The Big Duck - A Long Island Story

• Mei 9, 2024

Eerst is de grote, witte kop, dan een enorm rood achterlicht van een oog, en dan ineens, aan de kant van een vrij onmiskenbare weg in Vlaanderen, Long Island, sta je voor The Big Duck of de Flanders Duck als de meeste inwoners noemen het. The Big Duck is een functionerende nationale historische site, een perfect voorbeeld van advertentieletteralisme en de enige plek in de Verenigde Staten waar je iemand kunt ontmoeten BINNEN een Pekingeend.

DE OPKOMST VAN DE EEND
Op het eerste gezicht ziet deze 20 voet hoge witte eend er belachelijk uit, zelfs beangstigend; maar geef het een tweede blik en u wordt aangetrokken door zijn eenvoud en realisme. Wie wil er nu niet een museum in de vorm van een eend in het midden van nergens verkennen? The Big Duck bevindt zich eigenlijk bij de symbolische ingang van het "nieuwe" East End van Long Island, de toegangspoort tot The Hamptons and Wine Country en kilometerslange kustlijn. Het vertegenwoordigt het verleden van Long Island, een landbouwcultuur uit de late 19e eeuw en de vroege 20e eeuw die eenden, aardappelen en schelpdieren zag als bouwstenen voor een veilige economische toekomst voor de regio.

Op het hoogtepunt in 1930 produceerde Long Island eendenkwekerij meer dan zes miljoen Peking eendjes per jaar uit 90 boerderijen. Begonnen in de late 19e eeuw vanuit het slimme idee van één man en een conservatieve import van 25 eenden uit Peking, China, werd de East End van Long Island binnen 40 jaar de grootste producent van Peking-eenden ter wereld, veel van de eenden waren bevroren en zelfs verzonden naar China als export voor restaurants. Tegelijkertijd cultiveerden aardappeltelers ook het oostelijke Long Island en werkten de Baymen zowel in de westelijke als oostelijke onderwaterbodems van The Great South Bay om meer industrie en rijkdom voor de regio te creëren.

... EN ZIJN VAL
Tegen 1960 had de productie van eenden zijn hoogtepunt bereikt en begon een snelle duikvlucht in de vergetelheid. Er waren gewoon te veel eendenkwekerijen, te veel eenden en terwijl de winst kelderde door verzadiging en de stijgende kosten van voer, groeide een andere oorzaak voor de dood van de Peking-eendindustrie op Long Island.

Toen ik opgroeide op Long Island in de jaren zestig, herinner ik me dat overal waar een zoetwaterstroom of rivier was, er Long Island-eenden waren, omdat de enorme witte eenden over de hele wereld bekend werden. Hun aantal begon de zoetwaterbronnen van East End te vervuilen.

De stromen stroomden in de grotere wateren waar vissers, watersporters en zwemmers werden getroffen. Mensen wilden schoon water en de milieubeweging die begon in de late jaren 1950 en vroege jaren 1960 was het voertuig om het landschap te veranderen. Wetgeving over waterzuivering werd wet en daarmee gepaard gaande hoge kosten voor boeren ... en zelfs hogere boetes als zij niet of niet konden voldoen. Als gevolg hiervan hebben alle boerderijen en "ranches", zoals de grootste werden genoemd, op twee na, ofwel de winkel gesloten of de productie uit de staat gehaald.

De aardappelteelt begon ook rond dezelfde tijd een hit te krijgen met een combinatiecyclus van ongedierte die gewassen vernietigde, boeren die ongedierte vernietigden met pesticiden en de pesticiden die in het grondwater en de stranden loogden. Tegen 1970 was het areaal van de aardappelboerderij gehalveerd op zowel de North Fork als de South Fork, de twee regio's aan de oostkant van Long Island. Het werd voor de oude boerenfamilies meer geluk om eersteklas landbouwgrond te verkopen voor de ontwikkeling van luxe onroerend goed dan om letterlijk "de boerderij te verliezen" door steeds hogere productiekosten en stijgende belastingen. Wat betreft de sint-jakobsschelpen en oesterrooiers en clammers, de Baymen, ze zwoegen nog steeds in hun handel, zij het in kleinere aantallen vanwege terugkerende giftige zeealgen, bekend als bruin tij, een plaag die komt en gaat met het doden van hun zeegewassen, verhoogde overheid vangstbeperkingen en de hoge kosten van commercieel varen. Evolutie, vervuiling, vooruitgang, verandering.

EEN MONUMENT VOOR RELEVANTIE
Dus terug naar The Big Duck. Als een nationale historische site, geeft het een permanente tijd, plaats en belang aan de agrarische stichting van East End op Long Island. Het wordt gebruikt als souvenirplek en toeristisch informatiecentrum waar rubberen eenden met de naam "Flanders, NY" en eendvormig snoep kunnen worden gekocht, samen met informatie over de ondernemende eendenboer in 1931 die deze legacy van cement heeft gemaakt.

The Big Duck is zeven dagen per week geopend van Memorial Day tot Labor Day als toeristisch informatiestation en bevindt zich op Route 24 South in Vlaanderen, New York. Bij uw volgende reis naar het oosten om te genieten van de wijn, de strandfronten en de sociale scene, stop dan bij The Big Duck en denk na over dit overblijfsel van de agrarische revolutie die The Hamptons mogelijk heeft gemaakt.

Video-Instructies: Long Island's Landmark - THE BIG DUCK Gets Lit For The Holidays - 2015 (Mei 2024).