Seizoensgedichten - Herfst

• Mei 3, 2024

Er is meer dan één manier om naar een seizoen te kijken. Seizoensgebonden poëzie is lastig om goed te schrijven, omdat het zo'n populair onderwerp is. Het is op duizend en één manier gedaan, door allerlei dichters, inclusief de meesters. Maar dat betekent niet dat je moet wanhopen en je pen voor altijd neer moet gooien. Je kunt nog steeds over de seizoenen schrijven, je moet gewoon bewust en voorzichtig zijn.

Laten we de herfst als voorbeeld nemen.

Pak een pen en papier. Sluit nu je ogen, haal diep adem en denk na herfst. Welke bezienswaardigheden, geluiden, geuren en smaken komen je te binnen? Denk hier enkele minuten over na. Probeer verder te gaan dan de eerste, eerste gedachten (die, buiten onze schuld, neigen naar het generieke en het cliché). Reik verder, dieper in de zintuigen, door de lagen. Hoe werkt de herfst voelen aan u? Hoe zit het ermee is solide? Vluchtig? Schrijf je indrukken op.

Sluit nu je ogen weer en roep deze keer al je herinneringen op die verband houden met de herfst. Wat betekende de herfst voor jou als kind? Was het een tijd om naar school te gaan en nieuwe schoolspullen te kopen? Heb je in grote stapels bladeren gedoken of appels uit de bomen van je buurman genomen? Ga verder in de tijd. Wat betekende de herfst in je tienerjaren, twintig, dertig, enz.? Hoe denk je nu over de herfst? Wat is er veranderd en waarom? Was er een bijzonder gedenkwaardige herfst (d.w.z. iemand voor het eerst ontmoeten, trouwen, kinderen krijgen, verlies ervaren, enz.)? Schrijf deze allemaal op (u kunt ze allemaal beschrijven of sleutelwoorden gebruiken om een ​​lijst te maken om later naar te verwijzen).

Je zou nu voldoende materiaal voor een gedicht of meerdere moeten hebben. Kies de emoties en herinneringen die het sterkst aanvoelen en die de grootste interne reactie veroorzaken. Een gedicht geschreven door een dichter die voelt en om zijn onderwerp geeft, zal altijd beter zijn dan een gedicht van een onverschillige auteur. Je gevoelens komen over in je woorden. Vorm het gedicht, maak het je eigen. Hier zijn een paar voorbeelden van herfstgedichten om verder te inspireren:

Sonnet 73 (Die tijd van het jaar moge je in mij aanschouwen) door William Shakespeare
In dit sonnet gebruikt Shakespeare het idee van de herfst als de "schemering" van het leven, het einde van jeugd en schoonheid, en het begin van ouderdom en dood. Dit gemeenschappelijke thema associeert met de herfst vanwege de connotatie met de oogst, de dood van zomerplanten en de naderende onvruchtbaarheid van de winter. De taal van Shakespeare is toepasselijk grimmig voor deze metafoor als "takken [...] schudden tegen de kou", vogelgezangen worden "kale verwoeste koren" en de "zonsondergang vervaagt in het westen". De spreker ligt 'in de as van zijn jeugd' en betreurt de transformatie naar ouderdom. In dit geval is de herfst van het gedicht ook de herfst van het leven van de spreker.


November Night van Adelaide Crapsey
Veel van de schoonheid van een cinquain (een gedicht met vijf regels) ligt in de beknoptheid. Crapsey spoort de lezer aan om "te luisteren!" op het geluid van vallende bladeren. Ze zijn als "de stappen van passerende geesten", nauwelijks waarneembaar voor het oor. De cinquain-vorm staat geen kruipende of extra verspilde woorden toe. Net als zijn kortere neef, de haiku, presenteert een cinquain een enkel levendig beeld om over na te denken door de lezer. De spookachtige bladeren van Crapsey zijn krachtig. Het gedicht eindigt met de lezer die nog steeds in de stilte hangt, luistert naar de stappen en zich afvraagt ​​over hun verschillende betekenissen.


