Biker Saints - A Worm in the Hand

• Mei 19, 2024

Het eerste hoofdstuk van een nieuw boek. Sebastian kampt met hetzelfde probleem als veel jonge mensen. Hij is uit zijn vertrouwde huis in Philadelphia ontworteld en op het platteland van Alabama geplant.

Hoofdstuk een
Een worm in de hand

"Cassie, leg die stok neer!"

Sebastian legde zijn kleurpotloden en tablet op het gras. Hij ging nog een stok wegnemen van Cassie. Zijn twee jaar oude zus stopte altijd stokjes in haar mond. Deze keer had ze de ene helft in haar hand en de andere helft in haar mond.

"Laat me de stok Cassie nemen," zei Sebastian kalm. Hij wilde haar niet laten schrikken en haar beginnen te laten rennen met een stok in haar mond.

Cassie opende haar kleine hand met een halve worm. Ze opende haar mond en liet hem het andere uiteinde van de worm op haar tong zien.

"Oh, yuuuuuuuuuuch!"

Sebastian wilde niet schreeuwen, maar het was alleen maar natuurlijk. Het was zo walgelijk!

De grote bruine ogen van Cassie werden groot van angst. Ze begon te huilen met gehuil dat vogels van bomen bang maakte. Cassie gooide de worm naar beneden. Sebastian zag niet wat er met het stuk op haar tong gebeurde, maar het ontbrak. Blech!

"Ik hoop dat je het niet hebt ingeslikt," zei hij zachtjes terwijl hij Cassie op de rug klopte.

"Wat is er gebeurd?" riep zijn moeder en rende de achterdeur uit.

"Cassie heeft een worm gegeten!"

Sebastian probeerde er kalm over te klinken, maar het was moeilijk. Zijn maag voelde aan als warme Jello-salade. Hij vond het zelfs niet fijn als zijn eten op zijn bord aanraakte. Beelden van wormen op zijn tong kronkelden door zijn hoofd. Zijn lunch probeerde een volgend bezoek te brengen.

'Ik weet zeker dat het wel goed komt,' zei zijn moeder en pakte Cassie op. "Laten we je tanden poetsen," zong ze opgewekt. Toen ze de deur binnenkwamen, draaide zijn moeder zich om: "Vergeet onze tekeningen niet. Het begint te vervagen."

Terwijl Sebastian zich voorover boog om zijn spullen op te pakken, dacht hij aan de regen. Hij dacht ook aan alle wormen die uit de grond zouden komen vanwege de regen. Hij besloot dat zijn tanden poetsen de walgelijke beelden uit zijn gedachten zou verbannen.

+++

"Wat eten we?" Riep Nick Bellopiedi toen hij de deur binnenkwam.

"Gefrituurde wormen."

"Zeer onaardige moeder," riep Sebastian naar haar. 'Je hebt de worm in Cassie's mond niet gezien. Ontdoen!' Hij was bezig sla te scheuren voor de salade. Hij inspecteerde elk blad zorgvuldig op wormen en insecten.

"Wat een schande. Ik keek uit naar gefrituurde wormen met veel knoflook."

"Hoe was de kerk vandaag?" Vroeg Sebastian.

Zijn vader haalde het witte stuk plastic uit zijn kraag en antwoordde: "Goed, we konden vandaag beginnen met het schilderen van de klaslokalen."

De ouders van Sebastian begonnen een nieuwe katholieke kerk in dit kleine stadje in Alabama. Zijn ouders waren missionarissen van het heilige woord. Zijn vader een diaken, die naar een district was gestuurd waar geen katholieke kerken waren. Voordat de familie Bellopiedi kwam, hadden de twintig katholieke families elke zondag veertig mijl naar de kerk gereden. Samen hadden ze een oude schoonheidssalon gevonden die ze in een kerk veranderden. De 'klaslokalen' waren de manicure- en haarwasruimtes geweest.

Sebastian dacht aan de geur van haarchemicaliën die rond het gebouw hingen. Hij miste hun oude parochie in Pennsylvania. Het was een geweldige oude kerk met gebrandschilderde ramen, beelden en een groot koor elke zondag. Achter het altaar stond een standbeeld van St. Bartholomeüs. Het standbeeld van de apostel was halfnaakt en je kon zien waar hij was geslagen. In zijn ene hand hield hij het mes dat werd gebruikt om hem levend te villen. In de andere hand hield hij zijn eigen huid. Nu, dat was een jongenskerk!

De kleine schoonheidssalon klopte gewoon niet. Sebastian begreep waarom het belangrijk was om naar Alabama te komen. Hij wist dat zijn ouders een belangrijk werk deden, maar hij miste nog steeds zijn oude thuis in Philadelphia. Hij miste zijn vrienden. Hij miste zijn oude kamer. Hij wist dat hij zijn oude school zou missen. Er waren veel dingen waar hij naar verlangde. Een super deluxe pizza van Frank's Pizzeria was er een van.

'Aarde naar Sebastian. Aarde naar Sebastian. Kom alsjeblieft binnen.'

"Wat? Ik heb je niet gehoord papa, wat heb je gezegd?"

'Ik vroeg wat je vandaag hebt gedaan,' zei zijn vader toen hij naast hem kwam zitten.

Hij haalde zijn schouders op en mompelde: 'Niet veel. Er is hier niet zoveel te doen.'

"Heb je vandaag op je fiets gereden?"

'Nou, nee. Ik keek naar Cassie voor mam,' merkte hij snel op. Het was niet alsof hij niets had gedaan.

'Ik betwijfel of je moeder je de hele dag heeft laten doen. Waarom neem je na het eten niet een ritje met je fiets? Ik heb andere jongens op hun fiets in het park gezien.'

"Oké," mompelde Sebastian. Hij was niet opgewonden bij de gedachte nieuwe mensen te ontmoeten. Hij wilde nieuwe vrienden maken. Hij hield gewoon niet van de vragen die ze altijd stelden.

Alsof hij zijn gedachten las, klopte zijn vader hem op de rug: 'Het zal beter worden, dat beloof ik.'

Video-Instructies: The Doctor Rides Up The Shard | The Bells of St John | Doctor Who | BBC (Mei 2024).