Medisch thuismodel

• Mei 3, 2024

De afgelopen week hoorde ik met de goedkeuring van de mijlpaal Health Care Bill in Washington D.C. van een zorgmodel dat gestaag groeit in de Verenigde Staten. Het wordt het Medical Home Model genoemd en werd eigenlijk in 1967 voorgesteld. Mijn man, die bij de Veteran's Administration werkt, verklaarde dat dit iets is dat de VA aan het besturen is en ik las er drie dagen geleden een artikel over in een prominente krant. De visie dat de gezondheidszorg verschuift van patiënt / arts verschuift naar een teamgebaseerde, holistische, gestroomlijnde aanpak.

Medical Home is een term die lijkt te beginnen met het geautomatiseerd en mobiel maken van ieders gegevens met het elektronische medische dossier (EMR). Hoeveel van ons hebben kopieën van onze gegevens naar een specialist moeten sturen, alleen om te ontdekken dat de gegevens nooit zijn verzonden toen we daar aankwamen? Hoeveel van ons hebben meerdere telefoontjes en reizen naar kantoor moeten maken in een poging om records te verkrijgen? Denk als zorgverlener na over de impact die dit heeft op de efficiëntie van de geleverde zorg.

Het andere belangrijke onderdeel in het Medical Home Model is de nadruk op communicatie met de patiënt met betrekking tot zelfzorg en management. Ik heb hier een glimp van gezien toen ik de specialist voor mijn coeliakie bezocht. Ik word eerst gezien door de diëtist. Dit is niet iets waar ik extra voor betaal, maar het wordt beschouwd als een onderdeel van mijn bezoek, omdat voeding een integraal onderdeel is van het beter worden met deze ziekte. Het hebben van een team van professionals kan tijd besparen, de kans vergroten dat vragen antwoorden vinden en op de lange termijn lagere kosten. Met dit model vertelt de computer het personeel dat er voor de maand april 5 patiënten zijn die mammogrammen nodig hebben, 4 patiënten die colonoscopieën nodig hebben en 26 patiënten die hun HgA1C-waarden moeten laten controleren. De patiënten krijgen het labwerk van tevoren gedaan, waardoor een extra bezoek wordt bespaard. Dit verkleint ook de kans dat iets of iemand door de kieren valt.

Vanmorgen hoorde ik een nieuwsverhaal over hypertensie. De patiënt en de arts gebruikten e-mails om de toestand van de patiënt aan te passen en te beheren. Stelt u zich eens voor dat u een e-mail naar uw arts kunt sturen waarin staat dat u een stijgende trend in uw bloeddruk opmerkt, en hem hem opdraagt ​​om die dag een extra diureticum te nemen! Traditioneel moet je in de wacht staan, met de secretaresse praten, naar de verpleegster worden overgebracht, haar je informatie vertellen en dan hopen en bidden dat je voor het einde van de dag iets van iemand hoort. De arts kan een team hebben, met een PA of NP toegewezen om inkomende e-mails of telefoontjes te beantwoorden. De chronisch zieke patiënt kan ook gegevens invoeren in een programma dat wordt gecontroleerd door gecontracteerde verpleegkundige casemanagers.

Dit systeem klinkt geweldig, maar er ontbreken twee belangrijke elementen. Er zijn niet genoeg eerstelijnsartsen of verpleegkundigen om dit te ondersteunen. Hoe is er voldoende tijd op de dag om te stoppen en e-mails te controleren / beantwoorden? Het door de AAFP opgestelde model geeft drie scenario's. Ze hebben alle drie de arts of verpleegkundige de hele dag door e-mails beantwoorden. Dit lijkt erop dat het meer tijd zou kosten dan in de voorbeelden is voorzien.

Over het algemeen neemt de trend toe en wint deze aan kracht. De verpleegkundige moet verschuiven, strekken en haar rol in dit nieuwe zorgmodel vinden. Verpleegkundige zorgmodellen zijn altijd gericht geweest op de hele patiënt. Het is goed om te horen dat het medische model de achterstand inloopt!