Keystone Pipeline Delay is gevaarlijk voor dieren

• Mei 17, 2024

Op 10 november 2011 kondigde president Obama een nieuwe vertraging aan bij het nemen van een beslissing over de uitbreiding van Keystone Pipeline. Hij verklaarde dat verder onderzoek moest worden verricht om de Nebraska-sectie, een van de Heartland-staten die getroffen zijn door de uitbreiding van de pijplijn, mogelijk om te leiden. Velen beschouwen deze vertraging als goed nieuws. Er zijn echter verschillende factoren die moeten worden beoordeeld voordat de overwinningsvlag wordt gezwaaid.

De Keystone-uitbreiding is sinds 2008 in de maak, wat betekent dat de regering Obama bijna haar volledige termijn heeft gehad om tot een logische conclusie te komen, vrij van de extra afleiding van een herverkiezingscampagne. Dit laat velen zich afvragen welke gegevens zouden kunnen worden verstrekt die de wetenschappelijke informatie die reeds aanwezig is om een ​​dergelijke verlenging te rechtvaardigen, zou tegenwerken. Wanneer tunnelvisie uit dit gemelde uitstel wordt verwijderd, wordt het duidelijk dat deze "vertraging" waarschijnlijk niets meer is dan een politieke afkoelingstactiek in een poging de publieke opinie te ondermijnen. Ondertussen kan Canada met deze uitgestelde manoeuvre onherstelbare schade aanrichten aan de planeet en het dierenleven.

De voorgestelde uitbreiding van de pijpleiding, gepland om door het agrarische Heartland van de Verenigde Staten te lopen, is slechts een deel van het probleem. Het andere deel bevindt zich in Canada's voortzetting om het Noordpoolgebied te verwarmen door gevaarlijke koolstofwinning, waarbij het water en het land dat is gereserveerd voor wilde dieren onderweg onomkeerbaar wordt vergiftigd. De voorkeur van president Obama voor 'geen beslissing' boven het volledig afwijzen van het plan laat Amerika toe aan de voortdurende vernietiging van beschermde wetlands, wilde landen en bedreigde dieren in het wild die zijn getroffen door de winning van Tar Sands, gerechtvaardigd door beide landen onder het mom van een hypothetische deal.

TransCanada's snelle reactie op de aankondiging was botkoeling. Binnen enkele ogenblikken verklaarde het bedrijf dat het vol vertrouwen was dat de uitbreiding vooruit zou gaan. Deze Big Oil-conglomeratie heeft zoveel vertrouwen dat de voorbereidingen zonder vertraging voor de winning van Tar Sands in Canada worden voortgezet. Dit vuile brandstofschema ondermijnt direct de intentie van internationale verdragen om bedreigde soorten en hun leefgebieden te beschermen en te behouden. Afgezien van beschermde dieren die snel sterven aan blootstelling, zijn de habitats voor toekomstige nakomelingen permanent beschadigd. Canada vernietigt opzettelijk natuurhabitats die ooit leefbare water- en landbronnen hadden om toegang te krijgen tot vuile koolstof voor extractie, die de aarde op dezelfde manier beïnvloedt als huidkanker bij mensen.

De voortdurende zelfgenoegzaamheid van Amerika met betrekking tot de winning van teerzand is in strijd met de Pelly Wijzigings- en Bedreigde Soortenwet van de Verenigde Staten, in aanvulling op het internationale Verdrag inzake natuurbescherming en natuurbehoud. Deze acties werden ingevoerd om de verantwoordelijkheid van de overheid tegenover de planeet en haar inwoners beter te reguleren. Van overheidsinstanties wordt verwacht dat zij handelen in overeenstemming met de wet, en er niet tegenin gaan. Wereldwijd leidt het politieke klimaat in Canada en Amerika af dat dierenleven niet noodzakelijk is om ons eigen leven in stand te houden en dat de decimering van beloofde heiligdommen voor het bestaan ​​van dieren een immaterieel gevolg is.

De publieke opinie is belangrijk, want de overheid werkt voor de mensen, niet voor bedrijven of hun lobbyisten. Openbaar gepubliceerde onpartijdige gegevens concludeerden dat dit project gebeurtenissen in gang zou zetten die niet konden worden gecorrigeerd en heeft effectief aangetoond dat dit schema gewoon te ver gaat. Het bestuur van het Witte Huis en het Amerikaanse volk hebben de gelegenheid gehad om te luisteren naar talloze wetenschappelijke experts, Nobelprijswinnaars, staatshoofden, filosofen, spirituele leiders en wereldwijde uitingen. Onmiskenbaar, met alle overweldigende gegevens gepresenteerd, is het antwoord van het Witte Huis zwak en mist het autoriteit.

Dit oponthoud biedt geen echte oplossing voor het dierenleven in de Amerikaanse Heartland-gebieden, de bedreigde habitatregio's van Canada of initiatieven voor schone energie. Het lijkt eerder trivialiteit in zaken met betrekking tot de duurzaamheid van landbouw en veeteelt, en maskeert ook het belang van het implementeren van verantwoorde energiebronnen. Bovendien laat het zien dat Amerika bereid is medeplichtig te zijn aan Canada's directe schending van internationale natuurverdragen. De Obama-regering zou en moet een krachtig standpunt innemen door gebruik te maken van de geldende wetten en de hopen bewijsmateriaal waarmee het al heeft verkregen. Anders doet het de wereld in stilstand in plaats van onze collectieve verantwoordelijkheid voor ecologische stabiliteit actief aan te pakken.

Degenen die geïnteresseerd zijn in het eraan herinneren van de Obama-regering dat we maar één planeet hebben, ondertekenen het Shutdown Keystone Expansion en Tar Sands Extraction Initiative.