De arbeid van liefde, in Pilerne, Goa

• Mei 19, 2024

Het is een liefdeswerk. We gaan twee keer per jaar naar Pilerne, Goa om de 300 jaar oude familieboerderij te repareren en te controleren. Met de vreselijke moessons van Goa en de gruwelijke vernietiging veroorzaakt door witte mieren die al het houtwerk opeten, is het een fulltime en dure klus. Gelukkig voor mij betalen mijn broers en zussen allemaal in een poes en beheer ik het werk en de fondsen. Het is heel hard werken, er is niets anders voor ons dan liefde, maar we gaan door en hopen dat de volgende generatie van ons zal leren.
We hebben de brug gescand die Madgaon binnenkwam, ons eerste toegangspunt in Goa en er waren geen krabben te koop. Meestal staan ​​verkopers in de buurt van de brug en verkopen ze vers gevangen krabben en binden ze ze met stukjes wijnstok en immobiliseren ze hun klappende klauwen met een grote doorn. Ze halen ze vers uit de kreek, maar we zagen er geen en hoe dan ook, de maan die we hoorden was behoorlijk vol, dus ze zouden vleesloos zijn geweest!

Toen we in Panjim aankwamen, was het op tijd voor een late lunch. Dus stopten we bij een vegetarisch eetcafé om wat boter gebakken pao (broodje) met een plantaardig bijgerecht te eten. Het was afschuwelijk, maar ik ga er graag heen omdat het gemakkelijk is en naast het hotel is er een zeer creatieve bloemist met geweldige boeketten die nauwelijks iets kost voor al het werk en de hoeveelheid bloemen.

Over de Zuari-brug en op de weg die naar Nerul en Verem leidt, snelde onze auto als een pijl naar huis. We parkeerden voor de oude woning in de schemering, strekten onze uitgeputte verwarde ledematen en werden langzaam georganiseerd om alles naar binnen te dragen. We hebben het gemaakt net toen Bhujang de verzorger op zijn cyclus aankwam. Hij woont in een ander huis in het dorp en runt hun woning als pension en accommodatie terwijl de eigenaren in Poona wonen.

Elke week komen hij en zijn vrouw Meena bij ons thuis, openen de ramen en ruimen het huis op en laten de lucht binnen. We zien een duidelijke verandering in het huis sinds hij het overnam, hoewel we veel klusjes te doen hebben terwijl we zijn er. Deze keer zagen we dat elke deur en elk raam bevrijd was van de greep van de witte mieren en er veel moesten vervangen. Toen besloten we de borstel te hanteren en te schilderen omdat er geen schilder te vinden was. Het is echt leuk om papier te schuren en vervolgens te schilderen, waardoor de hele plaats een mooie en frisse uitstraling krijgt. Er was een vreselijke neon groen op de wc-deuren die ik overschilderd met een dubbele laag wit. Het was een opluchting om dat te zien verdwijnen!

Toen arriveerde Bhasker, de metselaar, met zijn hulp en Bhujang, de verzorger, gooide het dak in en inspecteerde 4 dagen lang alle terracotta-tegels en verving maaiers die door de witte mieren waren bespot. Vier dagen terugbrekend werk, waarbij 80 tegels werden vervangen door nieuwe en veel maaiers die moesten worden vervangen toen zijn voet naar binnen stortte en het dak naar de hemel opende. Toen cementeerde hij en de hulp eindelijk de ruimte tussen de tegels en nu is de woning klaar voor de moessons in oktober.

Een aantal houten panelen boven de deuren in het huis waren ook opgegeten, en dus maakte Bhasker wat er over was en trok ze eruit. Daarna cementeerde hij over het blootgestelde gebied om het te versterken. Op onze laatste dag spendeerden we tijd om het hele huis te besproeien met Hit, een insecticide en ook met een organische vloeibare verf gemaakt van de schil van het cashew-fruit. De 'verf' is erg zuur en de witte mieren haten het en laten die spanten die ermee bedekt zijn alleen achter. Het enige probleem is dat slapen in een huis dat naar alle soorten verf ruikt, een moordenaar kan zijn! Plus de griezelige crawlies die gestoord zijn komen letterlijk uit het houtwerk en dat kan eng zijn, vooral de 100-poots duizendpoten!

Maar het is een goed gevoel om het huis op te knappen, onder de welwillende glimlach van onze overgrootvader, opa en papa die op ons neerkijken, terwijl we werken aan het familiehuis, dat meer dan 5 generaties van ons Furtados huisvestte!