Interview met Britt Black

• Mei 5, 2024

Morley: Je plaat wordt opnieuw uitgegeven in januari. Is dat juist? Waarom de heruitgave?

Britt: Want het was een beetje als een stille release. Ik weet niet zeker waarom. Ik denk dat ze het gewoon wilden halen voor de Warped Tour toen we op de tour waren, dus ze hebben het gewoon zo snel mogelijk verzonden en nu willen ze het goed doen denk ik en het overal in krijgen omdat het nu niet overal in de winkels en het zou voor een Amerikaanse release moeten zijn.

Morley: Vertel ons dus hoe deze plaat is ontstaan. Na het overlijden van je voormalige band ging je op tournee met Bif. Had je al de intentie om een ​​soloproject te doen?

Britt: Ja, daarom ... ben ik bij haar band gekomen omdat ik niet klaar was om mijn solo-ding te doen. Het zou slechts drie maanden in de zomer zijn en het werd 2 jaar omdat het zo leuk was. Ja, het is altijd een plan geweest en het was eindelijk zover dat ik het zat was om de muziek van andere mensen te spelen, nou haar muziek, niet alleen die van haar, maar dingen die ik niet heb geschreven. Ik speel haar liedjes graag, maar je kunt het maar zo lang doen. Ja, het was tijd. En het was geweldig.

Morley: Hoe is de plaat tot stand gekomen? Schreef je toen je onderweg was met Bif of heb je tijd vrijgemaakt om in de studio te schrijven?

Britt: Ja, ik schrijf meestal niet zoals altijd, ik wacht gewoon. En dan ... ik schrijf vlak voordat de plaat zou moeten worden opgenomen en ik weet het niet, ik wil graag zien wat ik kan verzinnen. Als ik altijd schrijf, klinkt het allemaal hetzelfde, weet je? Dus, ja, deze plaat was ... (lacht) ... Ja, mijn platenlabel, ze vroegen Factor aan, een videosubsidie ​​in Canada. En ze vertelden me er niets over toen ze erom vroegen en het was voor de opname voor mijn album, dus ik had een week om mijn hele album te schrijven, dus deed ik het in vijf dagen. En ja, een beetje in paniek, en (lacht) gelukkig was ik er gewoon doorheen gegaan als een slechte break zoals drie dagen eerder, dus het hielp.



Morley: Dus je voelde je bijzonder geïnspireerd? Heb je 13 sneden?

Britt: Ik heb er 12. Wel drie van hen zijn covers dus ... omdat ik gewoon geen tijd had. Ik schreef als 9 nummers. Ik was verdomme, ik kan niet meer dan een liedje per dag doen, weet je. Helemaal klaar.

Morley: Het is een geweldige reeks nummers. Vooral de eerste helft ... echt sterk.

Britt: Oh dank je. Ja, die vind ik ook leuk. Dat is waarom we ze op de eerste plaats zetten.

Morley: Welke nummers presenteerden zich eerst?

Britt: "Jet Black Heart" en "Speed ​​of Light" waren de eerste twee nummers die we schreven. Ik schreef mijn album samen met Todd Kerns omdat ik zei dat ik geen tijd heb om dit album te schrijven (lacht). Ik heb iemand nodig om me te helpen schrijven en hij is een van mijn favoriete artiesten. Hij zit in een band genaamd Age of Electric. Dus ik greep hem en we begonnen gewoon elke dag te jammen en dan zouden we naar huis gaan en huiswerk maken en dan de volgende dag terugkomen. "Jet Black Heart" en "Speed ​​of Light" waren de eerste twee die werden gedaan. Het was best leuk, want toen ik wist dat ik twee singles had, net als de rest van de nummers, kon je het weten, doen wat dan ook. Zolang we twee singles op je album hebben, gaat het prima.

Morley: "Stuck Here" is een van mijn favoriete nummers. Ooit het live?

Britt: Dat deed ik toen we voor het eerst begonnen met spelen, maar weet je, we besloten om die niet live te spelen. We wilden het vrolijk houden. Maar als ik interviews op de radio doe of zo, en akoestische nummers live, dan doen we dat nummer.

