Een Marokkaanse, Sahara Odyssey

• Mei 5, 2024

Marokko is een land vol geschiedenis, fantastisch eten, ongelooflijke landschappen, warme en vriendelijke mensen en een beetje mysterie dat voor een goede dosis werd aangewakkerd. Onze romantische odyssee begon in Chefchaouen, gelegen op de hellingen van het Rifgebergte in de buurt van de noordkust van Marokko. Alle huizen en kleine winkels van Chefchaouen zijn beschilderd met verschillende tinten blauw. Deze traditie is overgenomen van de voormalige Chefchaouen-joden. Het idee is dat wanneer ze naar de kleurstof kijken, ze zullen denken aan de blauwe lucht en God boven hen.

Na een wandeling door Chefchaouen reisden we naar Fez, een van de oudste en meest opwindende steden van Marokko. De medina (de oude stad) staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en is een "niet te missen attractie". De labyrintische straten zijn erg smal, dus elke vorm van ophalen kan alleen worden bereikt met behulp van ezels. Goederen worden in de zadeltassen aan weerszijden van de ezel geladen en in en uit de Medina gelopen.

Marokko staat bekend om zijn lederwaren. De leerlooierijen in Fez hebben hier sinds de middeleeuwen gewerkt en het proces is in principe ongewijzigd gebleven. Als je een sterke maag hebt, is dit de plek om te zien hoe schapen-, geiten- en kameelhuiden worden verwerkt tot de slippers die in heel Marokko worden verkocht. De huiden zijn genezen, uitgerekt, geschraapt en geverfd in veel vaten. Een scherp mengsel van duivenuitwerpselen, zuren en koeienurine wordt gebruikt om de huiden soepel te maken. Een takje munt wordt aan iedereen met de maag gegeven om de leerlooierijen te bezoeken. Ondanks dat is de geur te krachtig.

Een bezoek aan de Sahara en wij bezochten een semi-nomadische groep vrouwen die ons in hun huis uitnodigden en ons warm brood en olijfolie aanboden. Omdat ze semi-nomadisch zijn, brengen ze enkele maanden in deze woning door en als het te koud wordt, trekken ze naar de woestijn. Wanneer ze terugkomen, vinden ze hun huizen net zoals ze hen hebben verlaten, geen zorgen over diefstal of vandalisme. De vrouwen waren gekleed in hun traditionele en zeer kleurrijke kleding, hun overrokken aan de zijkant als ze single waren en aan de voorkant als ze getrouwd waren.

De enorme Sahara is ongeveer zo groot als de Verenigde Staten en beslaat delen van verschillende Afrikaanse landen, waaronder Algerije, Tsjaad, Egypte, Libië, Mali, Mauritanië, Marokko, Niger, Soedan en Tunesië. Je beeld van een woestijn is zand, zand en meer zand! Zandduinen vormen slechts een klein deel van de Sahara, de rest van het gebied bestaat uit rotsachtige vlaktes en bergketens bedekt met steen en grind.

De Sahara is de thuisbasis van de Blue Men die aanvankelijk nomadische kameelherders waren. Afkomstig uit Timboektoe, (ja, iut is een echte plaats!) Deze nomaden hebben duizenden jaren in de Sahara gewoond. De term Blue Men komt van de blauwe gewaden die ze dragen. We reden op onze kamelen door de woestijn tot we bij onze tent kwamen. Omdat het zand constant verschuift, kan er geen permanente tentplaats worden gebouwd. Onze tenten waren erg basic (geen elektriciteit en geen stromend water) maar het uitzicht op de duinen zorgde voor een tijdelijk gebrek aan comfort. De zon ging onder en er was niets anders dan fel oranje zand zover het oog reikte. Geen lawaai, geen vervuiling en niemand anders voor kilometers en kilometers.

We werden om 5 uur gewekt om de duinen te beklimmen om de zonsopgang te bekijken. Toen de lucht oplichtte, zag ik kleine sporen van mestkevers en sporen van woestijnmuizen. Het zand was erg zacht toen we begonnen te klimmen, en het was moeilijk om voet aan de grond te krijgen. Eén stap vooruit, twee stappen terug. De duinen zagen er onoverkomelijk uit. Gelukkig kwamen de lokale Blue Men ons helpen met de zware klim, zelfs met hun hulp. Toen we hoger kwamen, zagen we niets anders dan woestijn in elke richting. We klommen naar de hoogste duin om de zon te zien opkomen en dronken een champagnetoost op ons succes. Vanaf de top leek onze camping niet groter dan een stipje zand. De duinen afdalen was veel leuker dan omhoog wandelen. We gleden de duinen af ​​met wat hulp van onze Berber-vrienden die onze voeten grepen en ons de duinen naar beneden trokken, genaamd Berbersleeën.

En geen reisverhaal is compleet zonder verwijzing naar het eten. Marokkaanse keuken was uitstekend. Twee van mijn favoriete gerechten waren de tajines en de pastilla's. Tajines zijn stoofschotels gekookt op zeer lage temperaturen resulterend in mals vlees met aromatische groenten en saus. Ze worden traditioneel gekookt in de tajine-pot met zijn conische deksel en knopachtig handvat dat koel blijft als het vlees kookt. Tajines gebruiken minder dure stukken vlees en combineren vaak lamsvlees of kip met olijven, abrikozen, rozijnen, dadels, honing, saffraan, kaneel, geconserveerde citroenen en alle heerlijke kruiden. Een andere favoriet was kippastilla, die gesnipperde kip is, met kaneel, poedersuiker en andere kruiden. En de dessertpastilla met veel lagen phylo-deeg met yoghurt, honing, pistaches gemengd tussen de lagen is om voor te sterven.

Probeer de muntthee die niet alleen tijdens de maaltijd wordt geserveerd, maar de hele dag door. Het wordt van een afstand gegoten om de thee te beluchten en een schuim te produceren, zoals we dat doen bij koffie in het zuiden van India.