Dieren bedreigd door de praktijk van Tar Sands
Het Canadese bezit Enbridge Inc., exploitanten van een van de langste pijpleidingsystemen ter wereld, weigerde categorisch om milieueffectstudies van Tar Sands te financieren en stopte de schoonmaakinspanningen in de Kalamazoo River Watershed. Dit was een van de grootste olielekkages in het binnenland in Amerika, en de burgers blijven achter met de rekening voor de onverantwoorde bedrijfspraktijken van Enbridge. De kosten voor reparatie gaan veel verder dan het krijgen van het kleverige teerzand uit het water, wat een onbereikbare taak is. Teerzand is een dik bitumen dat moet worden gemengd met verschillende chemicaliën om het door pijpleidingen te laten duwen, bekend als dilbit of verdund bitumen. Toen de pijpleiding van Enbridge in het stroomgebied van Michigan scheurde, mengde de chemische cocktail met het water en het bitumen zakte naar de bodem van de rivierbedding. Daarom werken rudimentaire methoden die worden gebruikt om gemorste ruwe olie op te ruimen niet, omdat verzadigingsapparatuur is ontworpen om op het wateroppervlak te drijven.

Hoewel Amerika uitzoekt hoe het zich de kosten van milieusanering en onderzoeksprojecten kan veroorloven, moet het eerst te kampen hebben met blootstelling aan bitumen aan bodem, gewassen, water, mensen en dieren. Het Environmental Protection Agency (EPA) heeft een onbeperkt verbod op Kalamazoo rivierwateractiviteiten ingesteld. Mensen mogen niet meer zwemmen, waden, vissen, varen, kanoën of kajakken. Mensen mogen geen water uit het stroomgebied gebruiken om gewassen of gazons te irrigeren. Verder kan het water niet worden gebruikt als drinkmiddel voor dieren. Gezondheidsadviezen zijn erop uitgegaan mensen aan te sporen geen vis uit het stroomgebied te consumeren, omdat het waterleven als giftig wordt beschouwd.

De houding bij het omgaan met deze ramp is slechts een glimp van de aanhoudende onverantwoordelijke houding tegenover het Tar Sands-plan. Als er onverschilligheid is ten opzichte van de waterscheiding van Kalamazoo, wat gebeurt er dan als de Northern Gateway Pipeline van Enbridge breekt in het hart van Canada's natuurreservaten en het Keystone XL-schema van TransCanada breekt door heel Heartland of America? De houding van Michigan ten opzichte van de installatie van de pijpleiding van Enbridge was er een van zelfgenoegzaam optimisme. Velen geloofden dat het banen zou creëren, de oliekosten zou verlagen, een trage economie zou helpen en Canada zou de veiligheid van Amerikanen waarborgen. Nou, wacht even. Dit klinkt precies als de zelfgenoegzame houding die Amerika heeft ten opzichte van het Keystone XL-debacle. De ramp in de Kalamazoo-waterscheiding, de Keystone XL en de Northern Gateway Pipeline zijn allemaal gemaakt van dezelfde leidingen, dus het vergelijkt appels met appels. Maar toch blijven mensen de Tar Sands beschouwen die door natuurgebieden, stroomgebieden, rivieren, landbouwgrond, de Stille Oceaan en de Golf van Mexico pompen als een slim, kosteneffectief idee. Voor degenen die ervan overtuigd waren dat Michigan een geïsoleerd incident was. Hier zijn enkele andere gebieden die morsen van Enbridge-pijpleidingen hebben doorstaan. Er zijn verschillende opneembare lekkages geweest in landelijke landbouwgronden rondom Madison, Wisconsin; Elk Point, Alberta; Berthold, North Dakota, Mackenzie River door Wrigley, Northwest Territories; Romeoville, Illinois; Neche, North Dakota; Nemadji-rivier in Wisconsin, en moerasgebieden rond Cohasset, Minnesota. Daarom is het redelijk om te zeggen dat dergelijke breuken geen geïsoleerde incidenten zijn.

Canadese pijpleidingbedrijven, zoals Enbridge en TransCanada, hebben duidelijk gemaakt dat de gevolgen voor het milieu op de bodem van de Verenigde Staten het probleem van Amerika zijn, zelfs als het land eigendom is van Canada. Het is niet de bedoeling om verantwoord te handelen en verantwoordelijkheid te nemen voor schade aan de bodem, gewassen, dieren, waterwegen, dieren in het wild of mensen. Dit soort giftige bedrijfsattitude bevordert geen goede wil en is contraproductief voor de evolutie van toekomstgericht denken en wereldwijde welvaart. Voor geïnteresseerden, sta bij de Natural Resources Defense Council (NRDC) om een ​​einde te maken aan deze destructieve, eindige, vuile brandstofbron en een einde te maken aan milieucorruptie door onverantwoordelijke bedrijven verantwoordelijk te houden voor hun acties.

Video-Instructies: Leurs vies dans vos clics - WWF @MR SPACE51 (Mei 2024).