Wimbledon

• Mei 4, 2024

Wimbledon - een Engelse traditie, een Grand Slam-toernooi, een showcase voor de beste tennisspelers ter wereld. Een vriend die vorige week naar Wimbledon ging, gaf commentaar op de smetteloze gronden, uitstekend crowd management, talloze toiletten en gebrek aan reclame - alles, we waren het erover eens, heel Engels.

De groene grasvelden van de tennisbanen van Wimbledon contrasteren sterk met de harde en gravelbanen van andere Grand Slams-locaties in Australië, Frankrijk en de VS. Wimbledon is een ongelooflijk gladde, goed draaiende machine die elk jaar duizenden bezoekers van over de hele wereld verwelkomt. Kaarten zijn niet altijd gemakkelijk te vinden, met name voor de showbanen. Toeschouwers zonder kaartjes voor grote rechtbanken kunnen wedstrijden bekijken op een enorm scherm van wat nog steeds in de volksmond bekend staat als Henman Hill, genoemd naar de Britse tennisser Tim Henman die in vier halve finales van Wimbledon speelde. De heuvel wordt ook Murray Mount genoemd, als eerbetoon aan Andy Murray, die in 2012 de eerste Britse tennisspeler werd die in 74 jaar een heren Wimbledon singles finale bereikte.

In het begin, toen Wimbledon amateurspelers aantrok - de allereerste Wimbledon-kampioen was Spencer Gore in 1877 - regeerden Britten in een tijd waarin de sportcompetitie zich concentreerde op nationale in plaats van internationale rivaliteit. De eerste niet-Britse Wimbledon-winnaar was de Australische Norman Brookes in 1907.

De gebroeders Doherty - Laurie en Reggie - domineerden de vroege Wimbledon-kampioenschappen; ze hadden het onderscheid tussen twee eeuwen, Reggie won van 1897 tot 1900 en Laurie won van 1902 tot 1906. Onder hen wonnen ze ook acht Wimbledon-dubbeltitels. Laurie was ook de eerste niet-Amerikaanse speler die de US Open won in 1903. Het modernste equivalent daarvan zijn de Williams-zussen, die elkaar in de topfinale hebben gespeeld, als dubbel team hebben gespeeld en vijf Wimbledon-titels per stuk hebben .

De gebroeders Doherty stierven tragisch jong, 38 en 43 jaar, als gevolg van erfelijke slechte gezondheid. Andere prominente Britse spelers die Wimbledon hebben gewonnen, zijn Arthur Gore en Fred Perry, wiens overwinning in 1936 de laatste was in een groot Brits tennistijdperk. Het damesspel heeft iets meer succes gehad, met Angela Barrett in 1961, Ann Jones in 1969 en Virginia Wade in 1977. Vrouwen die tijdens het gouden tijdperk van het Britse Wimbledon-tennis wonnen - de late negentiende en vroege twintigste eeuw - omvatten Maud Watson, Lottie Dod, Blanche Bingley en Dorothea Chambers.

Andy Murray heeft het Britse tennis een nieuwe golf van hoop gegeven, waarmee hij een Wimbledon-finale heeft behaald in het Olympische jaar van Groot-Brittannië.


Als je van tennis houdt, en in het bijzonder van Wimbledon, vind je misschien die van Chris Gorringe Holding Court: Inside the Gates of the Wimbledon Championships van belang. Geschreven door een man die voorzitter was van de All England Club, biedt het een fascinerend inzicht in de werking en geschiedenis van Wimbledon.