Geheugen versus flashback
Wat is in fictie het verschil tussen een herinnering en een flashback? Een herinnering vat het verleden samen, maar een flashback toont een actuele scène uit het verleden die is geïntegreerd in het huidige verhaal. Het belangrijke woord hier is TOON. Wanneer je een flashback schrijft, ga je verder dan alleen je hoofdpersonage beschrijven terwijl hij zich iets herinnert. Je gaat van een scène die zich in het heden afspeelt naar een volwaardige scène met actie, zintuiglijke indrukken en zelfs een dialoog die zich in het verleden afspeelt en vervolgens weer terug naar het heden.

Je zou kunnen zeggen: "Wat is het verschil tussen een herinnering en een flashback? Zijn ze niet ongeveer hetzelfde? Ze introduceren beiden het verleden in het heden, toch? '

Ja, maar niet op dezelfde manier. In herinneringen blijft het gezichtspuntkarakter in de huidige actie terwijl het verleden wordt samengevat. Bijvoorbeeld, Dave hing op en zuchtte toen zijn blik op het jaarboek viel. Hij en George waren wetenschapsnerds in de negende klas die altijd hun bruine zaklunches aten in het chemielaboratorium, omdat niemand bij hen in de cafetaria zou zitten. Hij kon nog steeds de bitterheid proeven van krijtstof ingeademd met zijn boterhammen met boterhammen en mayonaise. Dave herinnert zich misschien het verleden, maar hij staat nog steeds in het heden met zijn ene hand aan de telefoon en de andere in zijn oude jaarboek. Evenzo, als Dave iemand een anekdote vertelt, is hij nog steeds in het heden en vat hij zijn verleden samen. Bijvoorbeeld, 'George en ik waren nerds van de negende graad. We aten zaklunches in het chemielaboratorium omdat niemand bij ons in de lunchroom zou zitten. Ik haat nog steeds de smaak en geur van krijtstof. '

Maar een flashback is een scène uit het verleden, volledig ingevuld met zintuiglijke details om de lezer in staat te stellen deze volledig te ervaren, en geschreven alsof het nu gebeurt. De werking ervan is niet samengevat zoals bij herinneringen of anekdotes. De schrijver heeft overgangen nodig om de lezers naar de flashback te leiden en terug te keren naar de scène van vandaag om de tijdverschuivingen duidelijk te maken. Anders zal de flashback lezen als een hedendaagse scène die losgekoppeld is van de context van alle andere hedendaagse scènes.

Denk aan alle films en tv-programma's die je hebt gezien met flashback-scènes. Ze signaleren altijd de verandering van het huidige moment naar het verleden en terug naar het heden met een visuele truc, zoals het laten verdwijnen van de scène voor een moment of het tonen van de scène uit het verleden in zwart-wit in tegenstelling tot de full-colour aanwezig. Evenzo moet de fictieschrijver overgangen gebruiken, zoals een scèneonderbreking (een paar lege regels en mogelijk een rij asterisken (***) om de scène uit het verleden uit het heden te laten vertrekken. Of de schrijver kan het contrast van cursief gebruiken voor de verleden scène en normaal lettertype voor de hedendaagse scènes. Een andere manier om een ​​flashback te introduceren is met contrasterende werkwoordstijden zoals verleden tijd (Dave hing op. Hij herinnerde zich wat een nerd hij was) met voltooid verleden tijd (zijn nerdigheid was begonnen in de negende klas.).

Eenvoudige herinneringen schrijven vanuit het gezichtspunt van een personage is niet moeilijk om te doen, maar het maken van flashbacks is een geavanceerde schrijftechniek. Veel nieuwe schrijvers vinden het moeilijk te beheersen, maar het biedt de kans om de lezer te bereiken op een visceraal emotioneel niveau dat veel groter is dan de impact van een loutere herinnering of anekdote.

Video-Instructies: Flashback Friday: Preventing Alzheimer's with Lifestyle Changes and Diet (April 2024).