Come Unto Christ Program-Week 1
Mei 2024
Als u overweegt welk zomerkamp een kind met speciale behoeften moet inschrijven, of het nu dagkamp is of 's nachts, heeft u waarschijnlijk al nagedacht over alle punten waar elke ouder rekening mee zou houden. Er zijn steun- en supervisieproblemen in reguliere kampen waarvan we niet kunnen aannemen dat deze in kampen beter geschikt zijn voor kinderen met speciale behoeften. Een andere optie is om een familiekamp of weekendverblijf uit te proberen, zodat we de mogelijkheden en de unieke complicaties van elk kind begrijpen. Onze kinderen voorstellen om liedjes te kamperen, een tent in de achtertuin op te zetten voor een avontuur van twee uur met vrienden of familiecamping met ondersteuning kan een uitstekende optie zijn.
Het kan zijn dat er grote druk is van anderen in uw advocacy-gemeenschap om een specifiek kamp voor speciale behoeften te kiezen of om een gewoon kamp uit te proberen dat inclusie beoefent - of dat uw kind als eerste accepteert met zijn of haar diagnose. Alleen jij hebt de belangen van je kind centraal en de verantwoordelijkheid voor je beslissing kan niet bij iemand anders worden gelegd. Mijn suggestie is om diep adem te halen en ervoor te gaan - we hebben hetzelfde recht om fantastische keuzes en enigszins ongelukkige fouten te maken als ouders van de reguliere leeftijdsgenoten van onze kinderen.
Ik heb nog steeds 'gloeilampmomenten' en 'donderslagen' over beslissingen die ik voor mijn zoon neem - dat staat op al onze 'Mom Union'-kaarten. We kunnen echt niet zeggen wat er om de hoek ligt, en natuurlijk, als we beter weten, zullen we het beter doen - maar de meeste dingen werken toch prima.
Wees voorzichtig als u overstapt tussen het sturen van uw kind naar een speciaal kamp en een speciaal kamp. Hij of zij zou de volgende zomer kunnen kiezen om naar het zomerkamp te gaan dat je zojuist voor hem * en * het inclusieve kamp hebt gevonden dat je nu en dan vindt. De meeste kinderen doen graag twee positieve ervaringen.
Toen mijn kinderen heel jong waren, haalde een vriend me over om ze mee te nemen naar een familiekamp voor het weekend dat was gestart door twee mannen die waren geïnspireerd door het vissen met 'gedeeltelijk gehandicapte' kinderen. Dat is hoe de brochure de kinderen beschreef en die woorden zijn me sindsdien blijven volgen.
Elk gezin dat dat weekend kampeerde had een kind met een handicap, maar het was de eerste echte inclusieve gemeenschap die ik ervoer. Voor een deel werd de sfeer gecreëerd omdat sommige van de kinderen 'onzichtbare' handicaps hadden - dus we wisten niet of een kind een reguliere broer of zus was of een diagnose had.
Het grootste deel van de sfeer was te danken aan de vrijwilligers die voor het eten zorgden, maaltijden klaarmaakten en opruimen zodat ouders al onze tijd met onze kinderen konden 'doorbrengen' in het kamp. We hoefden niet 'bewust te maken' of personeelstrainingen te geven. Al onze kinderen waren reguliere kinderen, sommige 'gedeeltelijk gehandicapt', ongeacht hun diagnose of vaardigheden.
We hebben eerst de kinderen van andere mensen als kinderen leren kennen. Het hebben van een zoon of dochter met één diagnose maakt ons niet in de buurt van kennis over de diagnose van een ander kind met speciale behoeften. Weten hoe uniek ons eigen kind met speciale behoeften is, helpt ons misschien niet te begrijpen dat andere kinderen met dezelfde diagnose zo verschillend van elkaar zijn als ons kind anders is dan zij.
De mainstream broers en zussen leren ons beter dan wie dan ook dat alle kinderen speciale behoeften hebben, en die kampen die nog nooit een kind met een handicap hebben gehad, hebben alleen mainstream campers gehad die elk unieke uitdagingen hebben die ze zullen aanpakken zonder hen een tweede gedachte te geven.
Ik leerde hier meer over toen mijn zoon in welp scouts zat dan waar dan ook. Zijn zus zat in brownies en meisjesscouts en ik ben opgegroeid met alle neven en nichten, maar niets bereidde me voor op hoe uniek en geweldig elke andere jongen toevallig is als verkenningskampen, vergaderingen, evenementen en uitstapjes.
Veel, zo niet de meeste, reguliere kinderen weten dat ze niet 'perfect' zijn en maken zich zorgen dat iedereen het ook weet. Wanneer onze kinderen zijn geïntegreerd in reguliere kampen, klaslokalen, parkprogramma's, zondagsschool, scouts, Little League of waar dan ook, vinden ze reguliere leeftijdsgenoten die hen herkennen als 'gedeeltelijk gehandicapt' wanneer ze elkaar ontmoeten en als leeftijdsgenoten wanneer ze samen tijd hebben doorgebracht.
