Sierlijk van de organiserende wagen vallen (en terugkomen)

• Mei 11, 2024

Ik kreeg onlangs een telefoontje van een klant met wie ik al een paar maanden niet had gesproken. Ze meldde dat er veel gebeurt in haar leven, zowel professioneel als persoonlijk, en dat ze daardoor het gevoel had dat ze sommige van haar organisatiegewoonten had laten wegglippen.

Ze vertelde me dat de ruimtes in haar huis die ze eindelijk had kunnen vrijmaken als gevolg van ons werk samen nu weer rommelig aanvoelden, en ze was duidelijk gefrustreerd door het gevoel dat ze precair achteruitging. Ze zei dat het leek alsof ze de gewoonten was vergeten waar ze zo hard aan had gewerkt in haar werk met mij: oppervlakken vrijhouden, dingen wegzetten als ze ermee klaar was, projecten afmaken die ze begon, enzovoort. Over het algemeen zei ze dat het voelde alsof haar huis uit de hand liep.

We hebben een tijdje gepraat en ik herinnerde haar eraan dat organiseren een continu proces is. Ik hoorde haar gefrustreerd over het feit dat ze al een aantal jaren bezig was om haar huis georganiseerd te krijgen, en ik moedigde haar aan om te onthouden dat het nog vele, vele jaren had geduurd voordat ze ongeorganiseerd was geraakt.

Mijn cliënt en ik spraken een tijd af om elkaar te ontmoeten en ze zei dat ze ernaar uitkijkte om een ​​actieplan op te stellen om weer op het goede spoor te komen en de organisatiegewoonten te herstellen die de afgelopen maanden van haar waren verdwenen. Ze noemde een paar mogelijke uitgangspunten voor het werk dat we samen zouden doen en noemde enkele gebieden die bijzonder frustrerend waren. Ik bevestigde de datum en tijd van onze afspraak en vertelde haar toen dat ik wat advies had dat misschien tegenstrijdig zou klinken: ik moedigde haar aan om de volgende week geen enkele organisatietaak te doen.

Ze lachte en zei ja, dat klonk alsof het een beetje tegen de logica inging. Maar toen vertelde ik haar mijn redenering: als je de volgende week kunt doorbrengen in de frustratie, woede, verdriet en andere emotionele rotzooi die desorganisatie veroorzaakt, zul je je herinneren waarom je zo hard hebt gewerkt om georganiseerd te worden, in staat zal zijn om de voordelen vanuit een nieuw perspectief te zien, en misschien vind je het gewoon veel gemakkelijker om terug te keren naar de organiserende wagen.

Ze dacht hier even over na en zei dat ze de zin in die aanpak kon zien. Ze was ook blij dat ik haar voorafgaand aan onze ontmoeting geen huiswerk had laten maken omdat het haar de tijd en energie zou geven om zich te concentreren op andere gebieden in haar leven die om aandacht vroegen. Voordat we ophingen, ademde ze wat een zucht van opluchting leek en zei dat ze, omdat ze zich geen zorgen hoefde te maken over rommel of projectplanning voordat we elkaar ontmoetten, misschien de tijd zou nemen om een ​​aquarel te schilderen, een activiteit waar ze van houdt maar krijgt het vaak niet te doen. Ik vertelde haar dat ik er naar uit zou kijken haar volgende week te zien schilderen.

Als je, net als mijn cliënt, merkt dat je terugvalt in de desorganisatie, sla jezelf dan niet in elkaar en haast je om je opnieuw te organiseren in één klap. Neem liever wat tijd om je te wentelen in de modder van de stoornis, je te hergroeperen en je opnieuw te organiseren. Weten waarom disorganisatie je ten val brengt, is een geweldige manier om de motivatie te vinden die je nodig hebt om jezelf weer op te trekken.