White Knight Chronicles - PS3
Een mix tussen een normale JRPG en een coöperatieve game in MMO-stijl, "White Knight Chronicles" heeft een aantal interessante ideeën, maar een afschuwelijk samengestelde productie. Het grijpt terug op games zoals "Dark Cloud", maar heeft geen goede eigen functies.

White Knight Chronicles kan het beste worden omschreven als een spel voor één speler met een online component. In single player doorloop je de gebruikelijke mix van RPG-normen - vecht door kerkers, grind voor geld, doe missies, enz. De gameplay doet sterk denken aan een MMO, in die zin dat het een realtime RPG-systeem is met veel vergelijkbare HUD-elementen. Het gevecht is eenvoudig: je kiest een spreuk of aanval, wacht tot de actietimer aftelt en drukt vervolgens op X. Als je een combo-aanval gebruikt, doe je hetzelfde, maar druk je een paar keer op X in plaats van een keer. Er is de gebruikelijke puinhoop van elementaire zwakheden enzovoort, maar het voelt grotendeels oninteractief. Het helpt niet dat je eigenlijk maar één personage tegelijk bestuurt; de andere twee partijleden op een bepaald moment zijn AI-gecontroleerd.

De online component is veel inventiever - naast coöperatief zoeken met andere spelers, kun je ook op maat gemaakte steden uploaden met behulp van het Georama-systeem van de game. Dit is een functie die is overgenomen van de "Dark Cloud" -games, waarin je een stad bouwt uit herstelde gebouwen en deze bevolkt met geredde inwoners. De werkelijke modus in WKC is echter toegevoegd nadat de game daadwerkelijk was gemaakt. Hierdoor zijn de feitelijke functies beperkt. Er is geen manier om enorme uitgestrekte steden of iets te bouwen; het kost zelfs veel slijpen om slechts een paar huizen te betalen. Je kunt mensen werven om deel te nemen aan je stad vanuit steden in het hoofdspel, maar ze hebben geen echt karakter. In Dark Cloud was werving een belangrijk onderdeel van de game: er waren unieke quests en vereisten voor bepaalde mensen. White Knight Chronicles heeft geen echt gevoel dat je eigenlijk een unieke stad maakt, wat lijkt op het hele punt om mensen hun steden online te laten plaatsen om andere mensen te laten zien.

De graphics zijn goed, maar saai. Pantser, wapens en accessoires verschijnen op het lichaam van je personages, maar zijn niet bijzonder interessant om naar te kijken of goed ontworpen. De omgevingen van de game zijn groot en vegen, maar hebben geen echt unieke stijlen voor hen. Uiteindelijk is het, hoewel het opwindend en episch probeert te zijn, behoorlijk saai om naar te kijken. Alles aan het spel is generiek: personages, niveaus, spreuken, items en monsters. Er is niets echt "origineel" in het spel behalve de titel "White Knight", die in feite dient als een tijdelijke power-up voor de hoofdpersoon. Wanneer je de "White Knight" -modus inschakelt, wordt je diverse set bewegingen en combo's vervangen door vier redelijk flauwe vaardigheden. Natuurlijk, je personagemodel verandert in een gigantische mech en je doet meer schade, maar het is echt gewoon meer van dezelfde RPG-gameplay.

Een laatste opmerking over deze game is dat, hoewel er een opmerkelijk diepgaande personenschepper is, je avatar niet de hoofdpersoon is. Hij of zij blijft gewoon op de achtergrond hangen terwijl de echte hoofdpersonages van het spel dingen doen. De avatar wordt voornamelijk gebruikt voor het doen van online dingen, omdat in de online modus de enige personages je avatar en avatars van andere spelers zijn. Dit is een indicatie van de game als geheel: het lijkt op een MMO (of een soort multiplayer-centrische game, hoe dan ook) die in paniek raakte en een single-player game in beslag nam, of vice versa. Het lijkt alsof twee verschillende spellen ondeskundig gecombineerd zijn. Geen van beide is bijzonder goed, en het product als geheel lijdt eronder.

Beoordeling: 4/10.

Video-Instructies: PS3 Longplay [045] White Knight Chronicles (part 01 of 10) (Mei 2024).