CD Review - Hawkwind

• Mei 6, 2024

In deze dagen van onstabiele weerspatronen en onzekerheid in economische zaken, is het leuk om iets vertrouwds te hebben om naar uit te reiken. In dit geval is het het nieuwe record van Britse ruimtevaarders Hawkwind. Bloed van de aarde, het 25e studio-record van de band (en 58e in het algemeen !!!) is ongelooflijk fris voor een band die binnenkort hun 42e levensjaar ingaat.

'Seahawks' is een typisch Hawkwind-nummer, beginnend met wat elektronische twiddly-bits voordat het in een zware groove gaat die even hypnotisch als verontrustend is. Het nummer loopt af in een bijna new-age ambiance voordat het de titeltrack binnengaat die net zo griezelig klinkt als de diepe ruimte zelf.

"Wraith" is een tamelijk agressieve snit die voortleeft als een weggelopen motorfiets. Veel plezier deze. In overeenstemming met hun voorliefde voor niet-lineaire reizen, draaft de band de prachtige "Groene Machine" uit voor wat rust op de oren. Een zeer smakelijke gitaarnoedels over terwijl de synths overal op het nummer heen en weer schieten.



“Inner Visions” heeft een Egyptisch gevoel (als er een Egypte op Mars is) en ik kan me alleen maar voorstellen dat dit nummer een monster moet zijn als het live wordt gedaan. "Sweet Obsession" belichaamt een feestelijke sfeer en het geeft het record een mooie trap aan de achterkant. "Comfey (sic) Chair" geeft luisteraars de kans om op te laden voordat ze de indrukwekkende "Prometheus" ingaan, een nummer met een eenvoudige maar aangename groove.

"You’d Better Believe It" is een ander nummer dat uit twee componenten bestaat: de hypnotische jam die de steunpilaar van de band is, en de rustige hoofdreis die even vertrouwd is. Een van mijn favoriete nummers op deze plaat is "Sentinel", een ander prachtig stuk dat perfect thuis zou klinken in de jaren '70. Als je ooit zou verdwalen in de ruimte, zou 'Starshine' zeker de soundtrack zijn die in je hoofd speelt. Het lied is zo morbide mooi als een buitenaardse planeet die van verre is waargenomen.

Ik moet toegeven dat ik de laatste jaren van Hawkwind ben afgedwaald. Bloed van de aarde is een dwingend argument van de band om terug te keren naar de schoot. Dit is inderdaad een sterk record.


Tracklijst

1 - "Seahawks" (Dave Brock) - 6:14
2 - "Bloed van de aarde" (Brock, Matthew Wright) - 2:59
3 - "Wraith" (Jonathan Darbyshire, Niall Hone, Tim Blake) - 6:07
4 - "Green Machine" (Hone) - 4:04
5 - "Innerlijke visioenen" (Blake) - 4:29
6 - "Sweet Obsession" (Brock) - 4:45
7 - "Comfy Chair" (Brock) - 4:54
8 - "Prometheus" (Darbyshire, Hone, Richard Chadwick) - 5:48
9 - "Je kunt het maar beter geloven" (Brock) - 7:11
10 - "Sentinel" (Darbyshire, Hone, Blake, Chadwick) - 6:03
11 - "Starshine" (Brock, Jason Stuart) - 7:11 [bonusnummer op enkele CD- en vinyledities]

Line-up voor Bloed van de aarde

• Dave Brock - gitaar, keyboards, zang
• Mr. Dibs - basgitaar, zang
• Tim Blake - toetsenborden
• Niall Hone - gitaar, basgitaar, keyboards
• Richard Chadwick - drums, zang
• Matthew Wright, zang op 'Blood of the Earth'
• Jason Stuart, toetsenborden op 'Starshine'

Video-Instructies: Classic Album War: Hawkwind 'Warrior on the Edge of Time' vs Eloy 'Ocean' (Mei 2024).