Good Bye Co Worker

• Mei 16, 2024

Tot ziens, medewerker

Sluiting is een modewoord als het onderwerp rouw aan de orde komt. Wat is het precies? De korte definitie zou zijn dat sluiting een einde heeft, een finaliteit. Begrafenis laat niemand in het achterhoofd dat het leven door gaat zonder de overledene. Maar vaak is sluiting niet mogelijk.

Tijdens de wereldoorlogen werden veel soldaten in het buitenland begraven. Ondanks militaire kennisgeving, bleven die families met open einde verdriet. Er is altijd de gedachte in hun achterhoofd dat hun geliefde op wonderbaarlijke wijze opnieuw kan verschijnen. Hoop blijft hangen dat platen gemengd waren, fouten gemaakt. Die families hadden geen sluiting en het is marteling.

Dat is een deel van de reden voor de enorme inspanning na 9/11 om eventueel beschikbaar DNA te identificeren.

Dat is een deel van de reden dat de muur van de Vietnamese soldaat zo'n genezende plek is.

Andere gevallen kunnen ook een gezinssluiting ontkennen, zoals weglopers of ontvoerde slachtoffers. We waren allemaal getuige van de verklaring van John Walsh nadat de overblijfselen van zijn zoon Adam waren gevonden, zoveel, vele jaren na zijn verdwijning. Zijn familie zou eindelijk hun zoon kunnen begraven, eindelijk vrede hebben.

De ziekte van Alzheimer vertraagt ​​de sluiting jarenlang. De persoon die we kenden is niet langer bij ons. Toch blijft de fysieke aanwezigheid, getransformeerd in een vreemdeling die onze zorg en aandacht nodig heeft. Dit is ook marteling. De familie treurt en koestert, allemaal tegelijk. Het veroorzaakt schade aan de emoties.

Dezelfde verwarring doet zich momenteel voor op werkplekken in het hele land, inderdaad, overal ter wereld. De ene dag zijn je collega's er, de andere dag niet. Ze zijn niet fysiek dood, maar niet langer aanwezig, geen onderdeel meer van je dagelijkse leven. Sommigen van ons brengen meer tijd door met collega's dan met familie, dus het verlies is verwoestend. Hoewel we niet dezelfde gevoelens ten opzichte van collega's hebben als onze familie, heeft het gebrek aan sluiting hetzelfde effect.

Hoe gaan we ermee om? Hier zijn suggesties voor degenen die zijn beëindigd en die achterblijven.

Soms wordt iemand om veiligheidsredenen op de hoogte gesteld van het verlies van een baan wanneer ze een doos voor hun bezittingen krijgen en naar de parkeerplaats worden begeleid. De eerste reactie is shock. De mensen die nog op de werkplek zijn, moeten de tijd nemen om te praten. Als het management dit ontkent, zouden jullie allemaal buiten moeten vergaderen zodra de dag voorbij is. Uit je gevoelens. Praat over je angst om de volgende te zijn, je onzekerheden. Uiteindelijk zal er een gesprek komen om te wensen dat er iets gedaan kan worden voor de persoon die vertrok. Er is. Krijg tenminste een kaart die jullie allemaal kunnen ondertekenen. Probeer vrolijk te zijn in plaats van maudlin. De persoon die is vertrokken, moet weten dat je het leuk vond om met hem samen te werken en wens hen het allerbeste. Het verzenden van bloemen lijkt hier niet geschikt, omdat niemand ziek of dood is. Kruidenier of gas cadeaubonnen om ze door een moeilijke tijd te krijgen zou leuk zijn. Het is goed om een ​​tijd en plaats in te stellen waar iedereen elkaar eens kan ontmoeten om medelijden te hebben. Telefoonnummers kunnen worden gegeven. Maar werkvriendschappen vertalen zich meestal niet in persoonlijke relaties, dus daar zou niet veel verwachting moeten zijn. Een persoonlijk briefje of een andere kaart kan een week of zo later worden verzonden, zodat de persoon weet dat er aan hem wordt gedacht en dat hij dit goed wenst. Het krachtigste wat iemand voor die persoon kan doen, is bidden en u wordt van harte aangemoedigd dit te doen.

