vinden minder steun van de gemeenschap en respijtmogelijkheden.

We kunnen als vanzelfsprekend aannemen dat alle anderen de beste versie van hun leven leiden, zelfs wanneer familieleden of goede vrienden een ingewikkeld leven hebben dat zich op een manier ontwikkelt die ze nooit hadden verwacht. Dit geldt ook voor ouders in de gemeenschap van kinderen met een handicap die goed georganiseerde routines hebben en voldoende ondersteuning en aanmoediging. Tenzij we één-op-één contact hebben met meer dan oppervlakkige gesprekken, is het ongebruikelijk om te raden naar de financiële, gezondheidsgerelateerde, huwelijks- of opvoedingsmoeilijkheden van anderen. We kunnen in het openbaar aannames doen over vreemden die zich slecht gedragen tegenover hun kinderen met nog minder bewustzijn en mededogen, omdat we aannemen dat niemand waarvan we weten dat ze overweldigd wordt of zich op afschuwelijke manieren gedraagt.

Ik las onlangs een verhaal over een echtpaar met een baby, dat beledigend gedrag observeerde terwijl ze aan het winkelen waren in een kinderkledingwinkel. Een andere klant legde fysiek contact met haar kleine jongen die op de vloer bij de deuropening zat, naar schatting ongeveer drie jaar oud. De vader was nog woedend toen ze de jongen 'dom' noemde terwijl hij hem bleef slaan. Ze namen aan dat de vrouw de moeder van het kind was.

In dit geval geloof ik dat de vrouw deels overweldigd en uit de hand was, omdat het paar achter haar stond in de rij toen haar creditcard was geweigerd, wat het ongemak van het niet in staat waren om haar aankoop te doen nog meer in verlegenheid bracht. Dit is natuurlijk geen excuus voor fysiek en verbaal geweld. Maar ik weet uit ervaring dat geduld tijdens het winkelen met een drie jaar oud kan opraken, zelfs als alles goed gaat aan de kassa.

De beste manier om in te grijpen in een situatie die werd waargenomen in de kinderkledingwinkel, zou zijn geweest om de onbeheerde moeder te 'bevriend' te maken. Zijn vrouw loopt eroverheen en plaatst zichzelf stilletjes tussen de vrouw en het kind, terwijl hij iets zegt als "het lijkt erop dat je vandaag een heel zware dag hebt" of "alles wat tegelijkertijd gebeurt kan overweldigend zijn" zou het gedrag waarschijnlijk hebben onderbroken en zijn begonnen een dialoog die de andere moeder een andere uitlaatklep had kunnen geven voor haar frustratie.

Het zou ook helpen een idee te geven of de vrouw inderdaad de moeder van het kind was, of een verzorger wiens gedrag niet door de ouders van het kind mag worden verdacht. Als ze naar voren stapte alsof ze sympathiek voor de vrouw was en haar troost zou bieden, zou ze haar aandacht van het kind hebben afgeleid en haar een gemakkelijke manier bieden om haar gedrag voort te zetten.

Een andere moeder die zei: "Jullie moeten een zware dag hebben, zoals we soms allemaal doen," zou in beide situaties hebben gewerkt. En in die interactie zou het kind er verantwoordelijk voor zijn geweest dat de verzorger of moeder een vriendelijke ziel had gevonden, in plaats van haar stress te verhogen met veroordeling voor haar uit de hand gelopen gedrag. Maar ze deden niets.

Ingrijpen in een situatie zoals beschreven is verre van intuïtief. Het is nogal een taak om een ​​mishandelende vrouw compassie en empathie te tonen terwijl ze bezig is een kind aan te vallen, maar dat is waar ik voor getraind ben. Toen ik op de universiteit zat, bood ik me aan bij een hotline voor ouders onder stress. Mijn vriend en ik waren in de eerste en enige trainingssessie waar niet-ouders werden geaccepteerd.

Toen andere vrijwilligers verhalen deelden over het gevoel overweldigd of zelfs boos te zijn op hun eigen kinderen, was ik geschokt. Maar ik ging door omdat ik voelde dat ik kon ingrijpen in vriendschap en medeleven toen de ouders binnen kwamen, als ze zich zorgen maakten zouden ze hun kinderen verwaarlozen of misbruiken. Het centrum was nog belangrijker voor ouders die dat al hadden gedaan. Stel je voor dat je in die positie bent en niet weet hoe je moet stoppen.

De tijd die ik bij die organisatie doorbracht gaf me strategieën en ook toestemming om met compassie en vriendelijkheid in te grijpen in alle jaren die volgden toen ik toevallig stressvolle situaties of echt misbruik op openbare plaatsen tegenkwam. Het was nooit gemakkelijk.