Morley: Nummers vallen in de loop van de tijd uit en uit de gratie. Wat is je favoriete nummer op dit moment of misschien is het nummer dat volgens jou jouw band het beste vertegenwoordigt?

Britt: Het verandert elke dag. Ik hou nu van 'Nighttime'. Het zou onze volgende single moeten zijn. Dus ... eh, ik weet het niet zeker. Ik heb altijd genoten van "Jet Black Heart". Ik weet het niet. Er is een paar dat ik echt haat op mijn album. (Lacht)

Morley: Wat bracht je ertoe om niet alleen het lied The Cult te coveren, maar het in de 2e plaats te plaatsen?

Britt: Nou, het is zo geweldig geworden. Dat is waarom het op het tweede slot staat. Maar ik wilde een covernummer van dat nummer doen sinds ik een klein kind was. Ik had Ian Astbury ontmoet toen ik op tournee was met Bif. Ik was acht jaar oud. Ik was een zwarte riem en hij was een groene riem. Dus zou hij elke dag naar de locatie komen en voor me buigen. En ik was als, heilige shit! Ian Astbury buigt voor mij. Dat is gek. Dus ik zei op een dag dat ik een van je liedjes ga coveren. En hij zei: Nou, "She Sells Sanctuary". Ik was oke (lacht) De naam betekende op dat moment niets voor mij.



Morley: Soms als een muzikant solo gaat, hebben ze na een tijdje een beetje spijt dat ze het nest hebben verlaten omdat ze erachter komen dat ze het niet leuk vinden om alleen de schijnwerpers op hen te hebben en alle verantwoordelijkheden op zich te nemen. Is dit bij u het geval of bent u blij dat u deze beslissing hebt genomen?

Britt: Het was leuk om in Bif's band te spelen en niet elke dag als interviews te hoeven doen en gewoon als een ingehuurde muzikant te zijn. Je mist een beetje al het andere als je dat gaat doen. Met Live on Release zat ik in elk interview alleen omdat onze zanger echt stom was en (lacht) ik weet niet echt zeker waarom, maar heb ik uiteindelijk de meeste wel gedaan? Het is goed. Ik neem Dandy mee om veel van de dingen ook te doen en ze halen de speling op andere manieren op, mijn band doet dat. Ik weet het niet. In het begin was het raar, eigenlijk dat je tijdens het gitaarspelen bij een microfoon moest blijven. Het was alsof, oh, dit is zo anders. Ik moet nu alles veranderen. Maar ik vind het leuk.

Morley: Je zou niet weten van de show van afgelopen zomer dat ik zag dat je je ongemakkelijk voelde.

Britt: O ja. Het was een moeilijke zaak, het was een paar maanden vocale training en ik dacht dat dat het moeilijkste was. En dan sta ik op het podium en ben ik saai. En ik ben zoals ahhh, ik moet dingen doen als ik daarboven ben. Ik kan daar niet gewoon blijven staan ​​en zingen. Dus ik ben er de afgelopen zomer hier heel goed in geworden.

Morley: Het klinkt alsof je op tour bent geweest vanaf het moment dat je plaat werd uitgebracht. Ben je de weg al beu?

Britt: Nou, we deden acht maanden uit en toen halverwege kwam ons album uit en toen kwamen we ongeveer een dag thuis na de Warped Tour, en dat was een echt f ** king lange tour, weet je, en toen stuurden ze ons om deze Bodog Battle of the Bands-shows te doen. En op dat moment waren er een paar mensen die zo van schreeuwden: je zuigt. Metalen regels. En ik ben zoals je weet wat? Dat heb ik niet nodig. Ik wil naar huis. (Lacht). Geef me een week vrij en dan kan ik uitgaan en kan ik deze rotzooi verwerken. Dus toen eindigden we beide dagen en gingen naar huis. En we hebben twee weken vrij. En toen stonden we te popelen om terug te gaan en hebben we nog wat showcases gedaan. En nu wil ik gewoon een beetje pauze en schrijven.

