Empathie na een miskraam

• April 27, 2024

Ik heb mezelf altijd als een empathisch persoon beschouwd. In sommige opzichten ben ik na mijn ervaringen met een miskraam en kinderverlies nog empathischer geworden. Ik ben gepassioneerd om mensen te helpen die deze verliezen hebben ervaren. Toch realiseer ik me op sommige manieren dat mijn verliezen mijn empathie misschien hebben aangetast.

Ik bracht de middag door met een vrouw die vier jonge kinderen heeft. Ze klaagde dat ze nooit ergens heen kon gaan. Ze klaagde dat ze geen tijd had om iets in haar huis te bereiken en dat ze altijd uitgeput was. Dit zijn allemaal volkomen terechte klachten. In haar plaats zou ik misschien zelf over dezelfde dingen klagen. Op het moment dat ze aan het ventileren was, kon ik alleen maar denken: 'Jongen is ze ondankbaar. Wat als ze een van die kinderen had verloren of een echt hartzeer had meegemaakt ... "

Niet dat ik eigenlijk wilde dat ze een echt hartzeer zou ervaren, hoor. Ik zou niemand de pijn van zwangerschap of babyverlies wensen. Toch verlangde ik ernaar dat ze zou erkennen dat ze het aantal kinderen had dat ze wilde. Ik wilde dat dat ergens op zou tellen. Ik wilde dat ze dat op een bepaalde manier jaloers maakte op haar drukke leven en het feit dat ze geen tijd voor zichzelf heeft omdat ze een baby heeft en ik niet.

Maar toen ik er op weg naar huis echt over nadacht, bedacht ik me dat we misschien allebei zelfabsorberend waren. Ze kon niet voorbij het feit zien dat haar leven momenteel overweldigend is. Ik kon niet voorbij het feit van mijn verliezen kijken. Ik was er zo zeker van dat ze geen empathie voor me had, dat ik geen empathie voor haar kon voelen.

Dus hoe groeien we onze empathie, vooral in de nasleep van een verlies zoals een miskraam? Hoe voelen we ons empathisch, zelfs voor mensen waarvan we zeker weten dat ze onmogelijk kunnen begrijpen wat we doormaken? Ik denk dat het misschien niet aan ons is om te beoordelen wie onze vriendelijkheid waard is en wie niet. Hoe medelevend we ook zijn, we nemen allemaal beslissingen over hoe we mensen gaan behandelen. We hebben allemaal pijn en hebben moeite om los te laten. We hebben allemaal mensen die ons om welke reden dan ook de verkeerde kant op wrijven. We hebben allemaal mensen die we ondankbaar of gemeen of dwaas vinden en daarom onze vriendelijkheid of onze waardigheid minder waardig zijn.

Maar misschien kunnen we dat niet zeggen. Misschien moeten we om onze compassie en empathie te behouden, vooral na een verlies zoals een miskraam, vriendelijkheid jegens iedereen oefenen. Ik wil mijn verliezen bijvoorbeeld niet tot een bitter en boos persoon maken. Het is mogelijk dat de enorme omvang van mijn verliezen me een slechte rechter heeft gemaakt van wie wel en wie mijn mededogen niet verdient. Misschien zijn de meesten van ons hier slechte oordelen over.

Ik denk dat empathie altijd belangrijk is, maar ik denk niet dat het altijd gemakkelijk is. Soms zal het werk zijn om compassie en vriendelijkheid te tonen, maar ik denk dat dat werk de moeite waard is om te doen, vooral als je een miskraam hebt gehad en je zelf compassie, vriendelijkheid en empathie nodig hebt.

Video-Instructies: Week na de miskraam & badkamer make-over | VLOG 33 | ALBOE.nl (April 2024).