De moed om te durven

• Mei 3, 2024

Om vrij te zijn, moet de geest eerst worden getraind. En het trainen van de geest omvat in de eerste plaats veel van de rommel die zich erin heeft opgeheven. Hoewel we onszelf als 'oorspronkelijke denkers' willen beschouwen, is de ietwat harde realiteit dat veel van wat we denken bestaat uit gedachten die ons van andere mensen zijn doorgegeven en willekeurige dingen zoals films die we hebben gezien, televisie shows die we hebben bekeken, en stukjes en beetjes boeken die we hebben gelezen.

Ik zeg niet dat er iets mis is met geïnspireerd worden door de wereld om ons heen en onze ervaringen in die wereld. Maar wanneer bijna al onze gedachten uit de tweede hand naar ons toe zijn gekomen, zoals kleding die men in een kringloopwinkel vindt, is er weinig ruimte voor gedachten die strikt de onze zijn. Of we het ons realiseren of niet, massaconformiteit vindt zijn oorsprong in onze geest. Ons wordt geleerd, geconditioneerd, gehersenspoeld om bepaalde vormen van gedrag aan te nemen die weinig ruimte laten voor individualiteit of originaliteit. Waarom vinden sommigen van ons het moeilijk te doorgronden dat het individu in 'de kudde' verdwaald is geraakt, zoals Nietzsche zou zeggen. Wat in de tijd van Nietzsche waar was, is in de decennia na zijn dood veel meer een concrete realiteit geworden.

Wat me verdrietig maakt, is dat velen van ons proberen deel uit te maken van de kudde door te twijfelen aan onze originaliteit en onszelf toe te staan ​​om populariteit te kiezen boven individualiteit. We conformeren ons omdat we erbij willen horen. Wanneer de enige andere optie lijkt te zijn een soort sociale misfit te zijn, is het dan een wonder dat zovelen van ons aarzelen om ons ware zelf te zijn? Het kan vreemd en vernederend aanvoelen om tegen de verwachtingen in te gaan die we ervaren dat de samenleving en andere mensen van ons hebben. Het is waar dat we gezien willen worden als gedurfde, onverschrokken zielen die avontuur verkiezen boven de status-quo. Maar hoeveel van ons leiden de levens die dit verlangen tonen?

Soms nemen we alleen in dromen risico's en kiezen we de manier van gevaar boven het veilige pad dat ons zekerheid lijkt te bieden. Voor sommigen is veiligheid zo'n dwingende behoefte dat het opofferen van kansen en uitdagingen de enige manier is waarop ze weten hoe te leven. Daardoor leiden ze levens die op het eerste gezicht lijken te zijn gevuld met tevredenheid, maar in werkelijkheid holle schalen zijn van levens die ze hadden kunnen ervaren als ze eenvoudigweg hun dromen hadden durven leven.

Zo velen van ons denken dat mooie kansen en magische avonturen ons op de een of andere manier zullen ontmoeten. Zo gaat jaar na jaar voorbij en wachten we, net als Ariadne aan de kust, op een soort wonder dat nooit aankomt. We wachten op het leven dat ons wakker maakt in plaats van tot leven te wekken. En hoewel sommige mensen zich kunnen voorstellen dat degenen die niet in staat zijn hun dromen na te streven gewoon niet bereid zijn om de moeite te doen om dit te doen, vaker wel dan niet is het angst die ons tegenhoudt. We vrezen dat anderen aan ons zullen denken als we voorbij hen streven en schatten ontdekken die ze nooit zullen vinden. We zijn ook bang dat de schatkist waar we op hopen gevuld zal zijn met louter kristallen in plaats van prachtige edelstenen! Maar zelfs als waar we van dromen alles overtreffen wat we kunnen vinden, is het beter om een ​​risico te nemen of onze angsten toe te laten ons te houden in onze veilige fantasieën?

De enige manier waarop we de moed zullen vinden om te durven in plaats van gewoon te dromen, is als we onze geest transformeren in vaten die voor ons werken in plaats van tegen ons. En de enige manier waarop we kunnen beginnen is door onze geest leeg te maken van elke gedachte die ons verhindert niet alleen te zijn wie we werkelijk zijn, maar ook wat we moeten worden.

Video-Instructies: Leven voorbij zelfbeklag en de moed om hulp te vragen (Mei 2024).