Morley: Zie je je tweede plaat binnenkort?

Britt: Oh ja, ja. We schrijven het nu meteen. Ik ging het schrijven met Jason Dar van Neurosonic, maar ik denk dat ik met andere schrijvers ga wisselen en een andere CD krijgen dan waar ik de vorige keer mee uitkwam.

Morley: Vóór je plaat was je een tijdje op tournee met Bif en toen zat je natuurlijk al jaren in je vorige band. Nu zijn het allemaal jongens. Mis je het hebben van andere vrouwen om mee om te gaan nadat je 'ziek en moe' bent geweest, zoals je zegt dat je kilometers lang in een bus met jongens zat?

Britt: Oh nee. vrouwtjes zijn achterlijk. Proberen te schrijven met meisjes ... of, nee, touren met vrouwen was het moeilijkste. Bif, ze weet hoe ze moet touren. Gail Greenwood van L7, ze zat een tijdje in Bif's band, ze weet hoe ze moet touren. Dan heb je al deze kleine zeurderige teven op tournee die gewoon slechtgehumeurd willen zijn en klagen en hun mama's de hele tijd bellen en hun ouders op tournee brengen. Het is net als f ** k, (lacht) waarom doen we dit allemaal? Ik weet het niet, ik hou ervan om mijn jongens daar te hebben. En weet je, we hebben samen verschillende ruzies gehad. Ik weet het niet. Zij zijn goed. Ze beschermen me en zo.

Morley: Je bent een zwarte band. Ik denk dat het andersom is.

Britt: Ja, omdat ik het kon opeten, maar ik denk niet dat ik een klap van een man zou kunnen opvangen.

Morley: Hoe was het touren met alle andere bands deze zomer op Warped? Sommige bands zeggen dat het geweldig is en voor anderen is het een hele klus om door te komen?

Britt: Ik heb een miljoen verschillende verhalen gehoord man. Sommigen op Warped Tour zeggen dat het zomerkamp voor hen was. Voor mij was het een bootcamp. Het was brutaal. (lacht) Het was een goede ervaring, maar we moesten ons podium elke dag opbouwen en het was 125 graden in de zon. En onze band kreeg geen catering, dus we probeerden gewoon eens per week bij Wal-Mart te stoppen en zoveel mogelijk eten in de koelkast te stoppen en gewoon rond te komen. Het was moeilijk maar we hadden veel plezier. Vooral op de vrije dag, want iedereen komt samen en heeft graag een trash party.

Morley: Ja, ik las je blogs daarover ...

Britt: En het is echt goed om te spelen voor mensen waarvoor je van nature niet zou spelen. Zoals als we voor Bif spelen, het is hetzelfde type markt, terwijl iemand die NOFX gaat zien misschien stopt en ons ziet en zegt wow, oké, ik hou van dit soort muziek.

Morley: Ik herinner me dat ik Live On Release zag toen je opende voor The Moffatts in Ottawa en het eerste dat indruk op me maakte was je gitaargeluid. Heb je het gevoel dat je genoeg respect krijgt voor je vaardigheden? Blijkbaar hield je je voor Bif om je in plaats van Doug (Fury) te brengen.

Britt: Ja, de laatste tijd vooral. Ik ben in Guitar magazine geweest en een heleboel verschillende publicaties zoals dat. En in fotoshoots met mijn gitaar beginnen ze zich eindelijk te realiseren dat ik kan spelen en dat meen ik serieus. Maar ik weet het niet. Mensen zeggen er niet echt veel over. Het is gewoon iets wat ik doe. Voor mij ben ik een gitarist; Ik ben geen zanger. Het is goed om te weten hoe je gitaar moet spelen. Ik weet het niet, ik ga gewoon door de JCM2000 en mijn strategie van Marshall en dat is het. Ik weet hoe ik mijn versterkers moet bellen.

Morley: Je hebt gezegd dat "Speed ​​of Light" is geschreven over het uiteenvallen van LiveOnRelease.Je gebruikt een aantal behoorlijk goed niet sterke maar directe sterke teksten. Is er nog woede over de voormalige leden?

