De hongersnood in Ierland

• Mei 18, 2024

De grote hongersnood verwijst naar het historische falen van het aardappelgewas in opeenvolgende jaren van 1847-1849. Er waren veel andere mislukte gewassen in de komende dertig jaar als week, die de Ierse samenleving cumulatief veranderden, en, zo zou kunnen worden beweerd, de wereldcultuur, want de hongersnood veroorzaakte meer dan een miljoen doden door verhongering en nog een miljoen om te emigreren naar Engeland, Canada, de VS en Australië.

Er zijn veel wetenschappelijke werken over de oorzaken en gevolgen van de hongersnood, die dit artikel niet kan hopen te behandelen. Maar in de meest simplistische bewoordingen werd de Grote Ierse Hongersnood veroorzaakt door mensen en toegebracht aan hun medemensen als gevolg van vooroordelen, slecht oordeel, hebzucht en enige mate van kwaadaardigheid. Het was een samenvloeiing van slecht weer, slecht landbouwbeheer, afwezige huisbazen en politici die zich meer bezighielden met winst- en belastinginning dan mensen. Hoewel het weer door sommige vrome zielen als een daad van God kan worden gezien, voor politici die bezorgd zijn over het handhaven van de controle over een kolonie die agiteert voor meer onafhankelijkheid en 'Home Rule' leek het misschien een oplossing. De Ierse bevolking was in toenemende mate onrustig voor zelfbestuur sinds het winnen van de katholieke emancipatie in 1829. Met de praktijk van het rooms-katholicisme niet langer verboden en onderdrukt, voerden Ierse patriotten campagne voor politieke zelfbeschikking. Met het Britse rijk van de 19e eeuw dat zich uitstrekt van Hong Kong tot Kaapstad, van Vancouver tot Tierra del Fuego, was het vooruitzicht om onafhankelijkheid te verlenen aan hun dichtstbijzijnde koloniale buitenpost ondenkbaar.

Het zomerweer van eind 1840 was warm, regenachtig en vochtig. Dit is een klassieke aardappelziekte. De Ierse boeren van de 19e eeuw was verbonden met wat we vandaag een agrarische monocultuur zouden noemen. In plaats van vele aardappelzaadvariëteiten gebruikten ze er een, genaamd The Lumper. Het probleem met The Lumper was dat het helemaal niet bestand was tegen vloed. Als u op één gewas en één zaadsoort vertrouwt, kunt u uw huur niet betalen. Als je je huur niet betaalt, word je door de verhuurder bewezen. Belastingen worden niet betaald en dan staat de verhuurder onder druk. En zo klom de keten van wanhoop de sociale ladder op.

In gemeenschappen waar een of twee gezinnen moeilijke tijden kunnen doormaken, kan een deel van de druk worden verspreid over de uitgebreide familie. Toen gewassen in provincie na provincie faalden toen de plaag zich als pest over het land verspreidde, ervoer de economie met uitsterven. De werkhuizen, de enige bron van sociaal vangnet die destijds beschikbaar was voor de behoeftigen, waren vol. Koorts, het cohort van ondervoeding, veegde de dood door gemeenschappen. De gelukkigen gingen op zoek om te overleven in nieuwe landen. De VS, die geen deel uitmaakten van het Britse rijk, waren de favoriete plek voor emigratie.

Maar net als vandaag stond het hoogste percentiel van de bevolking erop om op hun plaats te blijven en niet naar beneden te schuiven. In het licht van zulk een steenachtig gebrek aan compassie met menselijk lijden, werd het stadium voor een eeuw van geweld, burgeroorlog en sociale ontwrichting ingesteld.

Met overvolle werkhuizen en daklozen die op het platteland rondzwierven, werden enkele hulpacties gelanceerd, waaronder enorme ketels of 'hongersnoodpotten' van stijgbeugel, een haverbasis. Hoewel er enige hongersnoodhulp was, stonden veel van de protestantse kerken die hulp organiseerden erop dat de begunstigden zich bekeerden. De Quakers waren de enige protestantse sekte die vrijuit vrijblijvend hulp verleende. Elizabeth Bewley, van de Bewley's Tea Rooms-familie, reisde naar Londen om geld in te zamelen voor hongersnood bij Engelse Quakers. Met deze catastrofe echter, met het grootste deel van het beste land in handen van protestanten en met voorwaardelijke 'christelijke' opluchting, kan men zich de bitterheid voorstellen die zou uitbarsten in sektarisch geweld in de 20e eeuw.

The Great Famine decimeerde het Ierse sociale weefsel. Veel van de Ierse cultuur werd geëxporteerd, bewaard en getransformeerd in immigrantengemeenschappen verspreid over de hele wereld. Het gedicht van Patrick Kavanagh 'De grote honger' is een verhaal over het plattelandsleven voor het overblijfsel dat de overlevenden van de hongersnood in Ierland achterbleven, zoals ze in het begin van de 20e eeuw leefden. Hoewel het niet over de hongersnood gaat, is dit lange gedicht een welsprekende en vaak moeilijke studie van een bevolking die geestelijk en emotioneel uitgehongerd is als gevolg van economische verarming. Lees het en huil.

Video-Instructies: Volkslied van Ierland (IE/NL tekst) - Anthem of Ireland (Dutch) (Mei 2024).