Gedachten van Suzanne over miskraam
Mijn vriendin Suzanne was een beetje gebumpt op mijn Superbowl-feest. Het had niets te maken met het verliezen van ons team, hoewel dat op zichzelf al een tegenvaller was. Nee, de grote game heeft haar aan het denken gezet over alle hype, alle partijen en de bijbehorende dingen zoals grappige advertenties en merchandising. Fans van een game of team doen van alles om die game of dat team te ondersteunen.

Om een ​​of andere reden moest Suzanne denken aan een miskraam en hoe weinig steunvrouwen die ze hebben gehad soms ontvangen. Toegegeven, de Superbowl heeft een feestelijke sfeer. Het is een gelukkig, leuk ding. Een miskraam is op zijn zachtst gezegd een trieste zaak. Je zou kunnen denken dat dit een soort appels met peren is, maar ik denk dat ik haar begrijp.

Als een vrouw die een miskraam had gehad op hetzelfde niveau van ondersteuning kon rekenen dat een professioneel sportteam in zijn grootste spel krijgt, zou dat enorm zijn. Wanneer we een team ondersteunen, kennen we ze over het algemeen niet persoonlijk. Als een vrouw die een miskraam had gehad alleen kon rekenen op de steun van de belangrijke mensen in haar leven, zou het nog steeds heel belangrijk zijn.

Suzanne had het over het vinden van je cheerleaders. Gewoon een professioneel sportteam gebruikt een specifieke groep mensen om de fans enthousiast over hen te maken, je hebt een specifieke groep mensen nodig die voor jou rooten. Dit kunnen anderen zijn die vergelijkbare verliezen hebben geleden. Het kunnen gewoon mensen zijn die om je geven en bereid zijn te luisteren.

Als we Suzanne's overpeinzingen verder nemen, wat als we dezelfde hoeveelheid tijd en aandacht zouden besteden aan een miskraam die we aan de Superbowl besteden? Op zijn minst zouden de meeste mensen zich meer bewust zijn van een miskraam. Mensen wiens leven nog nooit door zo'n verlies was geraakt, zouden weten dat tussen 20 en 25% van alle zwangerschappen eindigt in een miskraam of verlies van de baby. Mensen die zwijgen wanneer collega's of buren baby's verloren, zouden een beter idee hebben van wat te zeggen. Vrouwen die een miskraam hadden meegemaakt, zouden weten dat andere mensen tenminste een kans hadden om die verliezen te begrijpen.

Wat als een organisatie als de NFL de tijd neemt om zwangerschap en babyverlies te herkennen? Het is niet ongekend. De NFL, ooit een old boys network, is in toenemende mate geïnteresseerd in haar vrouwelijke fanbase en problemen die hen aangaan (en miskramen treffen ook mannen). Tijdens de maand oktober dragen veel spelers roze ter ondersteuning van het bewustzijn van borstkanker. Waarom niet ook een miskraam erkennen?