Ik geloof dat het ongeveer hetzelfde is als kinderen met een handicap vanaf het begin opgroeien. Het maakt dus niet zoveel uit waar onze kinderen leren genieten van andere mensen en samen plezier hebben. Het belangrijkste is dat ze toegang hebben tot de rijkdom aan ervaring die buitenschoolse activiteiten bieden. Sommige moeders stellen zomerkampactiviteiten samen voor hun kinderen en vrienden thuis; anderen omvatten een vriend op dagtochten of vakanties.
Zelfs in een 'speciaal' programma ontmoeten onze zonen en dochters andere kinderen en delen ze geweldige ervaringen. Andere kinderen met een handicap zijn net zo waardevol en uniek als vrienden als reguliere kinderen in normale omstandigheden. Inclusie is geen plaats, het is een manier om dingen te doen zodat iedereen zich welkom voelt en de steun vindt die ze verdienen.
De meeste moeders zijn enthousiast over inclusieve kansen voor hun kinderen met speciale behoeften. Ik ben zijn hele leven 'alles over inclusie' geweest voor mijn zoon. Maar hij heeft ook vrienden met een handicap, sommigen die opgroeiden zoals hij in de mainstream deed, en sommigen die opgroeiden in 'speciale' programma's.
Een echt inclusieve gemeenschap betekent waarschijnlijk niet dat één kind met een handicap het enige kind is met een diagnose in de groep, zelfs als alle andere kinderen hun eigen 'typische' speciale behoeften hebben. Maar inclusie gaat over iedereen die wordt geteld en ondersteund, en het kan in elke groep of programma gebeuren.
Al onze kindervrienden zijn typisch, omdat ze thuishoren in de grote diversiteit van de gemeenschap. Er is geen aparte levensgemeenschap voor onze kinderen en hun reguliere leeftijdsgenoten. Dus het lijkt misschien alsof het een lange reis is om inclusieve omgevingen te bereiken, maar in werkelijkheid hoeven we alleen maar rekening te houden met en zorgen te maken voor de belangrijkste leeftijdsgenoten van onze kinderen en hebben we de gemeenschap die het beste voor ons allemaal werkt.
Blader in je openbare bibliotheek, plaatselijke boekhandel of online winkel voor liedjes en boeken in de zomerkamp of Sing Along Songs - Campout at Walt Disney World
Camp Mom: de zomer leuk voor kinderen - Terri Mauro
//specialchildren.about.com/od/specialneedssummercamps/tp/campmom.htm
Camp Prime Time-video
//www.youtube.com/watch?v=IcbWmE1ZG38&feature=youtu.be
Het kan zijn dat er grote druk is van anderen in uw advocacy-gemeenschap om een specifiek kamp voor speciale behoeften te kiezen of om een gewoon kamp uit te proberen dat inclusie beoefent - of dat uw kind als eerste accepteert met zijn of haar diagnose. Alleen jij hebt de belangen van je kind centraal en de verantwoordelijkheid voor je beslissing kan niet bij iemand anders worden gelegd. Mijn suggestie is om diep adem te halen en ervoor te gaan - we hebben hetzelfde recht om fantastische keuzes en enigszins ongelukkige fouten te maken als ouders van de reguliere leeftijdsgenoten van onze kinderen.
Ik heb nog steeds 'gloeilampmomenten' en 'donderslagen' over beslissingen die ik voor mijn zoon neem - dat staat op al onze 'Mom Union'-kaarten. We kunnen echt niet zeggen wat er om de hoek ligt, en natuurlijk, als we beter weten, zullen we het beter doen - maar de meeste dingen werken toch prima.
Wees voorzichtig als u overstapt tussen het sturen van uw kind naar een speciaal kamp en een speciaal kamp. Hij of zij zou de volgende zomer kunnen kiezen om naar het zomerkamp te gaan dat je zojuist voor hem * en * het inclusieve kamp hebt gevonden dat je nu en dan vindt. De meeste kinderen doen graag twee positieve ervaringen.
Toen mijn kinderen heel jong waren, haalde een vriend me over om ze mee te nemen naar een familiekamp voor het weekend dat was gestart door twee mannen die waren geïnspireerd door het vissen met 'gedeeltelijk gehandicapte' kinderen. Dat is hoe de brochure de kinderen beschreef en die woorden zijn me sindsdien blijven volgen.
Elk gezin dat dat weekend kampeerde had een kind met een handicap, maar het was de eerste echte inclusieve gemeenschap die ik ervoer. Voor een deel werd de sfeer gecreëerd omdat sommige van de kinderen 'onzichtbare' handicaps hadden - dus we wisten niet of een kind een reguliere broer of zus was of een diagnose had.
Het grootste deel van de sfeer was te danken aan de vrijwilligers die voor het eten zorgden, maaltijden klaarmaakten en opruimen zodat ouders al onze tijd met onze kinderen konden 'doorbrengen' in het kamp. We hoefden niet 'bewust te maken' of personeelstrainingen te geven. Al onze kinderen waren reguliere kinderen, sommige 'gedeeltelijk gehandicapt', ongeacht hun diagnose of vaardigheden.
