Korte verhalen in poëzie

• Mei 1, 2024

Terwijl ik me vestig in deze jaren van nieuwe volwassenheid, vind ik charme in gedichten. Mijn vermogen om poëzie te interpreteren is verbeterd en op mijn beurt ben ik ook bezig geweest met het schrijven van gedichten.

Gedichten zijn heel persoonlijk. Ik zie de meeste poëzie als fragmenten van ervaring, gedachte en persoonsreis. Het is een genre waarmee de lezer en schrijver een intieme band met elkaar kunnen aangaan. Er zijn veel geweldige dichters die er zijn.

Toch zijn er enkele gedichten die uniek zijn in het feitelijk vertellen van een verhaal via hun verzen en rijmpjes. Deze gedichten zijn lang en hebben gemeenschappelijke eigenschappen voor het schrijven van verhalen, zoals beweging, plot en karakter, wevende fictie en vers.

De oudste werken komen van de ouden, onder de Grieken en Romeinen, maar ze werden niet bepaald als kort beschouwd. De meesten van hen waren erg lang en complex en sommige vormden de basis voor oude theatrale producties.

Homerus schreef de "Ilias" en de "Odyssee" ergens rond acht eeuwen voor Christus. Het waren verhalen over Achilles en Odysseus, in en na de Trojaanse oorlog.

Ongeveer zeventig jaar vóór de geboorte van Jezus kwamen de werken van Virgil, die ook de stad Troje gebruikte als achtergrond voor zijn 'Aeneid'.

Een ander oud gedicht om een ​​fictief verhaal te weven geschreven door een onbekende Angelsaksische was "Beowulf." Historici geloven dat het ergens tussen de 8e en 11e eeuw is geschreven. Dit gedicht heeft vele jaren horrorfanaten geïntrigeerd. Ze verwonderden zich over het tintelende plot dat zo dicht bij de eer en loyaliteit van de middeleeuwen zwom terwijl ze beraadslaagden dat monsters moeders hebben.

"The Rhyme of the Ancient Mariner" van Samuel Coleridge werd geschreven in 1798. Het was een verhaal verteld door een oude visser aan een jonge man, die een ervaring had die parallel liep aan een moderne horrorfilm. Zijn reis begon met zijn vrienden op een gewone oceaan gebonden aan een gewone haven en veranderde toen het schip een verschrikkelijke storm doorstaan ​​en later dreef in een bevroren woestenij die doet denken aan de Antarctica. De arme kerel leed bijgeloof, honger en een spookschip. Hij was de enige overlevende.

De Schotse Lord George Gordon Byron gebruikte zijn reizen door Zuid-Europa en zijn risicovolle politieke opvattingen als basis voor zijn gedicht 'Childe Harold'. Het gedicht werd voor het eerst geschreven in 1812 en Byron werd er een paar keer aan toegevoegd en voltooid in 1818.

Edgar Allen Poe schreef "The Raven" in 1845. Het was een verhaal van rouw en verdriet, van de dood verloren liefde en de wisselwerking tussen de verteller en de vogel die de man in verdere waanzin dreef.

"The Goblin Market" van Christina Rossetti in 1862 was de meest weerspiegelende tijd van de schrijver. Het gedicht introduceerde de lezer aan twee zussen, een die werd verleid door de sinistere vrucht van de kobolden, en de andere die zich verzette om zichzelf en haar zus te redden. Dit was in een tijd waarin vrouwen als volwassenen slechts twee keuzes hadden; vrouwen of prostituees. Er zat geen tussenruimte in.

Het genre van poëzie is zo complex als het schrijven van fictie. Er zijn meter- en rijmschema's en een verscheidenheid aan stijlen om te bestuderen. De historische waarden van deze gedichten zijn enorm, maar het zijn vooral geweldige verhalen.

Deze voorbeelden zijn slechts het begin. Geleerden hebben werken uit Egypte, India en Sumer bewaard. Dit zijn poëtische verhalen over goden en koningen, reuzen en heldinnen.

Toch lijkt het erop dat deze poëtische verhalen het begin waren van het vertellen van een geweldig kort verhaal.

Video-Instructies: Levi Weemoedt op de Nacht van de Poëzie 2019 - VPRO Poëzie (Mei 2024).