Weesgeesten


Weeshuizen bestaan ​​al bijna 300 jaar in de Verenigde Staten. Sommige boden veilige en gezonde omgevingen voor kinderen om te groeien en te leren. Anderen waren virtuele werkhuizen en kinderen werden verwaarloosd, uitgehongerd en misbruikt. Is het een wonder dat er zoveel meldingen zijn van massale achtervolgingen door kinderen op de begraafplaatsen en begraafplaatsen die de weeshuizen dienden?

Toen de kolonisten naar het nieuwe land kwamen dat nu bekend staat als de Verenigde Staten van Amerika, stierven velen aan epidemieën die alleenstaande ouders of geen ouders achterlieten om voor de overlevende kinderen te zorgen.

Het oudste weeshuis in de Verenigde Staten is het Bethesda Home for Boys. Het opende in 1740 nabij Savannah, Georgia. Het is nog steeds in gebruik vandaag.

De voordelen van de industriële revolutie brachten de gezinnen van grote steden veel schade toe: lange werktijden, misdaad, armoede, alcohol en andere gruwelen.

In 1850 waren er alleen al 27 weeshuizen in New York City.

De burgeroorlog kostte veel vaders van gezinnen waardoor moeders niet in staat waren om voor hun kinderen te zorgen.

WWI en de depressiejaren brachten meer slachtoffers van verwaarlozing en verlatenheid.

Moeders die niet voor hun kinderen konden zorgen, brachten hen vaak naar kerken, die van groot belang waren om weeshuizen te bouwen om voor deze kinderen te zorgen. Veel kinderen werden van de straat gebracht.

De meeste van deze kinderen waren geen echte weeskinderen, maar hadden ergens ten minste één ouder.

Veel weeshuizen zorgden voor een gezonde en veilige omgeving voor de kinderen. Sommigen deden dat niet.

Ik heb veel verhalen gelezen over verwaarlozing, uithongering, misbruik, verkrachting en zelfs de dood van kinderen in de zorg voor weeshuizen.

De begraafplaatsen buiten sommige van deze weeshuizen zijn gevuld met de graven van kinderen ... duizenden van hen.

Op de begraafplaats voor de kinderen van Bartonville Asylum in Peoria, Illinois, zijn er 4.000 graven met alleen nummers, 1500 zijn geïdentificeerd, geen dank aan de staat Illinois die volgens mijn bron geen informatie zal vrijgeven.

In Pythian Castle in Springfield, Missouri, gebouwd als een weeshuis in 1913 door de ridders van Pythius, zijn er verhalen over een onderhoudsman die veel van de kinderen in een tunnel onder het gebouw misbruikte. In 1916 woonden er 800 kinderen. Zes jaar later waren 345 van deze kinderen dood.

De mensen die een weeshuis in Chicago runden, zouden een lichamelijk onderzoek op de kinderen uitvoeren voordat ze werden binnengebracht, om te verzekeren dat ze gezond genoeg waren om hard te werken. Ze zouden "hun spieren voelen, naar hun tanden kijken en ze op en neer kijken" zoals de heks in het peperkoekhuis in Hans en Grietje.

Deze kinderen zijn uit de geschiedenis gewist en vinden het niet leuk.

Volgens de spookjagers die deze weeshuizen onderzoeken, bundelen de geesten van deze kinderen elkaar. Ze horen hen op de speelplaatsen spelen en lachen, ze zien hun schaduwen tussen de bomen en kijken naar hen, en ze pikken een verzameling stemmen op hun EDP-apparatuur ... schreeuwend. Ze horen zelfs baby's huilen.

Waarom zijn deze kleintjes er nog? Wat willen ze van ons? Vergelding, wraak of gewoon om te onthouden?



bronnen:


www.alhn.org/~ahtopabp/orphanages/early.html

www.legends.ca/orphanages/orphanhistory.html

//spookedtv.blogspot.com

Scifi-kanaal. 28 mei 2008. Children of the Grave











Video-Instructies: If Undertale was Realistic 7 (Mei 2024).