Pad naar een autismediagnose
Ouders van kinderen met een diagnose van een autismespectrumstoornis (ASS) hebben vaak centimeters dikke bestanden voor hun kinderen. Bezoeken aan kinderartsen, psychiaters, psychologen, ontwikkelingsgedragskinderen, gedragstherapeuten, ergotherapeuten (OT), logopedisten (SLP), fysiotherapeuten (PT) en andere professionals vormen allemaal dikke medische dossiers. Evaluaties en IEP- of 504-plannen van school staan ​​in een ander dik bestand. Nog een ander bestand bevat informatie over mogelijke behandelingen, therapieën, medicijnen, natuurgeneeskundige en holistische geneeskunde, en alle (nuttige?) Artikelen die familie en vrienden sturen.

Sommige kinderen krijgen snel en gemakkelijk de diagnose autisme. Spraakvertragingen, repetitief gedrag / stimming, ernstige sensorische verwerkingsstoornissen en verlies van eerder vertoonde vaardigheden zijn allemaal aanwijzingen dat een jong kind mogelijk moet worden beoordeeld op autisme. Hoewel er geen bloedtest of scan is om autisme te diagnosticeren, voeren artsen die zijn getraind in het herkennen van de tekenen (zoals ontwikkelingsstoornissen bij kinderartsen) tests uit, observeren kinderen en diagnosticeren en verwijzen ze kinderen met ASS naar specifieke behandelingen en therapieën. Zodra kinderen de school binnenkomen, zijn er idealiter plannen zoals een IEP om ervoor te zorgen dat ze de best mogelijke ondersteuning krijgen, waaronder spraak- en ergotherapie via het schoolsysteem, en leraren die zijn opgeleid om met kinderen met ASS te werken.

Voor anderen komt de diagnose misschien pas later. Een kind kan normaal spreken, of zelfs vroegrijp, binnen de typische leeftijdscategorie. Hij heeft misschien niet de overduidelijke stimming die verband houdt met autisme. Ze kan op jonge leeftijd lezen en geïnteresseerd zijn in het spelen met leeftijdsgenoten. Zodra het kind op school is, kunnen echter verschillen met zich doorgaans ontwikkelende leeftijdsgenoten worden opgemerkt.

Ze lijkt lichaamstaal, sarcasme of koetjes en kalfjes niet te begrijpen. Ze richt zich op bepaalde items of onderwerpen en heeft het moeilijk om vrienden te maken of te houden omdat haar gesprekken meer op monologen lijken. Zijn fysieke en sociale onhandigheid wordt duidelijker omdat hij niet speelt zoals de meeste jongens. Hij raakt geagiteerd over veranderingen in routine en structuur en heeft meltdowns omdat hij de angst niet kan beheersen. Terwijl zijn academische prestaties op gelijke voet staan ​​met de rest van de klas, wordt zijn gedrag zo'n probleem dat ouders worden opgeroepen voor gedragsplannen of evaluaties. Dit is het moment waarop 504 plannen of IEP's worden besproken. Sommige scholen kunnen voldoende middelen aanbieden, terwijl andere gezinnen privézorg moeten zoeken om volledig aan de behoeften van het kind te voldoen.

Ouders kunnen hulp vragen binnen het schoolsysteem of privé. Er is geen specifieke arts of expert die aan alle behoeften van een kind met ASS kan voldoen. Sommige schoolsystemen zijn beter uitgerust dan andere om kinderen met speciale behoeften te behandelen, en vaak is de behoefte aan privémiddelen kleiner. Of ouders kunnen kiezen voor particuliere zorgverleners om meer betrokken te zijn bij de zorg voor het kind. Sommige kinderen met ASS hebben jaren van OT, PT en logopedie nodig, terwijl anderen gewoon een systeem van ondersteuning en begrip nodig hebben om hen te helpen de weg te vervolgen naar het volwassen worden met autisme. Uiteindelijk worden de ouders de experts en primaire pleitbezorgers voor hun kinderen, gewapend met inches dossiers die het leven van een persoon samenvatten via medische geschiedenis, evaluaties en behandelplannen.

Video-Instructies: Vlog #2: Dirk gaat op pad voor intensieve ambulante gezinsbegeleiding (Mei 2024).