Voering van het lege nest

• Mei 5, 2024

De meeste van mijn lezers weten dat mijn oudste dochter nu al een paar jaar alleen is en mijn jongste gaat dit najaar studeren. Af en toe denk ik eraan dat ik een leeg nest en veel extra tijd ga hebben. Om eerlijk te zijn, heb ik me er geen zorgen over gemaakt, omdat ik er zeker van ben dat mijn "vrije" tijd snel vol zal raken. Ik heb niet actief activiteiten ondernomen om de tijd te vullen, omdat ik erop vertrouw dat het lot iets op mijn manier zal brengen. Ik wist gewoon niet hoe snel het lot kon werken ...

Voor mijn recente verjaardag ontving ik een kitten. Een lief pluisje dat zo lief is als maar kan zijn. Hij was een reddingspot die een goed huis nodig had en ik had er een te bieden. Maar waar ik geen rekening mee hield, was dat ik me zo schuldig zou voelen over zijn kleine zusje dat naar me keek vanuit haar schuilplaats. Ik moest haar ook meenemen, omdat ze zo aan elkaar leken te hangen, en ik wilde altijd twee katten uit hetzelfde nest, zodat ze samen konden opgroeien. Ze zijn zo leuk om naar te kijken terwijl ze samen spelen.

Dus kwam ik thuis met Jasper en Ruby. Ze zijn anders als dag en nacht. Jasper is effen zwart met een mager, lang gezicht en een lichaam in de vorm van een miniatuurpanter. Hij loopt met die rollende spieren die beginnen bij de schouders en zich een weg banen door het lichaam. Hij is vorstelijk ... en wimpy. Hij is een fanatieke love-bug, die zich altijd in de boef van je nek wil oprollen of zijn buik wil laten wrijven. Ruby is echter een ander verhaal. Het duurde drie dagen om haar onder de bank te krijgen, maar toen ze eenmaal besefte dat ze thuis was, veranderde ze in de koningin van het kasteel. Ze is een mooie schildpad, vol met tinten bruin, rood, zwart en wit. Haar gezicht en lichaam zijn meer afgerond en ze loopt met de typische zwaai in de heupen van een vrouw. Ze houdt er ook van om van te houden, maar ze heeft absoluut haar grenzen. Ze heeft ook een wilde strook een mijl breed. Ze is energie in beweging en een typische tom-jongen. Ik ben blij dat ik ze allebei thuis heb gebracht.

Maar daarbij liet ik hun zus en hun moeder achter in het opvangcentrum. Ik voelde me er niet zo beroerd over omdat ze elkaar hadden. Totdat ik dat telefoontje kreeg waarin stond dat de moeder was geadopteerd en zij nog steeds de zus hadden. Niemand nam haar mee en naarmate ze ouder werd, nam de kans dat ze werd geadopteerd af. Het volgende dat ik wist, was dat mijn auto op de automatische piloot naar het asiel ging en Caneel bij ons kwam wonen. Ruby en Jasper namen het met haar op alsof ze nooit gescheiden waren. Ze vertrouwt de mens niet en de enige manier waarop we haar kunnen aanraken, is als Ruby aan haar zijde staat. Effen zwart, net als haar broer, de enige manier om haar uit elkaar te houden, is dat ze veel groter is dan magere, gespierde Jasper. Ik vertrouw erop dat ik mettertijd ook haar genegenheid zal winnen.

En toen ging de telefoon opnieuw. De moederkat, Mango, was teruggebracht door haar adoptie-eigenaar. Gedurende de twee maanden dat ze uit het asiel was verdwenen, kreeg ze een goede 5-6 pond. Ze was te zwaar en depressief. Nogmaals, ik maakte die rit. Toen ik haar in mijn huis bracht, verzamelden haar kinderen zich om haar heen, raakten hun neus en miauwden zoet. Ze ging verder met het baden van iedereen, alsof ze ze terugwon. Sindsdien heb ik gemerkt dat haar kinderen net zoveel voor haar zorgen als zij voor hen zorgt. Ik moet glimlachen, omdat ik besef dat het zo is geweest met mijn eigen dochters naarmate ze ouder zijn geworden. Er verschoof een verschuiving van dat ik voor hen zorgde en dat wij allemaal voor elkaar zorgden. Grappig hoe sommige dingen over de hele linie niet zo verschillend zijn.

In de afgelopen twee maanden ben ik de officiële "kattenvrouw" van het blok geworden. Ik kan nauwelijks geloven dat ik eigenlijk vier katten in mijn huis heb. Ik heb ontdekt dat elk zijn eigen fysieke en emotionele problemen heeft die me bezig zullen houden wanneer mijn nest deze herfst leeg raakt. Wie ben ik voor de gek aan het houden? Mijn nest zal nooit leeg zijn. Het lot heeft een manier om het elke keer opnieuw op te vullen als een plek opengaat. En mijn jongste verzekert me dat ze vaak thuis zal zijn omdat ze haar nieuwe vrienden zal missen - en ik natuurlijk ook.

Video-Instructies: Els van der Vlist over het Lege Nest Syndroom (Mei 2024).