Britt: Eén, ja. Ik ben echt geen grote fan van Colette. Ik en Leah en Foxx gaan koffie drinken en hangen rond en roddelen (lacht). Ik weet het niet. Het zijn allemaal coole meisjes en ze zitten allemaal in nieuwe bands en Leah gaat naar school. Ze kwam net helemaal uit de biz toen ze stopte. Maar dat weet je wel zijn een paar harde gevoelens tussen mij en de zanger.

Morley: Je hebt wat liedjes geschreven met je vader daar. Hij is ook de manager samen met je zus. Voel je je soms claustrofobisch en maak je je zorgen dat je te veel met familie te maken hebt?

Britt: Ik ben echt heel blij dat ze er zijn. Ze zorgen voor mij en Bif is ook als familie en ze zorgen voor haar (lacht). We zullen niet teleurgesteld zijn omdat ze familie zijn, maar ja soms, ja ik wil gewoon f ** k schreeuwen, maar je kunt niet omdat het mijn vader is, toch. (lacht) En je kunt er niet tegen vechten. Ze weten gewoon wat het beste is, dus als je het niet leuk vindt wat ze doen, moet je er gewoon mee omgaan, omdat ze doen wat ze weten dat ze gaan doen en je er niet echt veel over kunt zeggen. Terwijl een andere artiest zijn manager gewoon kan ontslaan als hij niet naar hem luistert.

Morley: Je moet gewoon proberen je ruimte te krijgen waar je kunt.

Britt: Ik verhuisde ongeveer twee jaar geleden uit mijn moeders huis en mijn vader en mijn zus en mijn moeder woonden allemaal in hetzelfde complex, dus ik ging er aan de andere kant van Vancouver vandoor toen ik verhuisde ... (lacht).

Morley: Wat kunt u ons vertellen over uw volgende record?

Britt: Ik heb een richting en zo maar het lijkt altijd te veranderen wanneer je de nummers aan het schrijven bent, weet je. Wat muzikaal gezien wil ik dat het geleid wordt zeppelin ontmoet 9 inch nagels soort van ding ... een stuk zwaarder. Je weet dat ik er niet tussenin wil zitten. Is het pop? Is het rock? Is het alternatief? Ik wil gewoon dat het hardcore rock is of zoiets. Ik weet het nog niet. Maar we zullen zien.

Morley: Zijn er deze keer instrumentals?

Britt: Ja, ik heb een paar kleine metalriffs en nummers die ik heb opgestapeld, maar ik weet niet of het geschikt is.

Morley: Wat zijn uw beste markten qua verkoop?

Britt: Eh, ja, Canada is goed. Meestal in Canada. Het VK ontving het goed. Ik weet het eigenlijk niet zo zeker ... Ik zou echt minder kunnen geven om recordverkopen en al die onzin. (lacht) Als mensen de cd kopen en deze leuk vinden, is dat cool. Ze vertellen me mijn gezicht. Dat is geweldig. Maar ik ga niet over cijfers. Mijn label gaat over het bouwen van een carrière, niet over eenmalige wonderen, toch? Dus als mijn eerste record, mijn eerste solo-record niet goed presteert of gewoon een middelmatige record is qua verkoop, is dat prima. Ik blijf er gewoon aan werken. Ik denk dat dat misschien is waarom ze het opnieuw met meer kracht vrijgeven, dus ... ja, het gaat goed.

Morley: Als mensen "Baby Come Back" horen, zouden mensen aan boord moeten zijn.

Britt: Ja, ik hoop dat ik een beroep doe op de massa, maar ik ben niet Avril, dus we zullen zien. (Lacht)

Morley: Ik hoop je snel weer in Ottawa te zien.

Britt: Hopelijk. Ik wil terug op tournee gaan. (Lacht)

Morley: Geweldig. Zie je dan.

Britt: OK bedankt voor het interview.

Video-Instructies: STRONG, BLACK & SUCCESSFUL | Britt Chat #9 | (Mei 2024).