De sleutel tot uw verbeelding ontgrendelen
Verbeelding is de vonk die de vlam van creativiteit verlicht. En zonder een manier te vinden om creatief te zijn in ons leven, worden we saaie, doelloze mensen, beperkt door de zinloosheid van het sterfelijk bestaan. We worden, zoals dichter T. S. Eliot zou hebben gezegd, de 'holle mannen'. We kijken naar de toekomst in plaats van het nu en maken plannen voor morgen in plaats van vandaag te creëren. Voor velen van ons komt er een moment dat we niet eens meer denken aan opwindende plannen voor de toekomst. We leven eerder in het verleden en vertellen onszelf dat wat we vorig jaar of vorige week niet hebben bereikt, we vandaag ook niet zullen bereiken.

Waarom richten we ons zoveel op hoe ons leven en onze omstandigheden ons beperken in plaats van ons te concentreren op de grenzen die we onszelf stellen? Misschien zijn sommigen van ons blind voor onze eigen sabotage. Of misschien luisteren we te vaak naar degenen die ons vertellen dat we "rationeel" en "realistisch" moeten zijn. Veel filosofen horen ons vaak dat we ons door de rede moeten laten leiden en dat we, als we onszelf van de rede laten vallen, ten prooi vallen aan allerlei misvattingen over het leven en onszelf. Welnu, een leven geleid door de rede kan zeer productief zijn. Een leven dat alleen door de rede wordt geleid, kan echter zowel hoop als geluk missen. Want het leven zelf is niet altijd redelijk, wat betekent dat het aan ons is om de grenzen van de rede te overstijgen om de vaak onredelijke uitdagingen die ons bezighouden te overstijgen.

Waar de reden streng en beperkend kan zijn, is de verbeelding grenzeloos. Toen we kinderen waren, was onze verbeelding op zijn hoogtepunt, onbelemmerd door de beperkingen die een samenleving vol met 'redelijke mensen' ons zou opleggen. Ik denk dat Picasso deze waarheid goed heeft samengevat toen hij zei: "Elk kind is een kunstenaar. Het probleem is hoe je een kunstenaar kunt blijven als we groot zijn."

De wereld is een harde realiteit om onder ogen te zien, en zonder je verbeelding te laten werken, is het moeilijk om verder te kijken. Men wil dromen vasthouden en geloven in het onmogelijke, maar hoe langer men leeft, hoe meer geneigd is om in wanhoop te vervallen. En zodra een persoon zijn leven begint te bekijken door de lens van wanhoop, is het meestal alleen de pure kracht van wilskracht die dingen kan omdraaien. Vaak is het gemakkelijker om te stoppen met hopen dan om je hoop weer aan stukken te laten scheuren. En wanneer men ophoudt de drang te hebben om een ​​doel in het leven na te streven, wordt het creatieve instinct sluimerend. Als een brand eenmaal is gedoofd, blijft er alleen as over en hoewel er mensen zijn die, net als de Phoenix-vogel uit de as oprijzen, de meesten van ons niet.

Toch blijft er vaak een vonk over - een vonk die het zaad van de verbeelding bevat. Want wij mensen zijn niet alleen maar denkende wezens. We voelen ook wezens. En alleen omdat onze geest ons vertelt dat alles verloren is, betekent dit niet dat we in onze harten echt hebben opgegeven. Misschien zal ons intellect, altijd op zoek naar dat wat echt is en al het andere afwijst, proberen ons ervan te overtuigen dat onze verbeelding nutteloos is. Maar omdat het leven minder gaat over wat er met je gebeurt dan over wat je doet met wat er met je gebeurt, lijkt het vermogen om je voor te stellen essentieel te zijn.

Video-Instructies: Samsung Galaxy Tab: vergrendelpatroon vergeten? (April 2024).