Soms is er een waarschuwing vooraf dat een persoon wordt losgelaten. Dit zorgt voor een vreselijk ongemakkelijke tijd. Omdat de menselijke natuur is wat ze is, zal er een kloof ontstaan ​​tussen degene die vertrekt en degenen die niet vertrekken. Probeer dit zo kort mogelijk te houden. Jullie hebben nu allemaal ondersteuning nodig, geen isolatie. Maar dit vereist moedig het toegeven van gevoelens van iedereen. Natuurlijk weet je niet wat je moet zeggen of doen. En dat zou het eerste moeten zijn dat openlijk moet worden toegegeven. Laat de vertrekkende medewerker dicteren hoe ze de zaken willen behandelen. Probeer een klein gebaar te maken om weg te gaan. Het negeren van de realiteit zal voor iedereen schadelijk zijn. Open communicatie, empathie en aanmoediging is wat nodig is. Geef het zo vrij als je kunt, of je nu gaat of blijft. Tranen zijn acceptabel. Woede uiten is goed, met mate. Brugbranden wordt absoluut niet aanbevolen. En nogmaals, je kunt verrast zijn hoe welkom het gebedsidee op dit moment kan zijn. Ga ervoor. Maar begin met een eenvoudige verklaring. "Het was een plezier om met je samen te werken. Succes."

Als u het slechte nieuws ontvangt, laat dan uw contactgegevens achter bij collega's. Ze kunnen moeite hebben om het te krijgen nadat u vertrekt. Ze hebben misschien werkcontacten om te delen en je kunt geen stenen ongestoord laten.

Erken dat wanneer de schok afneemt, het rouwen begint. Dit is een enorm verlies. Onzekerheden borrelen naar het oppervlak. Woede steekt zijn lelijke kop op. Zoek onmiddellijk emotionele steun. Als familie er niet voor je kan zijn, ga dan ergens heen waar mensen je pijn begrijpen en er met je doorheen kunnen lopen. Als u geen deel uitmaakt van een geloofsgemeenschap, is dit het moment om er een te zoeken. Als je een kerkfamilie hebt, vecht dan tegen de wens om weg te blijven. Jezelf isoleren is het ergste wat je op dit moment kunt doen. Volg alle aanwijzingen voor mogelijk werk, ongeacht hoe ver het van uw vakgebied is. Eenmaal weer op de been kan het zoeken naar een baan beter worden benaderd.Uw onmiddellijke behoefte om te overleven krijgt de eerste prioriteit. Het aanvragen van werkloosheidsbijstand is veel werk, kost enorm veel energie die je nu niet hebt. Dwing jezelf om het te doen. Krijg hulp als je het nodig hebt.

Het belangrijkste om te onthouden is om dit niet persoonlijk op te vatten. We zijn allemaal verstrikt in grote nationale onrust. Je baas zou waarschijnlijk kiezen voor wortelkanaalbehandeling in plaats van werknemers te ontslaan. Het is een zware tijd in ons land. Het land is hier eerder geweest. Praat gewoon met iedereen die in de jaren 80 of tijdens de Grote Depressie leefde. En lees de geschiedenis. Het komt allemaal wel goed, maar het kost tijd. We hebben allemaal sterke overlevingsvaardigheden, grote kracht en zullen hier doorheen komen. Misschien komen we er beter uit dan voorheen. We zullen allemaal iets leren. We zullen allemaal moeten samenwerken.

Het moeilijkste om te bekijken zijn de rapporten van CEO's die profiteren van andermans ellende. Nee, we kunnen er misschien niets aan doen. Onze geloofsregels dicteren dat we krachtig voor deze mensen bidden. En houd in gedachten dat ze allemaal op een bepaald moment moeten antwoorden op een Hogere morele Macht, dus laat God ermee omgaan. Geef ze geen van uw kostbare energie, ze verdienen het niet.

Zet je beste beentje voor. Passen. Verandering. Liefde. Vind vreugde. Tel uw zegeningen. Dat zal er ooit zijn

Shalom.

Video-Instructies: Farewell Letter to Coworkers - Template & Example! (Mei 2024).