Laat haar over aan de hemel Review

• April 30, 2024

Dit is mijn recensie van de klassieke film noir "Leave Her To Heaven" (1945) met in de hoofdrol Gene Tierney, Cornel Wilde en Vincent Price.

De film, gebaseerd op de roman van Ben Ames, gaat over de koppeling tussen een romanschrijver, "Richard Harland" (gespeeld door Cornel Wilde) en "Ellen Berent" (gespeeld door Gene Tierney) en hun opvallende dramatische huwelijkse tragedies, waarbij een vreemde patroon van sterfgevallen aan degenen die het dichtst bij hen staan, inclusief een miskraam door Ellen. Voor een buitenstaander kunnen deze tragedies er natuurlijk genoeg uitzien, maar al snel wordt Ellen's jaloezie en bezit over haar man de focus en het motief voor deze sterfgevallen.

De prestaties van Gene Tierney kunnen worden samengevat in één klimaatscène wanneer Ellen achter de gehandicapte broer van Harkland roeit terwijl hij over het meer zwemt. Zonder te veel weg te willen geven, is het de koele, stabiele houding die Tierney gebruikt in deze scène die het zowel verontrustend als te onweerstaanbaar maakt om het niet te bekijken. In het jaar 1946 verzamelde Tierney haar enige door Oscar genomineerde uitvoering voor "Ellen Berent" langs een lijst van twee deelnemers, waaronder Ingrid Bergman voor "The Bells of St. Mary's" (1945) en de winnaar, Joan Crawford voor "Mildred Pierce" (1945). Hoewel ze de Oscar niet won, won de prestatie van Tierney haar respect bij Hollywood als een serieus getalenteerde en bekwame actrice. De kostuums gedaan door Kay Nelson verdienen ook een vermelding als een bijdrage aan de prestaties van Tierney. Ik denk niet dat een femme fatale ooit zo stijlvol is gekleed als Gene Tierney in 'Leave Her To Heaven'. Eerlijk gezegd heeft ze een kledingkast die elke vrouw jaloers genoeg maakt om voor te doden. Wat de andere uitvoeringen op de foto betreft, laten Cornel Wilde en Vincent Price, die een advocaat speelt, "Russell Quinton", en een van Ellen's afgewezen geliefden, zien dat ze net zo sterk kunnen zijn als hun uitvoeringen als Tierney in de hare.

Toen hij de film promootte, verduidelijkte Vincent Price: 'Deze staat in Technicolor. Dat betekent dat het publiek ook de volledige kracht van die Tierney-ogen krijgt. Nu zullen ze misschien begrijpen waarom scenarioschrijvers me elke keer als ik met haar op dezelfde foto sta, uit het diepe gaan. " En de prijs heeft gelijk. De Oscar-winnende cinematografie van Leon Shamroy is prachtig. Shamroy gebruikt slim oranje-getinte kleuren in scènes waarin Ellen's conflict met de ondersteunende personages op het punt staat aan de kook te komen. Ondertussen gebruikt Shamroy in de andere scènes een prachtige mix van kleuren en legt het de bescheiden omgeving van de film vast. En in een andere klimatologische scène waarin Ellen in bed ligt, doet de verlichting Tierney's groene ogen glinsteren met de laatste hint van obsessie voor haar man, waardoor het zowel mooi als spookachtig is.

Onlangs is het optreden van Tierney vereerd als een Oscar-genomineerde uitvoering die elke klassieke filmfan zou moeten zien en ik ben het eens met dat idee. 'Leave Her To Heaven' (1945) wordt aanbevolen om te zien of het niet alleen voor de prestaties van Tierney is, maar ook voor een ondergewaardeerde film noir.

Video-Instructies: Voor de Fans van Lucy Cavendish - Al haar Orakel Decks ???? (April 2024).