Miskraam en multi-tasking

• Mei 21, 2024

Je zou denken dat rouwen een eenzijdige instelling zou zijn. In het begin kan het zeker alomvattend lijken. Maar naarmate de tijd verstrijkt, kun je merken dat je multi-tasking met je verdriet. De ongelukkige realiteit is dat verdriet een proces is. Het is soms lang en zelfs martelend, maar er zijn geen snelkoppelingen. Je kunt niet vals spelen. Je kunt niet rondgaan. De enige om er doorheen te komen is er doorheen te gaan.

Veel rouwende mensen hebben het sterke contrast beschreven tussen wat ze voelen en wat er gaande is in de wereld. De vogels zingen nog steeds. De lucht is niet gevallen en de wereld gaat vrijwel altijd mee. Behalve de rouwende persoon zijn de dingen radicaal veranderd. Er is misschien een heel duidelijke definiërende lijn in hun hoofd tussen toen en nu. De zingende vogels en de intacte lucht lijken misschien een trap in de tanden.

Hoe vreselijk we ons ook voelen, de wereld gaat verder. Uiteindelijk moeten we ermee doorgaan. Dat betekent niet dat je verdriet er niet is; dat is het altijd, zelfs als het tijdelijk op de achtergrond staat. Zelfs als je een baby bent kwijtgeraakt, moet je nog steeds naar de supermarkt en het tankstation en familie cookouts en het basketbalspel van je neef gaan. Je zult moeten deelnemen aan een aantal alledaagse dagelijkse activiteiten die deel uitmaken van ons dagelijks leven.

Dit is waar de multi-tasking binnenkomt. Je bent in de supermarkt, maar je denkt: "Ik zou nu zes maanden samen zijn geweest." Je kookt diner en bedenk dat er geen hartslag was op de echografie. Je moet je leven leiden en tegelijkertijd het rouwproces doorlopen, hoewel het soms lijkt alsof er geen ruimte is voor beide.

Het kan vooral moeilijk zijn als je een miskraam hebt gehad. Hoewel je verlies heel reëel is, is het voor de meeste mensen niet tastbaar. Ze kunnen je aanmoedigen om 'eroverheen te komen' of zich afvragen waarom je nog steeds verdrietig en afgeleid bent. Het is prima om verdrietig en afgeleid te zijn. Rouw treedt niet op in een vacuüm. Soms is dat een slechte zaak. Soms heb je het gevoel dat je gewoon de wereld nodig hebt om te stoppen, zodat je kunt verwerken wat er is gebeurd. Maar soms is het goed. Omdat je je uiteindelijk beetje bij beetje beter begint te voelen en als je dat doet, staan ​​familie cookouts en basketbalwedstrijden voor je klaar.