Beltane gebruiken en geschiedenis

• Mei 6, 2024

De sabbat van Beltane wordt op deze datum gevierd door heksen wereldwijd. Beltane is ook bekend als Cetsamhain (tegenover Samhain), May Day, Walpurgisnacht en Rood Day. Roodmas, de naam van de middeleeuwse kerk voor de feestdag, kwam van kerkvaders die hoopten de trouw van het gewone volk te verschuiven van de Maypole, het heidense symbool van het leven, naar de Heilige Rood - het kruis - Romeinse instrument van de dood. Beltane luidt de vijfde maand van het moderne kalenderjaar in, de maand mei. Deze maand is genoemd ter ere van de godin Maia, oorspronkelijk een Griekse bergnimf, later geïdentificeerd als de mooiste van de zeven zusters, de Pleiaden. Bij Zeus is ze ook de moeder van Hermes, god van de magie. Maia's ouders waren Atlas en Pleione, een zeenimf.

Beltane is de oude Keltische naam voor deze feestdag (in de meest populaire Anglicized-vorm) en is afgeleid van het Ierse Gaelic "Bealtaine" of het Schots-Gaelic "Bealtuinn.", Wat elke "Bel-fire" betekent. Bel-Fire is de term voor het vuur van de Keltische god van het licht (Bel, Beli of Belinus). Op zijn beurt kan hij worden herleid tot de god Baal in het Midden-Oosten.

Hoewel sommige tradities dit hebben overgenomen, is er geen historische reden om 1 mei "Lady Day" te noemen. Eeuwenlang was die titel eigen aan de Vernal of Spring Equinox (ongeveer 21 maart), voornamelijk vanwege de associaties van die datum met de vruchtbaarheidsgodinnen Eostre en Ostara. Het niet-traditionele gebruik van "Lady Day" voor 1 mei is vrij recent (in de afgelopen 20 jaar) en lijkt voornamelijk beperkt te zijn tot Amerika, waar het brede acceptatie heeft verkregen bij bepaalde segmenten van de Craft-bevolking. Een blik op een woordenboek ("Webster's 3rd" of Oxford English Dictionary), encyclopedie ("Benet's") of standaard mythologische referentie (Funk and Wagnalls 'Standard Dictionary of Folklore & Mythology ") bevestigt de juiste datum voor Lady Day als de Vernal Equinox.

Beltane was oorspronkelijk een Keltisch of Druïdisch vuurfeest, waarin de vereniging van de Godin en de Gehoornde God werd gevierd, en de vruchtbaarheid in alle dingen. Vroeger werd vee door de Beltane-branden gedreven voor zuivering en vruchtbaarheid. In Wales,

Creiddylad was verbonden met dit festival en werd vaak de May Queen genoemd. De Maypole (oorspronkelijk een fallisch symbool) en zijn dans zijn overblijfselen van deze oude festivals. Hoewel dit voor heidenen van weleer een 'zwevende' vakantie was, is het 1 mei dat Neo-heidenen de geweldige vakantie van bloemen, Maypoles en greenwood frivolity overwegen.

Andere gewoonten van de meidag zijn: processies van schoorsteenvegers en melkmeisjes, boogschietentoernooien, morrisdansen, zwaarddansen, feesten, muziek, drinken en meisjes die hun gezichten baden in de dauw van de ochtend van mei om hun jeugdige schoonheid te behouden.

Lang nadat de christelijke vorm van het huwelijk (met zijn nadruk op seksuele monogamie) de oudere heidense handvastingen had vervangen, waren de regels van strikte trouw altijd versoepeld voor de riten in de vooravond van mei. Namen zoals Robin Hood, Maid Marion en Little John speelden een belangrijke rol in de folklore van May Day, vaak gebruikt als titels voor de dramatis personae van de vieringen. En moderne achternamen zoals Robinson, Hodson, Johnson en Godkin kunnen getuigen van een verre May Eve die in het bos is doorgebracht.

Sommige van deze gebruiken lijken vrijwel identiek aan het oude Romeinse bloemenfeest, de Floriala, drie dagen van ongebreidelde seksualiteit die begon bij zonsondergang op 28 april en op 1 mei een hoogtepunt bereikte.

Hedendaagse heidense vieringen van Beltane omvatten de meiboomdansen, die in mei brengen en de ketel springen voor vruchtbaarheid. Veel koppels
die kinderen willen verwekken, springen op dit moment samen in de ketel. Vruchtbaarheid van de verbeelding en andere soorten vruchtbaarheid worden ingeroepen samen met seksuele vruchtbaarheid. In Wicca en andere heidense kringen is dit een vreugdevolle dag, vol gelach en goede tijden. Het wordt nog steeds bedreven en tot op de dag van vandaag gezongen. In 1977 nam Ian Anderson de volgende teksten op in zijn May Day-nummer op het Jethro Tull-album "Songs from the Wood", dat veel verwijzingen bevat naar heidense gebruiken):

"Want de meidag is de grote dag,
Gezongen langs het oude rechte stuk.
En degenen die oude lijnen leidden
Zal gehoor geven aan dit lied dat hen terugbelt. "