Een biervosgids voor hop en bier

• Mei 17, 2024

De brouwer is een geweldig soort extremist, iemand die een kruising is tussen een chemicus en een goochelaar, doordrenkt met een beetje artistiek surrealisme. Terwijl mijn geest zich overgeeft aan verbeelding, visualiseer ik deze cape-claden-wizard, met grafieken van chemische vergelijkingen en evaluatieve notities die verspreid liggen. Daar, in het midden van de kamer, is de tafel - ordelijk, beladen met geheime ingrediënten en gezuiverde apparatuur - klaar voor transformatie in dat hoppige soort magie - het brouwsel dat verleidelijke aroma's naar je neus brengt en een schone, brekende hap naar je gehemelte. Het brouwsel dat "High-Hopped Beer" is, die verleidelijke IPA's zoals Stone Ruination IPA van Stone Brewing in San Marcos, Californië en 60 minuten IPA van Dogfish Head Brewing in Milton, Delaware.

Ah, ja ... het verleidelijke karakter van hop!

De hop is een soort van "toverstaf" in het brouwproces - het mysterieuze, schijnbaar onverklaarbare ingrediënt dat een dergelijke individualiteit aan bier verleent. Het lijkt onschuldig genoeg - een prachtige, wijnstokachtige vaste plant die zich met de klok mee rond elk middel van latwerkachtige ondersteuning wikkelt, reikend naar de zon in snelle groeispurtjes, tot een hoogte van meer dan twintig voet. Hop kan in een periode van 24 uur maar liefst één voet groeien. Dit is Humulus lupulus, de 'goede neef' van het 'zwarte schaap van de familie', Cannabis sativa - die gemeden hempen-familielid die sinds 1937 in de Verenigde Staten is verbannen.

Hoewel ze tot dezelfde familie behoren, vertonen ze vrijwel geen chemische overeenkomsten. Harsen geproduceerd door elke plant zijn echter totaal verschillend Humulus Lupulus is gebruikt als additieven in hopkussens voor slapeloosheden en in thee voor de behandeling van stress en maagaandoeningen.

Hopplanten zijn unisexueel of tweehuizig, wat betekent dat er mannelijke planten en vrouwelijke planten zijn. Ze produceren een fluorescerende groene, kegelachtige bloem, papierachtig van structuur. Een gezonde plant kan tot 2 pond bloemen in één seizoen opleveren. Alleen de vrouwelijke kegels worden gebruikt voor het brouwen, vanwege hogere concentraties van de harsen en oliën die bier zijn bitterheid, smaak en aroma geven.

Er zijn in principe twee soorten hop: bittere (of alfa) hop en aromatische hop. Bittere hop heeft een hoog alfazuurpercentage. Wanneer ze aan het begin van de kook aan de brouwketel worden toegevoegd, worden deze onoplosbare alfazuren gestabiliseerd zonder hun kenmerken te veranderen en worden ze meer oplosbare iso-alfazuren. Dit verleent de bitterheid aan bier - een bitterheid die een fris gehemelte geeft en zelfs in balans is met de zoetheid van de mout. De delicate aroma's verdwijnen met de stoom. Dat is waar Aroma Hop "opstappen naar de plaat."

Aromahoppen hebben lagere concentraties alfazuren en een hoger gehalte aan bètazuren in een olieprofiel dat een gunstig aroma aan het bier verleent. Ze worden gebruikt als afwerkings- of conditioneringsmiddel, een middel dat 0-15 minuten vóór afkoeling aan de ketel wordt toegevoegd. Dit beschermt de fragiele aromaten in de hop en maximaliseert de sensuele eigenschappen van "hoparoma en smaak".

Dry hopping, waarbij gebruik wordt gemaakt van bladhop, kan worden gebruikt als een secundaire finisher - een waarbij hop in een tweede of derde proces aan de vergister wordt toegevoegd, waarbij magische aromaten met een unieke stijl en karakter worden toegevoegd.

De grootste hopproducenten ter wereld zijn de Verenigde Staten, Engeland, Duitsland, Nieuw-Zeeland en Tsjechië. De Verenigde Staten fokken hop van hoge kwaliteit - ziekteresistent, met hogere opbrengsten aan alfazuur. Yakima, Washington is de grootste hopproducent in de VS, met Oregon een sterke tweede plaats. Oregon State University heeft grote bekendheid gekregen bij brouwers voor hun 'Breed fokprogramma met hoge alfazuren'.

De USDA bevat 175 hopvariëteiten geteeld in de Verenigde Staten, onderverdeeld in 17 grote variëteiten geteeld in de Pacific Northwest:

Bittere (Alpha) variëteiten:

Chinook - Rijke, hartige bitterheid, met kruidige kenmerken, het best gebruikt in combinatie met andere Amerikaanse hop.
TROS - Hoge alfabitterheid, krachtig en robuust.
Loodglans - Populaire bittere hop, schoon en goed uitgebalanceerd. Mellow, ondanks het hoge alfa-gehalte.
goudklomp - Heeft over het algemeen de reputatie minder verfijnd te zijn dan andere variëteiten, maar heeft een kruidenaroma dat een aanwinst is voor zijn bittere kwaliteit.
Columbus / Tomahawk - Nieuwe high-alpha variëteit, vergelijkbaar met Centennial en Cascade, maar meer kruiden.
Zeus - Aromatische high-alpha variëteit, met sterke, robuuste bitterheid.

Aromarassen:

Cascade - Vaak gebruikt voor dry-hopping, deze aromatische is kruidig, bloemig en pijnboomachtig, met schone, citrustonen.
Fuggles - Oorspronkelijk afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Dit heeft een bosachtige, bosrijke eigenschap. Het is de klassieke Engels-Ale-hop, ook bekend als Styrian Goldings, indien geteeld in Joegoslavië.
Zet de kap op - Een zustershop van Hallertau, met een mild en schoon aroma en subtielere hoptonen.
Perle - Oorspronkelijk Duitse hop, maar nu in de VS geteeld, is Perle een dual-purpose hop met mint bitterheid en nat hooikarakter.
Tettnanger - Een van de originele "nobele hop" die wordt gebruikt in Noord-Duitse pils. Gebruikt voor bitterheid en aroma, met rijke kruidigheid en een delicate zachte uitstraling.
Vrijheid - Populaire Engelse hop met mild, aangenaam aroma dat iets pittiger is dan Hallertau en Mount Hood.
Horizon - Hoge alfa-variëteit met een zachte bitterheid en schone smaak die ideaal is voor zomerbrouwsels.
Voorhoede - Nieuwere stamboom van nobele hop, met delicate, kruidige aroma.
Sterling - Meng tussen Saaz en Hallertauer, met alfa meer dan 6% en oliën op 1%.
Santiam - Zachte hoparoma's met mid-alpha-eigenschappen.
Willamette - Een pitloze variëteit Fuggles met vergelijkbare kenmerken. Licht kruidig, ietwat fruitig karakter, met een kruidige toon die niet voorkomt in Fuggles.

Er zijn natuurlijk andere hopvariëteiten - die afkomstig zijn uit Engeland, het vasteland van Europa of de Stille Zuidzee - het populairst in Engelse ales, Europese lagers en Australische Stubbies. Als je eenmaal gewend bent aan deze verschillende soorten, kun je misschien enkele van de meer uitgesproken soorten in het bier dat je drinkt onderscheiden.

Je kunt zelfs besluiten om lid te worden van die magische tovenaars die smaakvolle brouwsels oproepen met hun meesterlijke aanraking!