Verzoening van medicatie

• Mei 17, 2024

Een recent onderzoek onder 60 in het ziekenhuis opgenomen patiënten in Colorado toonde aan dat bijna alle patiënten de voorgeschreven medicijnen niet correct konden vermelden. JCAHO heeft geprobeerd alle ziekenhuizen ertoe te brengen medicatiefouten te verminderen, en velen van ons hebben medicijnafstemming ingesteld als onderdeel van onze opname- en ontslagprocessen. In het licht van dit onderzoek zou het nuttig zijn om verder na te denken over de voorlichting die onze patiënten in het ziekenhuis krijgen over de medicijnen die wij hen toedienen.

Ons ziekenhuis heeft niet de volledige overstap gemaakt naar het geautomatiseerde medicatiesysteem. We gebruiken de papieren MAR nog steeds met labels. Als het medicijn in de kamer wordt afgeleverd, vanuit een medicatiekar, lijkt de kans op intramuraal onderwijs te toenemen. Het lijkt de deelname van patiënten aan bewustwording en kennis over hun eigen zorg te stimuleren. Het papieren systeem vertoont veel fouten in onze huidige overgangsfase naar het geautomatiseerde systeem. We hebben veel etiketten, vellen papier en het is visueel rommelig en afleidend. Het lettertype is klein en waarschijnlijk niet bevorderlijk voor het leren van patiënten.

Mijn visie is een rol als verpleegkundige case management, vergelijkbaar met congestief hartfalen of cardiale revalidatieverpleegkundige, die dagelijks met elke patiënt samenkomt om de medicijnen die de patiënt ontvangt uit te leggen, eventuele wijzigingen in die medicijnen en een zorgplanbespreking gericht op hoe die medicijnen kunnen worden geëlimineerd door veranderingen in levensstijl of niet kunnen worden geëlimineerd op basis van de ernst van de behoefte. Een goed voorbeeld zou een diabetes type II zijn. Deze patiënt kan baat hebben bij het begrip dat de orale medicatie kan worden geëlimineerd door samenwerking met de arts als ze in staat zijn om consequent het voedingspatroon en de trainingspatronen te veranderen, maar dat andere medicijnen cruciaal zijn voor de bescherming van hun hart, longen en nieren en mogelijk moeten worden ingenomen langetermijn.

Als patiënten de onderliggende redenen voor de medicijnen die ze gebruiken echt begrijpen, zouden ze gemakkelijker de medicijnen kunnen noemen en onthouden. De reden dat ze ze zich nu niet herinneren, is omdat ze geen reden hebben gekregen om het te begrijpen of te geven. Ze 'doen gewoon wat de arts zegt' en hopen het beste. Dit is niet het perspectief dat een gezond leven bevordert. Dat soort fatalistisch denken is precies de reden dat zoveel mensen in polyfarmacie belanden en de daaruit voortvloeiende nadelige gevolgen.

Mensen moeten worden geleid om volledig te worden geïnvesteerd in het begrijpen van en deelnemen aan medicatie-verzoening en een betere algemene gezondheid. Dit komt alleen tot stand door een gecoördineerde, holistische educatieve benadering. Dit houdt rechtstreeks verband met het zelfzorgtekort van Orem. Het is echt onmogelijk om volledige gezondheid te bereiken als er een aspect van het leven is dat de patiënt niet zelf kan doen. De enige manier waarop een patiënt veilig en proactief kan zijn met zijn medicijnen is als hij ze begrijpt. Uiteraard is dit een discussie die afhankelijk is van de cognitieve vaardigheden en middelen van de patiënt.

Het toevoegen van een rol aan de al overbelaste vloerverpleegster lijkt ontmoedigend. Zonder de rol van casemanagement geloof ik niet dat instellingen het doel van vermindering van medicatiefouten en verhoogde therapietrouw bij ontslag zullen bereiken. Onze opnames blijven opnieuw stijgen en de kosten voor gezinnen en ziekenhuizen zullen niet verbeteren. Deze rol moet door het management worden gezien als een kostenbesparende maatregel, naast de toename van de tevredenheid van de patiënt met zijn zorg.

Video-Instructies: Ho'oponopono (Geleide Meditatie): Een oude sjamaan helpt jouw Innerlijk Kind te bevrijden (Mei 2024).