De weerwolf in afgrijzen

• Mei 6, 2024

De weerwolf is al heel lang betrokken bij het horrorgenre; een weergave van Jekyll en Hyde in dierlijke vorm. De weerwolf (lycantroop) is een persoon die van vorm verandert in een weerwolf, hetzij door magie, hetzij door te worden gebeten of aangevallen door een andere weerwolf. Dit gebeurt meestal rond de tijd van de volle maan; hoewel dit niet altijd waar is in alle horror. Een weerwolf kan alleen (meestal) worden gedood door een zilveren kogel. Weerwolven barsten echt de populaire cultuur binnen, voornamelijk via sprookjes, die de engste van alle verhalen kunnen zijn. 'Roodkapje' was duidelijk een van de grootste sprookjes over een wolf.

De transformatie van een persoon in een weerwolf wordt meestal afgeschilderd als pijnlijk in film; ook, bijna altijd, wil de gebeten persoon geen weerwolf worden en wordt hij als goed afgeschilderd, en de kwade / wilde kant van de wolf tegengaan. Dit beeldt het goede en de duisternis in mensen uit.

‘The Howling’ (1981) is gebaseerd op de gelijknamige roman, geschreven door Gary Brandner; het speelt Dee Wallace Stone als Karen White, een verslaggever, die aan geheugenverlies lijdt nadat ze is aangevallen door een seriemoordenaar (Eddie Quist), die geobsedeerd is door haar. Ze wordt vervolgens geadviseerd door haar dokter (Patrick Macnee) om vakantie te nemen in een bosresort genaamd ‘The Colony’ - slecht idee. Nadat de man van Karen door een wolf is gebeten, vraagt ​​ze haar vriend Terrie (Belinda Balaski) om haar in het resort te bezoeken. Terrie beseft dat alles niet is wat het lijkt in de kolonie, en wat volgt is veel actie en een aantal verbazingwekkende speciale effectsequenties.

Er zijn verschillende fantastische transformatiescènes in deze film, een van Eddie die verandert in een zeer echte en angstaanjagende weerwolf; hoewel de regisseur met veel wegkomt, vanwege snelle bewerking. Toch is dit een geweldige weerwolffilm, met een geweldige cast en make-upeffecten. Het kan een beetje gedateerd lijken volgens de normen van vandaag, maar het blijft een goede thriller, zo niet gewoon een horror.

Ook in (1981) kwam ‘An American Werewolf in London’, een komedie / horror geregisseerd door John Landis. Deze film heeft een enorme cultstatus, mogelijk omdat hij zo anders is dan wat dan ook. Het is ook zelfreferent, postmodern en een echt eng stukje cinema.

Twee Amerikaanse studenten, David Kessler (David Naughton) en (Jack Goodman) Griffin Dunne, pakken zich terug over de Yorkshire mores. De gruwel begint, wanneer je na het verlaten van een kroeg (het geslachte lam) - snap je het? De jongens worden aangevallen door een kwaadaardig dier, Jack wordt vermoord, maar David ontsnapt met zijn leven en de vloek van de weerwolf.

Een van de beroemdste scènes uit de filmgeschiedenis komt voor in deze film, wanneer David verandert in een weerwolf. De transformatie is zo bekend, vanwege het gebruik van felle verlichting en gebrek aan bewerking. Dit betekent dat er geen ruimte is voor fouten, de make-up effecten zijn verbluffend, evenals de transformatie van de acteurs in weerwolf; het liet veel mensen achter 'hoe hebben ze dat gedaan?'. Dit moet de beste weerwolftransformatie in elke film zijn, zonder CGI.

De film verliet Michael Jackson zo onder de indruk, dat hij Landis vroeg zijn videoclip ‘Thriller’ te regisseren.

Een andere geweldige weerwolffilm is ‘Wolf’ (1994), met in de hoofdrol Jack Nicholson en Michelle Pfeiffer. Will Randall (Nicholson) speelt een moe-met-het-leven redacteur, die door een wolf wordt gebeten na een auto-ongeluk. Vanaf dit moment begint Will te veranderen, zijn zintuigen worden verhoogd, hij wordt brutaal en het beste - zijn terugwijkende haarlijn groeit terug!

Er staan ​​een aantal mooie regels in dit script, een daarvan is wanneer Will, die Laura Alden (Pfeiffer) bekent, zich realiseert dat er een prijs zal zijn voor zijn nieuw gevonden 'geschenken'. Pfeiffer en Nicholson spelen briljant tegen elkaar, en de film bevat geweldig verhaal, cinematografie en score. De weerwolfeffecten in deze film zijn subtieler, met contactlenzen en lichte make-upeffecten, waardoor het verhaal het werk doet, wat een goede film zou moeten doen.

Het publiek is nooit getuige van Wills transformatie. De drijvende kracht van deze film is het script en het acteerwerk, vooral wanneer de twee geliefden ontdekken dat er geen remedie is tegen de weerwolf. Een geweldige thriller meer dan een horror, met een echt briljant script, dat een Saturn-prijs won, die welverdiend was.