Herfst door Edward Hirsch
Dit mooie gedicht is een geweldig voorbeeld van het gebruik van specifieke momenten om je gedicht te vullen en betekenis te geven. Eerst speelt Hirsh met het woord "herfst" en de betekenis ervan:

Vallen, vallen, gevallen. Dat is de manier waarop het seizoen
Verandert van tijd in de langharige esdoorns
Dat stip de weg;

Vervolgens beschrijft hij de herfst, niet alleen de kleuren en bladeren, maar ook zijn momenten:

En de geur van brandende bladeren, een golden retriever
Lopend door het centrum van een brede straat en de zon
Zittend achter met rook gevulde bomen in de verte

De lezer kan zich deze setting levendig voorstellen en ervaart het door de woorden van de dichter. De bladeren, de hond, de zon, alles weeft een beeld en herfstgevoel samen. Hirsch gebruikt prachtige zinswendingen (zoals: "het trekt ons in zijn stoffige, twilit zakken") om de essentie van de herfstsfeer te creëren.


Nee! van Thomas Hood
Hier neemt Thomas Hood creatief de eerste lettergreep van de herfstmaand november om het hele seizoen te beschrijven ("Geen schaduw, geen glans, geen vlinders, geen bijen"). Hij gebruikt dezelfde naam, een woord dat herfst betekent, om het seizoen zelf te beschrijven. Hood's gedicht, vergelijkbaar met dat van Shakespeare, geeft een somber beeld van het seizoen.


Fall in the Northland van Donald E. Felch
Dit gedicht is een voorbeeld van een mooie beschrijving, weg van de somberheid en doembeschrijvingen van de herfst naar mooiere natuurlijke scènes. Felch schrijft over "sparkles" die "geëtst op de ramen zijn voor iedereen binnenkort te zien".Hij beschrijft bezienswaardigheden: "Strokleurige stengels met hangende kolven / staan ​​in de velden van rijke bruine grond" en ruikt: "De geur van verse bladeren en houtrook zal klimmen / In een lucht waar ze de kou ontmoeten". In zijn gedicht is het koelere, oogstende aspect van de herfst eerder positief dan negatief.


Merry Autumn van Paul Laurence Dunbar
In een complete ommekeer van de toon van Shakespeare, Hood en anderen viert Dunbar de herfst. In zijn gedachten is het geen somber seizoen maar een vrolijk seizoen. "Het is allemaal een farce, deze verhalen vertellen ze / Over de wind die zucht", begint hij, "en kreunt astir o'er veld en dell, / Omdat het jaar sterft." Dunbar stapt uit de buurt van de gebruikelijke en overgebruikte herfst / dood-metafoor en gebruikt er een nieuw perspectief op. Zijn herfst is gelukkiger, vrolijker, gevuld met vogels, vlinders en lachende kreken. "Het zaad boort allemaal met een lachbarst" en "bladeren die in het zwart gekleed moeten zijn / Zijn allemaal uitgedost in karmozijnrood." In plaats van te rouwen, is de herfst van Dunbar gevuld met vrolijk maken.


The Weather in Verse door Marc Cook
Cook gaat de omkering van Dunbar een stap verder en brengt alle soorten generieke gevoelens en gedachten over de seizoenen in diskrediet. Hij merkt op dat "verzen schrijven over de verschillende zonne-seizoenen / Is de meest onzekere zaak". Hij "weigerde [s]" een somber november-sonnet omdat "het weer zo zacht was als in Florida u zou vinden". De lente, ontkent hem ook het generieke gedicht van warmte en nieuw leven wanneer "terwijl ik zong van zachte lente, ik zweer het op en sneeuwde!" Cook's gedicht bespot het idee dat elk seizoen slechts één stemming en type weer heeft.