Grils, het eten is klaar

• Mei 4, 2024

Ik heb het altijd het betoverende uur genoemd. Dat uur voor het avondeten. Het uur waarop iedereen smelt van hun dag. Wanneer de "hangries" (boos omdat je honger hebt) binnenkomen. Het is het uur dat moeders nodig hebben om het diner te bereiden. Het maakt niet uit of je je maaltijden van tevoren klaarmaakt of ter plekke doet, dit uur is nodig om je troepen en jezelf te hergroeperen en de rest van de dag voor het slapen gaan door te komen.

Het is de tijd waarin naast het eten verschillende dingen plotseling en dringend tegelijk moeten worden volbracht. Huiswerkvragen, huidknieën, korte lonten, ruzie met broers en zussen, schelden, zeuren, huilen, krabben, knuffelen en kalmeren. Op de een of andere manier is het het moment van de dag waarop uw kinderen u het meest nodig hebben en u ze het meest nodig hebt om zichzelf te vermaken. Verbazingwekkend tegengesteld maar typisch. Chaotisch maar zo normaal.

Hoe gek die momenten ook waren, ik mis ze zo erg. Ik heb een aantal van mijn dierbaarste herinneringen aan deze uren. Voordat mijn dochter stierf, waren de geluiden die tijdens deze betoverende uren door het huis klonken onstuimig en gek. Ons huis bruiste van de activiteit, goed en slecht, en zeer levendig. Het was vaak de tijd dat Aine naar me toe kwam in de keuken en me vertelde dat haar "knuffelmeter" laag was en moest worden bijgevuld. Het zou een tijd zijn dat ze letterlijk ging zitten en haar ledematen om mijn been wikkelde, waardoor ik gedwongen werd om van de koelkast naar het fornuis te lopen met haar stevig vastgeklampt. Ik zie haar met haar voeten slepen, haar armen losjes ophangen en haar hoofd achterover zeuren: "Mommmmmyyyyyy, ik heb honger". Mijn andere dochter volgde vaak naast haar grote zus of probeerde na te bootsen of lag gewoon op de grond op mijn pad, natuurlijk. Nadat we nog een late middagmiddag voor het eten hadden overleefd, zouden we de tafel voor vier personen halen en samen eten, in de hoop een beetje te weten te komen hoe de dag van iedereen verliep.
Toen Aine wat ouder werd en, buiten ons weten, zieker, zou ze haar knuffel komen halen en dan op de bank gaan zitten en haar boek lezen. Ik zie haar zo mooi, zo intens zitten spelen met haar haar terwijl ze leest. Ik zie haar slanke schouders boven de achterkant van de bank gluren, haar mond een beetje open en de schoonheid die van haar gloeide. Haar kleine zusje zou heen en weer gaan van de keuken naar het hol en dan soms opduiken met haar eigen prentenboeken of zich nestelen met haar grote zus en worden voorgelezen uit een hoofdstukboek. Het betoverende uur werd een beetje kalmer. Het klinkt een beetje zachter.

Nu zijn de geluiden verdwenen. Het betoverende uur bestaat niet meer. Mijn levende dochter speelt alleen en kijkt vervolgens naar een tv-programma. Ik loop door de keuken, open lades, kijk in de koelkast in de hoop een gezonde maaltijd te kunnen produceren die we samen voor de televisie kunnen eten. We zitten niet meer aan tafel. Niemand van ons kan de lege stoel, de instelling van de ontbrekende plaats blootleggen. Niemand van ons heeft iets te zeggen en als we dat deden, hebben we niet de energie of het verlangen om toch te spreken. We zijn uitgeput, we zijn triest, we zijn drie.

Er is een website opgezet op naam van onze dochter. Klik hier voor meer informatie over onze missie.

FriendsofAine.com - Aine Marie Phillips

Bezoek The Compassionate Friends en vind een lokaal hoofdstuk bij jou in de buurt op:

De medelevende vrienden

Video-Instructies: Inspector Gadget | Het eten is klaar | Boomerang (Mei 2024).