Mede omdat ik geen eigen kind had, was ik geschokt toen ik te horen kreeg dat het gedrag van een vriend voor een gewelddadige moeder de best mogelijke oplossing voor een situatie zou zijn, en dagenlang de druk op een kind zou verminderen, of zelfs weken. Ik kon me niet voorstellen dat ik iets anders voelde dan liefde en eerbied voor een baby. Er was nog niets in mijn ervaring dat vergelijkbaar was met slaapgebrek, isolatie en gebrek aan ondersteuning dat veel nieuwe moeders ervaren, dat jarenlang het 'nieuwe normaal' van sommige vrouwen kan zijn.

Maar de strategieën die ik heb geleerd bij het vrijwilligersadviescentrum werken nog steeds.Ik heb sympathiek gesproken met een uit de hand gelopen moeder terwijl ik mijn hand tussen haar schoen en haar bange kind hield. Ze sloeg onbewust meerdere keren op mijn hand. Ik stelde haar niet-oordelende vragen over de leeftijd van het kind, als ze lokaal familie had, en vertelde haar dat ik een prachtige bron had gevonden die we konden bellen wanneer we ons overweldigd voelden als moeders.

Ze reageerde op mijn vriendelijkheid alsof ze nog nooit een vriend in haar leven had gehad. Volgens ons trainingshandboek hebben sommige moeders die in het openbaar gemeen zijn tegen hun kinderen nooit een vriend gehad, hebben geen ondersteunende volwassen vrouwelijke familieleden en verwachtten dat hun baby's bronnen van liefde zouden zijn in plaats van overweldigend behoeftige baby's. Ik heb altijd gehoopt dat deze moeder mijn suggestie om de ouderlijke stress-hulplijn te bellen heeft opgevolgd.

Middelen creëren en ondersteuning bieden aan moeders onder stress is de beste manier om hun kinderen een draagbaar leven te geven. Hoewel er altijd situaties zullen zijn waarin kinderen uit fysiek gevaarlijke, emotioneel toxische situaties moeten worden verwijderd, kunnen de meeste problemen worden opgelost door een luisterend oor en een opleiding in gezond ouderschap voor alle moeders te bieden, met mogelijkheden voor regelmatig geplande respijtzorg voor een crisis ontwikkelt.

Ik was zo gelukkig dat mama en ik en twee kinderen tegelijk opvoedingslessen in mijn buurt konden krijgen toen mijn kinderen heel jong waren. In de jaren dat ik de sleutels van de vergaderzalen voor de lokale steungroep van het syndroom van Down had, hadden we het geluk dat vrijwilligers voor kinderopvang in de film en de speelkamer tijdens vergaderingen konden helpen.

Er moeten in alle gemeenschappen opvoedingsklassen zijn die moeders zonder enig idee kunnen omkeren, waar ze ondersteuning kunnen vinden van trainers en klasgenoten terwijl ze op een positieve manier leren omgaan met stress en hun kinderen. Extra rust voor zowel moeders als kinderen kan worden voorzien van on-site kinderopvang tijdens de training en tijdens ondersteunende groepsbijeenkomsten of counseling. Elke moeder verdient alles wat nodig is om haar hoogste moederpotentieel te bereiken. Zo vaak moeten we genoegen nemen met de beste te zijn, daar kunnen we veel tekort aan hebben.

Blader in uw openbare bibliotheek, plaatselijke boekhandel of online winkel voor boeken zoals Calming the Emotional Storm: vaardigheden voor dialectische gedragstherapie gebruiken om uw emoties te beheren en uw leven in evenwicht te brengen; Moeders die niet kunnen houden: een helende gids voor dochters of de gids voor medelevende assertiviteit: hoe u uw behoeften kunt uitdrukken en met conflicten kunt omgaan terwijl u een goed hart houdt

De dag dat ik bijna werd gearresteerd voor het hebben van een autistische zoon
//www.salon.com/2014/07/20/the_day_i_was_nearly_arrested_for_having_an_autistic_son/

Mindful Parenting: Vriendelijkheid oefenen
//blogs.psychcentral.com/mindful-parenting/2013/10/mindful-parenting-practicing-kindness/

Het deel van opvoeding waar we te beschaamd over zijn
//www.whattoexpect.com/wom/toddler/the-part-of-parenting-we-re-too-embarrassed-to-talk-about.aspx

Ik was geslagen en ik ben in orde ... Oh echt?
//fb.me/6vP4LWSni
//www.empoweredkids.co.uk/i-was-spanked-and-im-ok-oh-really/

Wat ik nooit dacht dat ik zou doen
//www.mothering.com/articles/never-thought-id-do/