Schoonheid in de ruïnes

• Mei 5, 2024

Winterse zonnestralen vullen de ochtendmist met een stralende witte gloed. De bevroren rivier eronder schijnt als een kwartslaag die erdoorheen is geschoten met linten van donker licht. Zwarte bevroren dennenharen boven de kust, berijpt met diamanten op elke naald. Het haalt mijn adem weg.

Hoe kan een creatie die kreunt "onder de slavernij van corruptie" zo onuitsprekelijk mooi zijn? Hoe kan de winter - een tijd van dood en gevaar en duisternis hier in het noorden - zo glanzend zijn? Het is tot eer van God.

Een nieuwe aarde is ons beloofd. Denk er eens over na - als we nu alleen maar de verbrijzelde overblijfselen van Gods oorspronkelijke schepping zien, gecorrumpeerd door de vloek en geleidelijk geruïneerd door onze verwoestende veronachtzaming van Gods gebod om rentmeesters van de aarde te zijn - vernauwt mijn hart met verlangen om het ongerept te zien, vernieuwd tot onvoorstelbare glorie.

De aarde zoals we die kennen is een hartverscheurende fusie van schoonheid en pijn. Inderdaad, sommige van de schoonheden van de planeet die mij het meest raken, zijn doordrongen van verlies. Groene bladeren zijn mooi, maar het goud en het scharlaken van stervende bladeren is prachtig. De delicate perfectie van een sneeuwvlok of een libel is des te exquise omdat ik me bewust ben van hoe vergankelijk het is. Ik staar fel naar de zonsondergang, hebzuchtig om zijn schoonheid in mijn gedachten te vangen voordat het donker wordt. Prachtige bergketens spreken van gewelddadige onrust. Zelfs parels vormen zich ten koste van constante irritatie aan hun gastheer-oesters, en diamanten vormen zich in donkere diepten onder verpletterende druk en hitte.

De creaties van de mens zijn ook vol met verlies. Een Rachmaninoff-concert is verrukt, maar de tragische schoonheid zorgt ervoor dat de luisteraar huilt. Mannen ontrafelen zorgvuldig de prachtige sculpturen van ons verre verleden en stellen ze in om de gebroken en geërodeerde overblijfselen van hun sierlijke schoonheid te bewonderen. Mijn hart doet pijn aan het licht in een schilderij van Rembrandt, maar er is zoveel donker op het canvas en in het onderwerp.

Ik vind het onmogelijk om het idee van licht te begrijpen zonder duisternis, schoonheid zonder corruptie, leven zonder dood. Maar ik blijf paden trachten te effenen voor die concepten in mijn hersenen, omdat ik weet dat ze echt zijn en mijn toekomst zullen bepalen, en omdat ik af en toe een glimp opvang van hun realiteit.
Ik kijk niet alleen uit naar een wereld van ongeëvenaarde schoonheid, maar ik verlang ook naar de dag waarop ik ook geen overblijfsel van de vloek zal dragen. God zal elke traan uit mijn oog wegvagen, en elke slechte gedachte uit mijn geest, en er zal "geen dood meer zijn, noch verdriet, noch huilen." Pijn, verlies, duisternis en corruptie zullen voor altijd verdwenen zijn en in plaats daarvan vreugde, liefde, glorie en licht. Maar toch, kom Heer Jezus.


tranen
Als
Ik denk aan dingen, ik huil.
Als ik naar de muziek luister, huil ik.
Ik huil, kijkend naar de foto's,
Ik druppel tranen op de pagina's van mijn boeken.
Mijn bidden vermengt zich met mijn wenen -
Mijn hart doet pijn, gegrepen
Strak van verlangen naar dat verre land,
Die lieve minnaar.
Ik huil dat ik van hier naar de Real ben gegaan.

Ooit zijn tranen net onder het oppervlak
Van mijn prettige leven
Beginnend plotseling met een verdwaalde vreugde, een toevallig licht, een plotseling scherp medelijden.
Ik leef mijn mooie leven
In het schemerige - gesluierd van de Glorie
Maar nu en dan verblind
Door licht dat door de tranen heen gaat - dat wil zeggen, de verscheurde plaatsen
En door de tranen - dat wil zeggen, het huilen.

LeeAnn Bonds 2003

Video-Instructies: Let's Play Horizon Zero Dawn - #05 (PS4 Pro) ~ "RUÏNES LEEGPLUNDEREN!" ~ Nederlands / Dutch (Mei 2024).