Aspies en ‘Antisociale’ capriolen

• Mei 2, 2024

Toen ik een sociale groep voor tieners en pre-tieners op het autismespectrum begon, had ik een visie van een plek waar mijn zoon en zijn vrienden vrij zouden zijn om hun authentieke zelf te zijn, zonder angst voor oordeel of bezorgdheid over het overtreden van sociale normen. Er zou een mix zijn van zijn oude vrienden, een groep jongens die hij al enkele jaren kent, en enkele nieuwe tieners en tweens in de gemeenschap. Omdat ik enige ervaring had met het faciliteren van sociale groepen, dacht ik dat ik wist wat ik onderweg kon verwachten. Ik had geen idee hoeveel ik nog moest leren.

Veel adolescenten met Asperger lijken verlegen of vol angst in sociale situaties. Sommige zijn introvert en geven de voorkeur aan het gezelschap van een of twee vrienden in plaats van grote groepen. Anderen hebben ondertussen gewoon de Rechtsaf groep vrienden om de mythe van de ‘antisociale Aspie’ uit het water te blazen.

Na enkele maanden hadden mijn zoon en zijn vrienden, oud en nieuw, een kleine kliek gevormd bij onze sociale club. Ze zijn niet exclusief of willen geen nieuwe leden accepteren. Ze verwelkomen iedereen die een paar minuten of een paar uur mee wil. Terwijl anderen geen videogames spelen, wordt deze kleine groep van meestal 5 of 6 meestal gevonden als rennen, ballen gooien, rond worstelen of anderszins bezig zijn met fysieke activiteit die over het algemeen niet overeenkomt met hun 'typische' gedrag, althans volgens de meeste van hun ouders.

Interessant is dat de meesten van ons als ouders hebben gehoord dat ons kind een eenling of antisociaal wordt genoemd. In veel sociale situaties zoeken onze kinderen troost in een privé, rustige omgeving. Zintuiglijke meltdowns maken deel uit van ons leven, hoewel velen van ons minder vaak emotionele uitbarstingen hebben gezien naarmate onze kinderen ouder worden en coping-mechanismen ontwikkelen. Ik verwachtte, of hoopte tenminste, dat onze vaak rustige en gereserveerde kinderen uit hun schulp zouden komen en met nieuwe vrienden zouden communiceren.

Wat ik aangenaam heb ervaren is gewoon ‘typisch’ jongensgedrag. Lachen, grappen maken, fluisteren, springen, rennen, zweterige (en stinkende) activiteit! Een van de jongens, die we al jaren kennen, maakt graag grapjes over hoe ‘asociaal’ ze allemaal zijn terwijl ze zich bezighouden met dezelfde soorten activiteiten die je ziet in een groep tieners en preteenkinderen.

De meeste van deze jongens hebben de volwassenheid en het bewustzijn om zichzelf als anders dan anderen te zien. Ze hebben de opmerkingen gehoord, de labels ‘antisociaal’ en ‘onhandig’ geabsorbeerd. Maar wanneer de angst voor het oordeel is weggenomen en de realiteit van volledige acceptatie zijn plaats heeft gevonden, heb ik gezien dat deze kinderen gewoon ... kinderen zijn. Er is niets asociaal aan hen. Het is een beeld dat zelden wordt gezien door veel van de mensen met wie onze kinderen op een bepaalde dag zijn, en het is een geweldige ervaring voor degenen onder ons die gezegend zijn om verwelkomd te worden in hun wereld.

Video-Instructies: How to Help Asperger's Clients in Their Romantic Life (Mei 2024).