Boeddhistische mandala's

• April 27, 2024

Boeddhistische mandala's zijn heilige voorstellingen van het universum en worden gebruikt in meditatie, rituelen en architectuur. Ze worden voornamelijk geassocieerd met het Tibetaanse Vajrayana-boeddhisme, maar andere boeddhistische takken gebruiken ze ook. De Japanse tak van het Vajrayana-boeddhisme, Shingon, heeft zijn eigen mandalastijlen en sommige scholen van het Nichiren-boeddhisme vereren een voor hen specifieke mandala, de moji-mandala. Hoewel het Theravada-boeddhisme niet bekend staat om het gebruik van mandala's, bouwen sommige takken stupa's, een heuvelachtige structuur die wordt gebruikt om een ​​heilige plaats te markeren, en de geometrische patronen binnen deze weerspiegelen die van mandala's.

Mandala's maken uitgebreid gebruik van heilige geometrie en symboliek. Heilige geometrie is aanwezig in de kunst en architectuur van veel religies, waaronder in de vloer-, muur- en raampatronen van sommige katholieke kathedralen, islamitische moskeeën en joodse synagogen. Visuele mandala's worden ook gebruikt in yogische takken van het hindoeïsme als meditatieve hulpmiddelen. De filosofie achter heilige geometrie is dat de symmetrie, balans en relaties van geometrische basisvormen de kosmologie van het universum weerspiegelen.

In het geval van het Tibetaans boeddhisme vertegenwoordigt elke mandala een heilige ruimte en een pure uitdrukking van de verlichting van een bepaalde Boeddha, inclusief de bewustzijnstoestanden die het nauwst met die Boeddha worden geassocieerd, zoals mededogen, gelukzaligheid of wijsheid. Mediteren op een mandala biedt een beoefenaar een manier om die heilige ruimte 'binnen te gaan' en die verlichte staten van bewustzijn te ervaren, op weg naar zijn of haar eigen verlichting. Binnen samsara, of waanvoorstellingen, dienen mandala's als een doorgang voor beoefenaars in deze rijken van verlichting.

Verscheidene verschillende geometrische patronen verschijnen in Tibetaanse mandala's, meestal bestaande uit cirkels en vierkanten, maar driehoeken zijn ook opgenomen. Een stip in het midden van een mandala vertegenwoordigt het centrum van het universum, een realiteit voorbij de grenzen van tijd en ruimte, onderwerp of object. Als aan de mandala een Boeddha is gekoppeld (zoals de meeste, maar niet alle), wordt deze bovenop deze stip geplaatst. Deze Boeddha (die een man of een vrouw kan zijn, omdat beide binnen de Tibetaanse traditie bestaan) wordt meestal omringd door een reeks vierkanten, die veel dingen vertegenwoordigen, waaronder de vier richtingen van de fysieke wereld (noord, zuid, oost, west) en de vier brahmavihara's of 'grenzeloze staten' van liefderijke goedheid, mededogen, sympathieke vreugde en gelijkmoedigheid. Deze vierkanten worden meestal omringd door een reeks cirkels, inclusief een cirkel van vuur die de uitdagingen en transformaties weergeeft die een beoefenaar moet ondergaan op het pad naar verlichting.

Het bouwen van een mandala wordt als een heilige oefening beschouwd en vereist jarenlange training. Specifieke regels en rituelen bepalen hun creatie, en elke stap in het proces wordt zelf beschouwd als een boeddhistische leer. In het geval van zandmandala's, dit zijn gigantische mandala's die meestal samen door vier monniken worden gecreëerd, kan het proces weken duren. Terwijl geschilderde mandala's vaak in kloosters worden gehangen en worden gebruikt voor meditatieve oefening, worden zandmandala's vernietigd met de handbeweging over hun constructie. De handeling is zelf een meditatie over vergankelijkheid en onthechting.

Probeer dit prachtige boek voor meer informatie over de constructie van de Wheel of Time zandmandala:

Video-Instructies: De kunst van boeddhistische thangka and mandala schilderen (April 2024).