Is het wonen of genezen?

• April 29, 2024

Ik had onlangs een gesprek met een andere volwassene die ook als kind werd misbruikt. We hebben het gehad over de nachtmerries die kunnen optreden en over de krachtige emoties die opkomen wanneer we de pijnlijke herinneringen onthouden. Deze persoon zei dat ze voelde dat het verwerken ervan hetzelfde was als stilstaan. Ze was van mening dat, omdat we niet kunnen veranderen wat er is gebeurd, we er tijd over zouden moeten nadenken of er bij stilstaan?

Interessant is dat ik het niet eens ben met deze persoon. Ik vraag me af waarom het wordt beschouwd als stilstaan, als we als overlevenden van kindermishandeling gewoon hulp willen zoeken voor de herinneringen, flashbacks, nachtmerries en emoties die we hebben en voelen. Zij is niet de enige persoon met wie ik heb gesproken die kindermishandeling heeft doorstaan ​​en beschouwt het als stilstaan ​​wanneer we hulp willen genezen van het misbruik. Er zijn mensen die geloven dat als we er zelfs over een korte tijd over willen praten, we er bij stilstaan.

Als ik denk aan het woord wonen, geloof ik dat het een zeer negatieve connotatie kan hebben, vooral wanneer het in deze context wordt gebruikt. Naar mijn mening ergens bij stilstaan, is mijn aandacht volledig en volledig richten op waar we aan denken. Dat betekent dat we aan niets anders kunnen denken, maar aan het misbruik dat we hebben geleden. Zeggen dat wij, als overlevenden van kindermishandeling, blijven stilstaan ​​bij het misbruik dat we hebben ondergaan, betekent dat we in wezen vastzitten in een sleur en dat we er niet uit kunnen komen. Het feit dat we besluiten hulp te krijgen via ons proces, betekent niet dat dit alles is waar we aan denken. Het betekent naar mijn mening wel dat we serieus zijn over genezing van het misbruik dat we hebben geleden en emotioneel vrij willen zijn.

Ik geloof dat het zoeken naar hulp om alles te verwerken met betrekking tot ons verleden misbruik, is om de reis naar genezing te beginnen. Het vergt een enorme hoeveelheid moed voor een overlevende om hulp te vragen. Het is niet eenvoudig om de beslissing te nemen om de geheimen van onze kindertijd te delen. Dit komt omdat het ongetwijfeld alle emoties zal opwekken die we ons misschien jarenlang hebben eigen gemaakt. Bovendien, bij het nemen van de beslissing om met het genezingsproces te beginnen, kost het veel kracht om dit alles te doorstaan. De herinneringen, flashbacks en nachtmerries zijn immers enorm vermoeiend om door te verwerken en kunnen ook beangstigend en verontrustend zijn.

Toegegeven, we kunnen niet veranderen wat er in ons verleden is gebeurd. We kunnen niet teruggaan in de tijd en het misbruik dat we hebben doorstaan ​​uitwissen. We kunnen ook het gedrag en de acties van onze misbruikers die nog in leven zijn niet veranderen. Dat betekent echter niet dat we het gewoon moeten opgeven en accepteren. We kunnen niet echt beginnen te genezen van ons eerdere misbruik, totdat we die pijnlijke herinneringen en emoties onder ogen zien en overwinnen.

Een overlevende van kindermishandeling moet zich niet schamen of schuldig voelen bij zijn beslissing om zich te genezen. Integendeel, ze moeten worden toegejuicht en geprezen voor hun moed en kracht, bij het werken aan een nieuw en beter leven, gevuld met vrede, vreugde en empowerment.

Video-Instructies: Een verlamd konijn genezen?! | Dier in nood verzorgen (April 2024).