We hebben eerst de kinderen van andere mensen als kinderen leren kennen. Het hebben van een zoon of dochter met één diagnose maakt ons niet in de buurt van kennis over de diagnose van een ander kind met speciale behoeften. Weten hoe uniek ons eigen kind met speciale behoeften is, helpt ons misschien niet te begrijpen dat andere kinderen met dezelfde diagnose zo verschillend van elkaar zijn als ons kind anders is dan zij.
De mainstream broers en zussen leren ons beter dan wie dan ook dat alle kinderen speciale behoeften hebben, en die kampen die nog nooit een kind met een handicap hebben gehad, hebben alleen mainstream campers gehad die elk unieke uitdagingen hebben die ze zullen aanpakken zonder hen een tweede gedachte te geven.
Ik leerde hier meer over toen mijn zoon in welp scouts zat dan waar dan ook. Zijn zus zat in brownies en meisjesscouts en ik ben opgegroeid met alle neven en nichten, maar niets bereidde me voor op hoe uniek en geweldig elke andere jongen toevallig is als verkenningskampen, vergaderingen, evenementen en uitstapjes.
Veel, zo niet de meeste, reguliere kinderen weten dat ze niet 'perfect' zijn en maken zich zorgen dat iedereen het ook weet. Wanneer onze kinderen zijn geïntegreerd in reguliere kampen, klaslokalen, parkprogramma's, zondagsschool, scouts, Little League of waar dan ook, vinden ze reguliere leeftijdsgenoten die hen herkennen als 'gedeeltelijk gehandicapt' wanneer ze elkaar ontmoeten en als leeftijdsgenoten wanneer ze samen tijd hebben doorgebracht.
Ik geloof dat het ongeveer hetzelfde is als kinderen met een handicap vanaf het begin opgroeien. Het maakt dus niet zoveel uit waar onze kinderen leren genieten van andere mensen en samen plezier hebben. Het belangrijkste is dat ze toegang hebben tot de rijkdom aan ervaring die buitenschoolse activiteiten bieden. Sommige moeders stellen zomerkampactiviteiten samen voor hun kinderen en vrienden thuis; anderen omvatten een vriend op dagtochten of vakanties.
Zelfs in een 'speciaal' programma ontmoeten onze zonen en dochters andere kinderen en delen ze geweldige ervaringen. Andere kinderen met een handicap zijn net zo waardevol en uniek als vrienden als reguliere kinderen in normale omstandigheden. Inclusie is geen plaats, het is een manier om dingen te doen zodat iedereen zich welkom voelt en de steun vindt die ze verdienen.
De meeste moeders zijn enthousiast over inclusieve kansen voor hun kinderen met speciale behoeften. Ik ben zijn hele leven 'alles over inclusie' geweest voor mijn zoon. Maar hij heeft ook vrienden met een handicap, sommigen die opgroeiden zoals hij in de mainstream deed, en sommigen die opgroeiden in 'speciale' programma's.
Een echt inclusieve gemeenschap betekent waarschijnlijk niet dat één kind met een handicap het enige kind is met een diagnose in de groep, zelfs als alle andere kinderen hun eigen 'typische' speciale behoeften hebben. Maar inclusie gaat over iedereen die wordt geteld en ondersteund, en het kan in elke groep of programma gebeuren.
Al onze kindervrienden zijn typisch, omdat ze thuishoren in de grote diversiteit van de gemeenschap. Er is geen aparte levensgemeenschap voor onze kinderen en hun reguliere leeftijdsgenoten. Dus het lijkt misschien alsof het een lange reis is om inclusieve omgevingen te bereiken, maar in werkelijkheid hoeven we alleen maar rekening te houden met en zorgen te maken voor de belangrijkste leeftijdsgenoten van onze kinderen en hebben we de gemeenschap die het beste voor ons allemaal werkt.
Blader in je openbare bibliotheek, plaatselijke boekhandel of online winkel voor liedjes en boeken in de zomerkamp of Sing Along Songs - Campout at Walt Disney World
Camp Mom: de zomer leuk voor kinderen - Terri Mauro
//specialchildren.about.com/od/specialneedssummercamps/tp/campmom.htm
Camp Prime Time-video
//www.youtube.com/watch?v=IcbWmE1ZG38&feature=youtu.be
Video-Instructies: Create Inclusive Videos to Reach More Viewers (Mei 2024).
Verwante Artikelen
Zelfzorg oefenen tijdens het verwerken
Verwerking kan een zeer pijnlijke ervaring zijn voor de overlevende van kindermishandeling. Er zijn zoveel emoties die bij de overlevende worden aangewakkerd terwijl ze door misbruik werken dat ze...
Lessen die moeten worden geleerd
Onlangs ontdekte een moeder in New Mexico het lichaam van een kind begraven onder het zand op een speelplaats. De professionals hebben sindsdien de moeder van het overleden kind beschuldigd van zijn...
Over De Auteur
Chow Yuan
Jong Talent Journalistiek. Chef. De Persoon Die Verantwoordelijk Is En Down To Earth.
Populaire Berichten
-
-
Vereniging van blinde burgerbeurzen
Mei 2024
-
Koe, koeien - droomsymbolen
Mei 2024
