Egyptische mummificatie

• April 29, 2024

Drieduizend jaar geleden was de Egyptische beschaving op zijn hoogtepunt. Het floreerde en er was een overvloed aan rijkdom. Er was ook een zeer sterk geloof in het hiernamaals. Rijke Egyptenaren betaalden de hoofdpriester om de lichamen van hun vrienden en families zo snel mogelijk nadat de persoon was overleden te mummificeren om verval van het lichaam te voorkomen.

De hoofdpriester werd onmiddellijk opgeroepen en hij verzamelde andere priesters om te helpen bij het balsemen. Het lichaam werd meegenomen naar de werkplaats van de overpriester waar het ritueel begon. De priester droeg een masker met jakhalshoofd om het lichaam te presenteren aan Anubis, de Egyptische god van mummificatie. Het lichaam werd heel voorzichtig gewassen, terwijl een andere priester magische spreuken hardop voorlas.

Nadat het lichaam grondig was gereinigd, nam de overpriester de leiding door een incisie te maken langs de linkerkant van het lichaam. Hij verwijderde vervolgens de lever, longen, maag en darmen. Ze werden zorgvuldig in een canopische pot geplaatst die de vorm van een god had. De volgende stap was het verwijderen van de hersenen met behulp van een kleine, dunne haak van brons. De haak werd in de neus gestoken en de hersenen werden stukje bij beetje verwijderd. Deze stukjes werden weggegooid omdat de Egyptenaren niet geloofden dat de hersenen belangrijk genoeg waren om te bewaren.

Het proces om het lichaam uit te drogen begon met het aanbrengen van het natuurlijke zout natron. Dit trok alle vloeistoffen weg gedurende een periode van veertig dagen. Toen het lichaam volledig droog was, werd het gevuld met een reeks verschillende materialen om zijn vorm te behouden. Dit omvatte linnen, zaagsel, zand en bijenwas. Oliën en kruiden werden in de gedroogde huid gewreven om te voorkomen dat deze barstte.

De opperpriester begon toen aan het vijftien dagen durende proces om het lichaam in linnen stroken te wikkelen, beginnend met de vingers, armen, benen en vervolgens de rest van het lichaam. Elke laag werd geborsteld met hars om ervoor te zorgen dat deze aan de vorige laag plakte en vaak werden amuletten of magische beeldjes tussen verschillende lagen gewikkeld.

Het lichaam werd vervolgens in een kist geplaatst, terwijl de hogepriester een selectie spreuken las uit het ‘Book of the Dead’. Hij legde het boek vervolgens in de kist. Men geloofde dat de dode persoon het boek nodig zou hebben om spreuken te reciteren op hun reis naar de Hal van Twee Waarheden, waar ze de god Osiris zouden tegenkomen, en hun uiteindelijke oordeel. Anubis, de god met de jakhalskop, zou het hart van de persoon wegen tegen de ‘veer van de waarheid’. Als het hart te zwaar was met slechte daden, werd de persoon niet toegelaten tot het hiernamaals.

De doodskist werd in een graf geplaatst waar het gezin zorgde voor schatten en voedsel dat de mummie in het hiernamaals kon gebruiken. De graven waren versierd en vaak werd een vloek op de muren geschreven om indringers te waarschuwen niet binnen te komen. Helaas werden deze graven door de eeuwen heen overvallen en beroofd. Veel overvallers werden ziek na het stelen van de schatten en sommigen stierven zelfs. Wetenschappers geloven dat dit komt door een bacterie die vrijkwam toen de verzegelde graven werden geopend. Maar voor sommigen was dit een teken dat de vloeken in feite niet alleen een waarschuwing waren, maar echte gevolgen hadden.

Video-Instructies: Egyptische mummificatie (April 2024).